Dagboek 11 en 12 februari van Vancouver naar Everett 250 km
We hebben een heerlijke vlucht via Londen met BA. Vanaf Londen zitten we toevallig op de eerste rij en staat de deur van de cockpit open. Ik kan de verleiding niet weerstaan om even binnen te kijken en de piloten vragen heel vriendelijk of ik binnen wil komen kijken. Als ik dan vertel dat ik afgelopen week mijn first solo heb gevlogen zijn ze helemaal aardig. Ik moet gaan zitten, krijg een pet op en allerlei uitleg over deze geweldige 747. Super leuk. Voor vanavond hebben we een hotel geboekt in de stad en een tafeltje bij Miku, de heerlijke sushi bar waar we in augustus ook waren. Het is nu toch veel te laat en inmiddels ook te donker om vanavond nog naar de MAN te gaan. We houden het tot 10 uur vol maar dan gaan toch écht de luiken dicht. We hebben tenslotte wel 9 uur tijdsverschil. Lekker vroeg wakker vanwege dat zelfde tijdsverschil maar ook van de spanning. Hoe zal de MAN er bij staan na 6 maanden? Patrick denkt maar dat de accu’s ondanks de lader en zonnepanelen zijn leeg gelopen en ik heb allerlei spookbeelden van mogelijke lekkage overal. Om 8 uur is het licht en zijn we bij Mitchel storage in Richmond. Stroomkabel los en hij start meteen! Deurtje open, niks aan de hand. We hadden wel wat van die vochtvreters neergezet en die zitten wel vol, maar het ruikt gewoon lekker fris binnen. Dus om 9 uur rijden we het terrein al af. Helemaal blij! Ons doel vandaag is om in de buurt van Seattle te komen, maar eerst moeten we de grens nog over. Het is lang geleden dat we nog zo’n dramatische grensovergang hebben meegemaakt. In geen enkel Afrikaans land, zelfs niet om China binnen te komen. Als een stelletje criminelen worden we behandeld. We moeten binnen op een bankje gaan zitten, sleutels afgeven en met 4 man wordt de MAN binnenstebuiten gekeerd. Zelfs een speurhond gaat er in. Het standaard gezeik over onze gestolen paspoorten kennen we inmiddels maar de vragen die we moeten beantwoorden slaan echt nergens op. Maar ja, wat kunnen we doen behalve braaf gaan zitten wachten? Na ruim 2 uur zijn ze dan eindelijk bereid om een stempel te zetten en kunnen we door. Opeens weten we weer waarom we allebei niet zo’n fan van de VS zijn….Dan blijkt dat ze hier en daar wat luiken hebben geforceerd en ook de doorgang naar de cabine is beschadigd. Waar is dat nou voor nodig?? We vinden een camping vlak bij de Boeing fabriek waar we morgen heen willen maar eigenlijk komen we langs de fabriek en kunnen we nog net met de laatste tour van vandaag mee. Wat een gigantisch indrukwekkende fabriek is dit zeg. De tour wordt ook erg leuk gedaan. Hier wordt de nieuwe 747, de 777 en de 787 dreamliner gebouwd. .Echt een aanrader voor wie hier in de buurt komt. Dan naar Everett Lakeside RV park waar Patrick nog het nodige te doen heeft om alles weer werkend te krijgen met watertanks e.d. Dat valt nog behoorlijk tegen. Voor de zekerheid vanwege mogelijk vorst heeft hij wel heel veel maatregelen genomen, maar om 10 uur werkt alles weer en wacht er een heerlijke warme douche. Morgen recht naar het zuiden, veel te koud hier!
0