december 2021

Zoals verwacht heeft Cassius 2 dagen later al spijt van zijn beslissing om ontslag te nemen. Zowel hij als zijn vrouw bellen en sturen berichten en proberen ons te overtuigen om terug te mogen komen. Als het verlof van Silias en tijdelijke kracht Mythi voorbij is, staan Silias én Cassius op de vaste ophaal plaats te wachten. Geen spoor van Mythi en volgens Silias heeft hij een andere baan. Zonder ons te informeren. Dat vinden wij dan wel weer vreemd. Cassius hoopt dat hij nu weer mee terug mag, maar ons besluit staat vast. 2 weken later blijkt dan, als Monique een telefoontje van Mythi krijgt of we misschien toch nog werk voor hem hebben, dat Silias hem heeft laten weten dat hij niet meer terug hoeft te komen ! Alles om Cassius maar terug te krijgen naar Ximuwu. Mythi komt dus wel terug en we hebben een nieuwe tuinman in zijn proef periode.

Enfin… er zal ons nog wel een en ander te wachten staan de komende tijd met nieuw personeel. We gaan namelijk definitief commercieel met de lodge. We gaan werken met een zogenaamd exclusive use only. Dus we gaan geen losse kamers boeken maar alleen de hele lodge en voor minimaal 3 nachten. Zeker sinds Corona blijkt dat mensen juist in hun eigen gekozen groepje willen reizen. Dus vanaf 2 kamers is het mogelijk om de lodge exclusief te boeken. Maar we hebben vooral iets bijzonders te bieden wat nog niemand hier in de omgeving heeft. We zijn 100% rolstoel toegankelijk. En dan niet alleen, zoals in sommige lodges, de toegang tot de kamer.  Nee, behalve de wandel safari kan de minder valide overal aan deelnemen. Vanzelfsprekend zijn alle doorgangen ruim. De ramen komen uit België en zijn verzonken in de vloer zodat de rolstoeler overal zonder hulp heen kan. De gameviewer is aangepast, dus gamedrives en bushdiners zijn voor iedereen toegankelijk. We hebben een eigen rolstoel busje waar we mensen mee van het vliegveld kunnen halen. Het zwembad en whirlpool worden toegankelijk met een lift en zelfs het plaatsje aan de bar kan op gelijke hoogte worden gebracht met de rest van de groep. En natuurlijk wordt alles zo afgewerkt dat het er niet als een rolstoel hotel uit ziet. Wij zijn dus heel enthousiast om het nieuwe jaar te beginnen en er staan ons vast veel uitdagingen te wachten. Wat begon als een extra huis voor onze gasten is uiteindelijk uitgegroeid tot dit idee. Na ruim 4 jaar hier wonen en vaak fantaseren over toch nog eens iets nieuws te beginnen zal Ximuwu lodge vanaf midden dit jaar een feit zijn !  Alles wordt geschetst door ‘architectenbureau Suverein’. Patrick is inmiddels heel bedreven geworden met al deze teken programma’s het laatste half jaar. Ik hou me vooral bezig met de binnenkant. Meubelen zijn in de maak, gordijnstoffen worden beschilderd en we vinden het heel leuk om met dit alles bezig te zijn. Patrick test met de  rolstoel uit of alles op maat is. Iets negatiefs als toen tijdelijk in een rolstoel zitten, wordt nu juist omgezet in iets heel positiefs. 

Er begint al echt vorm in de bouw te komen en voor mijn verjaardag zetten Marcel en Monique alles klaar op het terras voor een Koreaanse barbecue. De cheeta’s, hyena’s en jackals komen over de airstrip, langs de lodge lopen en we beelden ons in hoe geweldig het zal zijn als straks onze gasten hier zullen zitten. Het zal je eerste avond in Afrika zijn !Mark en Jess beginnen over een week al. Dus de komende tijd zal voornamelijk gebruikt worden om gerechten uit te proberen voor Jess en voor Mark de omgeving te verkennen wat dieren betreft.

Maar we doen natuurlijk meer dan alleen maar met de bouw bezig zijn. Zo wordt er zoals altijd tegen het eind van het jaar helaas veel gestroopt en zijn er weer veel neushoorns gedood. Jana, de helikopter piloot, heeft inmiddels haar nacht kwalificatie gehaald en zo vliegt zij met een nachtkijker op. Achterin zitten 2 rangers ook met een nachtkijker of ze stropers of ander ongewoons zien. Ik mag een nacht mee op patrouille en zo word ik om 3 uur ’s nachts op onze airstrip opgehaald en vlieg voor het eerst in het donker. Bizar zo veel als je kunt zien met zo’n nachtkijker. En tegelijkertijd schrikbarend donker als je die kijker even neerlegt. Jana is een stoer ding om zo laag in het donker rond te vliegen! De stropers verwachten in de nacht geen patrouille vanuit de lucht dus hopelijk leiden deze patrouilles tot het oppakken van deze bendes.

We zien zelf in ons reservaat nog steeds veel neushoorns gelukkig maar niet meer bij ons op social media. Dat is sinds kort verboden, om mensen maar niet te informeren wanneer en waar neushoorns worden gespot. Triest maar waar. Dus wie ze toch wil zien moet dan maar naar onze lodge komen 🙂

Ik krijg zelf een aanvraag om een mannetjes leeuw te vervoeren. Helemaal enthousiast natuurlijk. Totdat ik hoor dat er ook behalve een dierenarts om de leeuw in slaap te houden onderweg, nóg iemand mee moet. Dat is echt te zwaar voor mijn 206.  En het kan ook dagen kan duren voordat ze de leeuw hebben gevangen. Dat is in deze tijd van het jaar met veel onweersbuien ook niet veilig te plannen. Dus jammer genoeg kan ik deze vrijwillige opdracht niet uitvoeren. Hopelijk hebben ze binnenkort een wat kleinere ‘kat’ die vervoerd moet worden.

Vanwege Corona stellen we steeds maar uit om naar Europa te gaan. Maar ik moet daar wel naar toe voor eind januari om mijn vliegbrevet te verlengen. We gaan vlak na de kerst een paar dagen naar Kaapstad Het is daar gezellig druk met alle restaurants en bars open en zelfs de laatste restrictie, de avondklok tussen middernacht  en 04.00  wordt nog voor nieuwjaar afgeschaft. We spreken voor de lunch af met James, mijn safety pilot van de ferrytrip in 2017 en het is weer erg bijzonder om zijn verhalen te horen. 84 jaar inmiddels maar vliegt nog steeds de wereld rond. What a legend ! We hakken de knoop door en vliegen vanuit Kaapstad naar Amsterdam. Natuurlijk heel gezellig om een aantal mensen even te bezoeken . Zo hadden we Leo en Bianca al niet meer gezien sinds mei dus dat was zéker heel leuk. En we waren precies met de verjaardag van mijn moeder daar ,wat gevierd kon worden met een etentje in België . Vliegbrevet ook verlengd, dus missie geslaagd.

En zo zijn we inmiddels al weer terug in zomers Zuid Afrika. We hebben al veel regen gehad dit jaar en het gras is ontzettend dik en hoog. Lastig beesten spotten zou je denken maar we zien juist heel veel. Deze week waren Patrick en ik nog getuige van een jacht van 3 leeuwinnen op een groepje impala’s. Echt op een haar na raak, wat een spektakel!  Gisteravond gingen we bij de buren eten met een aantal mensen ‘uit de buurt’. Normaal een half uur rijden maar na 10 minuten staan we al vast tussen een groep olifanten met een aantal kleintjes er bij. Ze zijn helemáal niet blij om ons te zien en na 20 minuten stil staan moeten we achteruit. Want zij zijn duidelijk niet niet van plan om aan de kant te gaan voor ons. We gaan via een ander pad en komen dan bij een deel van de rivier waar veel meer water in staat. Hier kunnen we niet doorsteken. Weer een andere pad op en zo komen we pas 1,5 uur later aan voor ons diner in de bush. Prachtige avond, lekker eten, goed gezelschap. Op de terugweg zien we 6 neushoorns én een jagend luipaard  Wie maakt dat mee na een etentje bij de  buren ?

Leave a Reply