maart 2020

Waar Corona een paar weken geleden nog ver weg leek, zitten we er nu middenin. In een lockdown zelfs. Wat op papier inhoudt dat iedereen binnen blijft, behalve voor een rondje supermarkt of apotheek. Zelfs alcohol en rookwaren zijn niet te koop. 

In de steden lijkt iedereen zich er redelijk goed aan te houden. Het leger is ook groots ingezet om alles en iedereen te controleren. Maar als wij na 10 dagen toch een keer die walk-in-fridge leeg hebben en ik mijn bestelde boodschappen ophaal bij de Spar, hebben de meeste locals net hun cheque geïnd. Ze staan  in dikke rijen voor de supermarkt.  Iemand in de rij wijst nog op wat snel in elkaar geflanste stickers die om de 1,5 meter op de stoep geplakt staan maar daar trekt bijna niemand zich iets van aan. En ook de richtlijnen van maximaal 50% bezetting in de auto’s is aan dovemansoren gericht als er weer zo’n wit Toyota busje stopt en er gewoon 17 man uitstappen. 

Veel locals lijken zich totaal geen zorgen te maken of het niet serieus te nemen. Bij de gate zegt David: “ dont worry, the lord will solve this problem” en Silias kijkt iedere avond naar Temitope Balogun Joshua , een tv dominee uit Nigeria en deze man beweert dat als de regen komt ook de Cholera weg is ( Silias blijft Cholera zeggen ipv Corona 🙂 ) Deze Temitope vraagt regelmatig aan al zijn volgers om een ‘kleine’ donatie. Daar wordt goed naar geluisterd want de beste man vliegt wel prive met een Gulfstream :)Nou Silias, als de regen het zou oplossen  dan was het hele probleem in Nederland al weg geweest denk ik !

Tja, het voelt wel raar dat nu het hele land op slot zit. De vader van Monique is overleden en Monique is nog  maar 4 dagen in Nederland als de aankondiging van de lockdown komt. Ze is dus maar net op tijd terug als de dag daarna echt alle grenzen worden gesloten. Wel heel vervelend natuurlijk om zo snel al weer bij je  familie weg te moeten gaan. Ook wij kunnen zelfs niet meer naar Kaapstad en tenzij je een ontheffing hebt voor bijvoorbeeld een anti poaching vlucht, mag ook ik niet meer vliegen met de Cessna. Voor het eerst in 31 jaar vieren we onze trouwdag thuis !

Hoedspruit en omgeving leeft écht van het toerisme en binnen een paar dagen zijn alle lodges leeg en heeft niemand meer een baan. Ons personeel komt net terug van een week verlof en ze mogen nu niet meer naar huis. Of wel naar huis en dan voorlopig niet meer terug. Dat is inmiddels ook de regel in de Klaserie om zo het virus proberen buiten te houden. Op veel steun van de overheid hoeven de meeste bedrijven hier ook niet te rekenen. Tenzij je 51% van de aandelen aan een zwart iemand hebt gegeven.  Zogenaamde black empowerment. Alleen dan kun je iets van hulp verwachten. 

Maar ondanks dat we weten dat het hier medisch gezien niet echt geweldig geregeld is, zijn we toch blij dat we hier zijn. We  voelen ons echt bevoorrecht. Ons leven gaat hier gewoon z’n gangetje. Wij kunnen op 2000 hectare rondrijden en dieren spotten zoals altijd. We besteden nog wat meer tijd aan koken en improviseren er op los zodat we  bijna niet naar het dorp hoeven te gaan. We sporten als de mankementen het toelaten nog wat vaker want anders groeien we dicht van al dat gekook en gebak. Zelfs oude spelletjes worden tevoorschijn gehaald. 

Wij doen weer nog eens een bushdiner bij de dam. Meestal doen we dat alleen met bezoek maar dat zal wel even op zich laten wachten. De auto van Marcel en Monique is helemaal ingericht op kamperen met kookstel en koelkast enzo. Op een prachtige rustige avond met een nieuwe maan zitten we daar te genieten van  een pan roti als we in de verte het luipaard nog eens horen. Het lijkt wel of hij toch nieuwsgierig is want even later zien we hem met de nieuwe nachtkijker vlak langs ons lopen. Geweldig zo vredig als het hier dan lijkt op zo’n avond. 

Monique gaat momenteel bijna iedere ochtend met Silias en Cassius de paden snoeien want dit is na de zomer hard nodig. En wij gaan standaard met Nobu in haar eigen elektrische bakkie een rondje rijden en daarna wandelen op de airstrip. Dat beest is helemaal geobsedeerd door het draaien van de wielen en hapt naar alle takken die voorbij komen. Nergens anders oog voor. Zij ziet zelfs niet dat we op een dag bijna bij de mannetjesleeuw boven op z’n kop rijden omdat hij in het hoge gras verstopt ligt. En de volgende dag ziet ze ook de cheeta’s niet liggen voor de deur van de hangaar ! Dat vliegverbod leef ik wél na…

Maar intussen hopen we natuurlijk wel dat er heel snel een oplossing komt voor dit gigantische probleem. Het blijft raar om juist nú aan de andere kant van de wereld te wonen . Blijf gezond allemaal. En stuur nog wat regen uit Europa. Kunnen we altijd gebruiken. En misschien heeft Temitope toch gelijk !


Leave a Reply