oktober 2018

We vliegen eindelijk eens zonder incidenten en vertraging terug naar Hoedspruit. Tussen Kaapstad en Hoedspruit vliegen 2 maatschappijen en ze zijn beide al eens een tijdje aan de grond gehouden vanwege incompleet papierwerk. Nou dát verbaast mij inmiddels niks meer. We hebben zowel met Cemair als met South African al de nodige geintjes meegemaakt. Laatst zijn we tot 3 keer terug gebracht met de bus naar de terminal vanwege een technisch mankement. “Het is niet hetzelfde probleem als de eerste 2 keer” werd er bij poging 3 gezegd. Alsof dit ook maar als een geruststelling gezien kan worden. En op onze laatste vlucht naar Kaapstad hing een kwartier na de take-of het landingsgestel er nog uit. “Even wat langzamer vliegen” kondigde de piloot aan want het landingsgestel is oververhit en kan niet naar binnen. Dus voor wie denkt dat vliegen met D-EWUP hier een gevaarlijke bezigheid is ? Tja gevalletje TIA zullen we maar denken.
We komen terug op de verjaardag van Patrick en worden opgewacht door M en M met zelf gebakken taart en een altijd favoriete Koreaanse barbecue. Dat is nog eens goed thuis komen 🙂
De komende tijd staat er even geen bezoek uit Nederland gepland. Wel hebben we op de avond dat de eerste 8 mm regen valt lokaal bezoek uit de Klaserie. Allemaal mensen die wonen en/of werken in het reservaat en die allemaal bezig zijn met conservation. En waar kun je daar beter over brainstormen dan aan ons pizza barretje ? Marcel besluit zich aan te melden als ‘ranger’ bij de Klaserie voor deze hoek van het reservaat omdat ze hier niemand als vrijwilliger hebben. Dus bijvoorbeeld in het geval van een melding van een geweerschot zou hij dan eerste onderzoek doen en desnoods ook een patrouille vanuit de lucht . Best handig als je buurvrouw piloot is 🙂
De regen is zó welkom en iedereen, inclusief hard kwakende kikkers, is reuze blij. Het is natuurlijk niet veel maar wel een lekker begin, al was het alleen al voor het stof. Het is bizar om te zien wat hier het huis binnen waait en hoe je auto er uit ziet na 1 rondje rijden. Ook de kracht van de zon hebben we een beetje onderschat en we zijn al snel weer bezig om het houten dek en alles wat geverfd is weer een nieuw laagje te geven voordat de regen komt. We hebben ons ook al weer een beetje aangepast aan het zomer ritme van vroeg opstaan en je geplande dingetje doen want in de middag laat je sommige dingen graag uit je hoofd. De dam is inmiddels ook klaar en dat ziet er heel veel beter uit. Laat die regen maar komen ! Silias zegt : Die seekoei sal kom en hij sal zijn broer roep en die sal ook bly 🙂
Marcel rijdt een deel van de aarde uit de dam over de weg en trekt het met de tractor glad daar waar het vorig jaar enorm is weg gewassen. Tja voor hoe lang is de vraag maar vooralsnog een hele verbetering ! En ondertussen probeert Monique weer nog maar een en nieuw recept uit 🙂
Wat grote dieren betreft is het wel wat rustig deze maand maar ook niet vreemd gezien het kleine beetje gras wat er nu nog over is. En als er geen buffels in de buurt zijn zie je ook de leeuwen niet. Alleen de olifanten zien we wel nog regelmatig badderen in de grote dam. Maar we rijden toch vaak tegen 5 uur rond en alleen de prachtige zonsondergang is altijd al een feestje op zich.
Ik ga naar de jaarvergadering van de vliegclub in het dorp en leer weer wat mensen kennen die ik alleen van naam ken uit de groepsapp en zij mij als die vrouw met die Europese 206. Wel leuk om te zien hoe anders sommige dingen er hier aan toe gaan. Iedereen komt naar deze bijeenkomst met z’n eigen koelbox met drankjes want een bar of zo is er niet.
Ik vlieg met Patrick samen nog eens voor een ontbijtje naar Nelspruit en ga weer eens wat touch & go’s maken in het dorp. Die ongeplande landing in mei is toch nog niet helemaal uit m’n systeem. Hopelijk wordt de laatste onzekerheid daar binnenkort ook nog uitgehaald bij mijn bush training die gepland staat voor 4 dagen in november. CC Pocock geeft deze cursus voor de laatste keer in Zuid Afrika voordat hij definitief naar de VS vertrekt. Hij blijkt zijn leerlingen echt de limieten van zichzelf en hun vliegtuig bij te brengen én meer dus ik ben erg benieuwd. Daarover dus in het volgende verslag van Ximuwu meer !