november 2021

Patrick en ik gaan samen op pad voor bedden voor de personeels kamers en dat valt nog niet mee. Werkelijk niemand heeft voorraad  en zeker geen 6 bedden. Of eigenlijk 10. Want voor de oudste kamer hebben we 2 stapelbedden gekocht, zodat we ook slaapplaats kunnen bieden aan bedrijven die soms hier werken voor een paar dagen. Als we vragen waar de bedden vandaan moeten komen, binnen- of buitenland  en dus hoe lang het gaat duren krijgen we alleen als antwoord; van de leverancier….Onderweg daar naar toe stuiten we op een snelheid controle. Zien we de laatste tijd best vaak. Natuurlijk rijden we harder dan 60 en volgens de agent moeten we 1000 rand betalen.  Tergend langzaam wordt het bonnetje ingevuld. Totdat hij vraagt hoeveel er eigenlijk op de bon moet komen? Met een aanbod van 400 rand contant wordt de bekeuring snel verscheurd. Het is ten slotte al snel kerst.

Monique en ik gaan kijken voor een bankstel waar zeker 6 man op kunnen zitten én wat natuurlijk ook goed is schoon te maken. Dat wordt meteen dezelfde dag geleverd en met de nodige instructies over het gebruik wordt met blikjes cola en chips de tv kamer in gebruik genomen. Happy staff zou je denken.

Cassius krijgt de opdracht om zijn oude kamer te verven en grondig schoon te maken. Niet echt overbodig zo blijkt nu alles leeg is. Pas als hij bijna klaar is zegt hij : “my friend is painter”. “That’s nice for your friend” antwoord Monique en ze begrijpt niet waar deze opmerking vandaan komt. ‘My friend’ blijkt de tijdelijke kracht te zijn die nu in de tuin bezig is. Cassius is bij ons dus tuinman normaal…TIA

Monique heeft  de smaak te pakken nu de personeels kamers zo mooi zijn geworden dat ze samen met die mannen ook nog de tuin aanplant. Zij heeft achter hun eigen huis een soort stekjes tuin gemaakt en dat groeit allemaal als kool hier. Dit wordt allemaal verplant en zo hopen we ook dat iedereen over de paden gaat lopen i.p.v. door de modder.

Patrick bestelt intussen een tent waar doek op wordt gespannen wat maar 60% licht doorlaat. De zon is hier zo sterk dat tot nu toe al onze groenten en kruiden verbranden. Op z’n Patricks zijn het geen halve maatregelen; een tent van 25 op 10 meter. Als dat nog niet voldoende gewas oplevert ?

Gemengde gevoelens over de dieren om ons heen. Geweldig dat Monique een manier heeft gevonden dat we toch dichter bij de hyena den kunnen komen, de jakhals welpjes laten zich bijna dagelijks zien én de cheetah broertjes zijn al bijna 4 weken onafgebroken op onze grond. Met een voorkeur voor het heuveltje recht voor de bouw. Fantastisch. Het vrouwtje is ook weer hier geweest en de broertjes roepen constant aan haar. Wat een heerlijk geluid! Blijkbaar stimuleert dat haar hormonen waardoor ze sneller zal willen paren. Zo leren we iedere dag weer bij hier.Met de leeuwen daarentegen gaat het minder goed. We zien op een avond wel 2 welpen ( waar we dachten dat er nog maar 1 was ) maar dit vrouwtje is zó mager en heeft bijt plekken op heel haar lijfje. Ze wordt ook door de rest van de troep genegeerd. Slecht nieuws en we hebben haar sindsdien ook niet meer gezien. Een van de grotere mannetjes is ook ontzettend mager en kan niet verder dan een paar stappen lopen en valt dan weer neer. We vragen Colin, de manager van Klaserie, of de dierenarts hem misschien mag behandelen. Hij blijkt, zoals zoveel leeuwen, besmet te zijn met TB. Helaas kan dat niet zo horen we en het is ook nog eens ontzettend besmettelijk. Een week later vertellen de buren dat hij daar eindelijk bij hun dam is aangekomen en hij lijkt op sterven na dood. Triest, maar we mogen niet ingrijpen in de natuur volgens Colin en dat moeten we respecteren.

We hebben een paar dagen 6 man op bezoek uit Nederland/Spanje en zij kunnen gelukkig al het jonge grut bewonderen. Ze hebben pech met het weer; regen, fris  en bewolkt. Precies niet wat je wil als je uit winters  Europa komt. Maar gelukkig hebben ze al veel zon én alle dieren gezien in de eerste week als ze hier in de omgeving op safari zijn. Ondanks het weer hebben we een paar hele gezellige dagen met hen en heeft Nobu er weer een aanbidster bij.

Rondom de bouw wordt al weer gras ingezaaid zodat zo snel mogelijk alle sporen zijn gewist en de natuur zo weinig mogelijk schade oploopt. Als er geen regen is, is er een sproei kar gemaakt die eventueel ook dienst kan doen in geval van brand. Zo zijn we steeds meer self supporting op Ximuwu !

Omdat we hier nogal wat hebben rijden en draaien op diesel hebben we ook een diesel kar en Marcel gaat deze week voltanken in het dorp. We stellen het eigenlijk altijd zo lang mogelijk uit omdat deze kar van super slechte kwaliteit is. In Johannesburg nieuw laten bouwen maar al de gekste dingen mee meegemaakt. Op de terugweg midden op het zandpad naar het hek breekt van de week gewoon de as af! Gelukkig maar dat het hier gebeurt met 15 km per uur in plaats van op de asfaltweg. Silias en Mythi weten wonderbaarlijk toch een manier te bedenken om het karretje terug in het kamp te krijgen.

Met de komst van de 2 tijdelijke krachten ontstaat er ook wat ‘onrust’ onder ons vaste personeel. En sowieso met alle uitbreidingen en veranderingen die op komst zijn. We proberen dit door regelmatig met hen te praten op te lossen en Monique is degene die de opdrachten geeft aan iedereen. Jammer genoeg heeft het niet op allemaal effect en we moeten Cassius een officiële waarschuwing geven. In de hoop dat hij dit nu wel serieus neemt en terug komt in zijn oude ritme.Maar jammer genoeg is hij zo beledigd dat hij een waarschuwing heeft gekregen dat hij de volgende ochtend klaar staat en ontslag neemt. We hebben zeker medelijden met zijn vrouw en 2 jonge kinderen want nieuwe baantjes zijn in Corona tijd wel erg schaars. 

Nu de vrachtwagen uit de hangaar weg is heeft Patrick de hele achterwand vol gezet met stelling materiaal. Wij hebben al behoorlijk wat materiaal binnen en ook de aannemer heeft dit ontdekt. De tractor met lepels biedt dan weer uitkomst en het lijkt wel het Suzo magazijn van vroeger.

Wij gaan nog een paar dagen naar Kaapstad want Patrick heeft een afspraak met de schouder dokter. Hij is zo lekker bezig met sporten en heeft dat uitgebreid met roeien. Met schouder pijn als gevolg. Waar hij denkt met een cortisone spuit geholpen te zijn blijkt hij 2 gescheurde pezen én een abses te hebben. Kortom, hij ligt de volgende dag op de OK… Wat op zich dan weer wel bijzonder is dat dit meteen kan. Probeer dat momenteel maar eens in Nederland. Als ik zeg dat we voorlopig niet naar Nederland kunnen krijg ik zonder bewijs te tonen dat we hier wonen grátis een booster vaccin. Dus geloof niet al het negatieve nieuws over Corona en Zuid Afrika.

Patrick is dus,  net zoals ik 2 jaar geleden met dezelfde operatie, de komende 6 weken zeker zoet met zijn arm in een mitella. Zo jammer, want hij was zo goed bezig !

Leave a Reply