maart 2019

Na een tekort aan water vorig jaar, met name in de Kaap is het nu de beurt aan de elektriciteit.
Eskom, het enige bedrijf wat energie levert is jarenlang leeg geplukt en heeft nu zo’n tekort aan geld dat er in verschillende fases stroomonderbreking wordt aangekondigd. Voornamelijk via sociale media kun je op het laatste moment zien in welke fase we vandaag weer zitten en dit loopt soms op tot 8 uur per dag zonder stroom ! Nu hebben wij op Ximuwu het geluk dat we én een generator hebben én we vlak achter het militaire vliegveld wonen en wij daarmee nog al eens worden ontzien van die onderbreking.
Als ik even een weekje alleen naar Kaapstad ga is het andere koek en gaat de lol er toch na een paar dagen echt wel van af als je om 8 uur ’s avonds weer eens in het pikkedonker zit.
Niet verwonderlijk dat de onvrede onder de Capetonians heel groot is nu. Maar hopen dat de komende verkiezingen in maart snel een einde maken aan deze ellende want dit alles is natuurlijk niet bepaald bevordelijk voor het land. Blijft toch een beetje vreemd gezicht om al die toeristen in het waterfront uit het winkelcentrum gestuurd te zien worden omdat de boel weer voor 2,5 uur op slot gaat. Om maar te zwijgen wat dit voor de economie doet.

Verder loopt in Kaapstad nu alles in ons huis weer op rolletjes nadat we wat ‘dingetjes’ met de vorige hulp hadden. Voorgevoel bedriegt meestal niet en als we een keer onaangekondigd terug komen blijkt onze dagelijkse hulp wel netjes iedere ochtend, zichtbaar voor de camera , het huis in te gaan. Gewapend met stofzuiger en emmer maar ze gaat waarschijnlijk daarna de hele dag tv kijken. Zoals wij het 2 weken daarvoor achter hebben gelaten na een etentje thuis zo treffen we de keuken ook weer aan. Overbodig te melden dat deze hulp geen blijvertje is. Daarna krijgen we een dame op proef die meteen het eerste uur de koelkast al staat te plunderen en nog wat van dit soort gevallen. Maar inmiddels hebben we Liz en behalve dat ze humor heeft kan ze nog super poetsen ook. M’n kledingkast ziet er inmiddels militair scherp uit.

Op Ximuwu hebben we deze maand Sam, het achterneefje van Patrick op bezoek. Hij heeft een gap year en wil wat van de wereld zien.
Hij helpt ons ’s morgen vaak als we in de tuin bezig zijn en geniet verder mee van al het leuks wat Ximuwu te bieden heeft.
Het is echt de tijd van het snoeien zowel in de tuin binnen het hek als daar buiten op de paden. Na maanden van af en toe regen en warmte is alles zó ontzettend gegroeid en overwoekerd dat volop snoeien noodzakelijk is. Van een verhuiskist wordt een soort bakje gemaakt waar iemand in kan gaan staan om bij de hoge takken te komen.
Patrick heeft weer nog de nodige attributen gekocht voor bij de tractor om bv de paden wat gladder te maken en nog het een en ander. Daarom wordt er een nieuw afdakje gemaakt achter het huis van Silias waar al deze accessoires onder kunnen staan. Want de hangar is inmiddels gewoon vol en kom niet te dicht in de buurt van wuppie natuurlijk 🙂
Marcel maakt hier ook het eerste begin voor een buitenkeuken voor Silias en Monica omdat ze eigenlijk te weinig ruimte in hun kamer hebben om te zitten én te koken.

Nobu groeit als kool en gaat iedere dag wat meer op onderzoek uit. Tot grote zorg van Silias. Als hij haar ziet lopen wordt ze meteen opgepakt en in de bijkeuken gezet want hij is zó bang dat ze een slang tegen komt of nog erger; dat het luipaard haar zal komen halen.
Ze is steeds te vinden rondom Silias z’n huis want daar ligt ook nog wel eens een verdwaald bot van impala en op de ‘bouwplaats’ gebeurt natuurlijk ook van alles.

Sam heeft ook weer ontzettend veel geluk en ziet behalve de buffels alles, inclusief de wilde honden in 3 dagen. Hij gaat later nog een paar dagen logeren op de farm van Beer en loopt daar tegen een groep van wel 200 buffels aan. In het begin is hij vooral verslingerd aan z’n telefoon maar naar mate hij langer hier is heeft hij het steeds beter naar z’n zin in de bush en geniet hij volop.

De leeuwen blijven met al hun welpen dicht bij ons in de buurt en we zien ze bijna elke paar dagen wel. Dan met de hele kleintjes, dan weer eens de 2 grote broers. Op een ochtend komt Silias heel enthousiast uitbeelden over grote stofwolken dat er net een wildebeest is neergehaald naast de rumway. Prachtig om te zien natuurlijk maar wel triest om de 2 dagen daarna een heel jonge wildebeest te zien lopen in de buurt die duidelijk op zoek is naar zijn moeder…

Helaas blijft Patrick nog steeds heel veel last houden van zijn rug en zijn we van plan om in mei naar NL te gaan o.a. voor een nieuw onderzoek. Maar als hij dan opeens onderuit ligt in de tuin wordt het toch tijd om eerder maatregelen te nemen. Bellen naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis in Tzaneen en meteen de volgende plaats in de MRI. Probeer dat maar eens in Nederland !
Als je hier zelf betaalt is alles voor handen qua gezondheidszorg. Zo weet hij in ieder geval dat een nieuwe operatie toch nodig zal zijn. Hoe of wat horen we als we in mei weer in Nederland zijn.
Hopelijk kan hij daarna weer volop met al z’n ‘speelgoed’ aan de slag !

Leave a Reply