maart 2021

Opnieuw een incident met Nobu en de leeuwen. Als Patrick met haar zijn gebruikelijke rondje rijdt, komt er weer een leeuwin achter hen aan gestormd. Dit is toch het moment om nu het echte Nobu bakkie mét motor tevoorschijn te halen. Deze auto staat altijd achter op het terrein en wordt eigenlijk tot nu toe alleen gebruikt als mobiele bar bij bushdiners en sundowners. Nobu houdt meer van elektrisch rijden. Heeft ze niet van mij…Later blijkt waarom de leeuwin een beetje gestrest is; we hebben gewoon weer 3 nieuwe welpjes ! De andere 2 waren al langere tijd niet meer gezien maar op een avond zien we heel de troep met alle nieuwkomers. Wat een verschil, dan zijn die 2 ( nu zo’n beetje 6-7 maanden ) toch behoorlijk groter inmiddels. Grappig om te zien dat er al zo vroeg verschil in temperament te zien is. Een van de kleinsten staat al dapper z’n mannetje en kijkt ons al brutaal en zelfverzekerd aan. Het rolt met z’n vijven over elkaar heen. Blijft geweldig om te zien. Later die week worden weer dágen achter elkaar parende leeuwen gezien dus de volgende welpen zijn al weer in aantocht . Nu wij hier langer wonen en deze troep al die tijd volgen zien we eigenlijk hoe onterecht wordt gedacht dat de koning van de jungle zo’n gemakkelijk leven heeft. Natuurlijk liggen ze een groot deel van de dag met hun poten omhoog te slapen maar er is ook heel veel stress. De paring die 4-5 dagen duurt en dat wel 30 tot 50 keer dag klinkt misschien leuk maar is er geen tijd én energie om te gaan jagen. Als de welpjes worden geboren is het stress om en achter eten aan te gaan en tegelijkertijd de welpjes goed te verstoppen voor ander hongerig gespuis. Dan zijn er pubers die in hun enthousiasme en onervarenheid de jacht verpesten. Als er dan opnieuw gepaard moet worden is er weer een gevecht tussen de beide broers over wie er voor het volgende nageslacht mag zorgen. Zo had vorige week een van de mannetjes een flinke wond onder zijn oog en zat zijn lijf onder het bloed. De ranger van de buren had het gevecht gezien en daar word je niet blij van.Patrick en ik gaan nog 2 dagen naar een lodge in Sabi. Met de auto deze keer omdat het vliegveld daar nu nog maar heel beperkt open is. Het toerisme is na de kerst periode weer helemaal ingestort natuurlijk. Ook wel weer eens leuk om door dit gebied te rijden en te zien in wat voor een ‘bubbel’ wij hier wonen. Hoedspruit is echt een dorp wat leeft van het toerisme en een behoorlijk hoge standaard heeft. De dorpjes daar buiten is een heel ander verhaal. We boeken deze lodge omdat we dit als een voorbeeld zien voor de stijl van een extra huis wat we willen gaan bouwen. Dus we zijn eigenlijk op studiereis De plannen beginnen inmiddels serieuze vormen aan te nemen.Dus wie volgend jaar bij ons op bezoek komt kan hopelijk in het nieuwe huis logeren.Wel vliegen Patrick en ik samen naar Nelspruit waar hij een afspraak heeft bij een specialist. Hij blijft veel last houden van zijn achillespees en nu blijkt dat deze is afgescheurd. En daar loopt hij al maanden mee rond… Er zit niks anders op dan te opereren. Eerst wil hij de operatie in Nelspruit laten doen maar een paar dagen later besluiten we toch om naar Nederland te gaan waar we via Perry weer snel terecht kunnen in Mill. Gezien de ervaring van de laatste rugoperatie toch maar beter geen risico nemen.Op de terugweg blijkt de alternator van het vliegtuig niet te werken. Gelukkig kennen we inmiddels behoorlijk wat mensen hier in de buurt en wordt het probleem ter plaatse snel verholpen. Ondertussen heeft Patrick ook de vrachtwagen met pijn in het hart verkocht. Die staat inmiddels al 2 jaar ongebruikt in de hangaar en we zijn er vanwege Patrick z’n rugpijn nog nooit mee weg geweest. De prognose is ook niet gunstig dus hij verkoopt de truck aan iemand in Pretoria. Voorwaarde is wel dat we hem daar zelf afleveren. Dus hebben we toch 500 kilometer kunnen proeven hoe hij rijdt. Marcel rijdt als backup achter ons aan. Want een band verwisselen is juist een van de dingen die wel erg lastig zouden zijn.Koper helemaal enthousiast, hij heeft hem namelijk nog helemaal niet gezien en alleen van foto’s gekocht. Hopelijk gaat hij er met z’n jonge gezin mooie reizen mee maken!Wij stappen diezelfde avond in het vliegtuig naar Amsterdam en zo zijn wij nu al weer 10 dagen in ons fijne appartement in Dirksland. Patrick maakt foto’s van meeuwen in plaats van leeuwen en a.s. maandag is de operatie al. Als alles volgend plan verloopt kan hij dan na eerst 2 weken gips, in een soort laars en kunnen we voor 6 weken terug naar huis.Tot de volgende controle. Als Corona maatregelen onze reisplannen niet omver gooien natuurlijk.