oktober 2019

Patrick laat nieuwe shirts, hoedjes en jurkjes maken met het Ximuwu logo er op. Het is een beetje traditie geworden dat alle gasten zoiets bij aankomst  krijgen. Ook Silias, Monica en Cassius krijgen er een natuurlijk. ( Cassius vooral met de waarschuwing het niet opnieuw samen met z’n rode lakens te wassen )

Als ik Silias even mee neem naar het dorp omdat ik veel zware dingen nodig heb en ik nog lang niet alles mag met die schouder, kleedt hij zich snel om mét nieuw shirt en hoed op. Die gaat ook de hele ochtend niet af en bij de plaatselijke bouwmarkt kan hij maar nauwelijks zijn big smile verbergen als daar wat mensen staan te wijzen naar mijn auto. Echt leuk om te zien hoe trots hij is op de farm waar hij werkt en ook bijzonder om te zien hoeveel aanzien Silias heeft in het dorp. 

Dit komt voornamelijk door zijn leeftijd blijkbaar. Silias wordt eind van dit jaar 60 en dan wordt je door de jongere generatie nog met respect behandeld. Hij deelt meteen allerlei bevelen uit om zakken  in mijn auto te leggen en dat wordt ook meteen zonder morren uitgevoerd.

Hij gaat mee naar de supermarkt en ook daar mag ik niks doen van hem. Resultaat was wel dat m’n verse brood platgedrukt onder in het karretje lag  )

Het meisje bij de kassa vindt zijn outfit zó mooi dat ze vraagt of ze ook bij ons mag komen werken.

We gaan ook nog even langs de pinautomaat maar dit was een slechte timing van mij. Het is de laatste vrijdag van de maand en iedereen heeft net zijn salaris gekregen. Althans, ze hopen dat het overgemaakt is. Een mega rij voor de bank en bij werkelijk niemand rammelt die biljet teller. Ze druipen allemaal teleurgesteld af om waarschijnlijk morgen weer terug te komen om te zien of er nu wel geld op gestort is.

Met het regenseizoen voor de deur en omdat we horen dat er al 9 gevallen van malaria in het dorp zijn gemeld laten we het kamp weer helemaal spuiten. Dit blijft ongeveer 6 maanden werken en nu wij hier permanent wonen kunnen wij natuurlijk geen malaria pillen slikken, dus zaak om vooral de muggen op afstand te houden.

En wat hopen we dat de regen snel komt ! Het is werkelijk zó droog en stoffig en het gras voor de dieren begint nu echt op te raken. We hebben zelfs al weer dagen waar de temperatuur de 40 graden aantikt. De bush is van geel inmiddels naar grijs veranderd en dat geeft een trieste aanblik. Je zou denken dat het nooit meer goed komt. Wel brengt het natuurlijk heel veel dieren naar onze drinkplaats.

Gelukkig maar voor Patrick , zo kan hij toch nog wat dieren zien. Zijn herstel van de operatie gaat ontzettend langzaam en hij was tot vorige week echt nog niet in staat om in de auto te zitten.

Gelukkig gaat het nu eindelijk iets beter en kan hij op zijn verjaardag even mee naar de dam voor een sundowner . Monique bakt natuurlijk een lekkere appeltaart voor hem en Nobu maakt misbruik van de situatie en gaat lekker bij de baas op de bank liggen. 

Jan en Angelique genieten eerst van al het moois dat Kaapstad te bieden heeft en daarna van een week Ximuwu. De avond nadat ze zijn vertrokken hebben we de cheeta’s en  ook het luipaard net naast de airstrip . Balen voor hen natuurlijk, maar ja dat is ook de natuur !

De avond vóordat ze hier aankomen zien we ook na hele lange tijd de wilde honden weer eens en nu met maar liefst 19 ‘kleintjes ‘! Wat een groep en hoe bijzonder dat we ze zelfs een duikertje zien pakken op 400 meter van ons huis . Getuige van onze eerste kill op Ximuwu !

Balen voor hen natuurlijk, maar ja dat is ook de natuur.

Gelukkig zien ze verder wel heel veel dieren en zelfs ieder dag de vaste groep olifanten met kleintjes die langs komen om te drinken.

Waar vorige maand Nobu al een slang tegen kwam is het deze maand de eer aan Silias. Ik zie hem op een bepaald moment voorbij rennen ( en dat is heel ongebruikelijk ! ) en dan blijkt dat hij op zoek is naar de slangenemmer. Hij vangt een python ! Meteen poseert ons fotomodel er trots mee en ook Cassius wil er natuurlijk bij. Iets minder stoer is hij als hij later met Marcel de slang opnieuw gaat ‘uitzetten’ 

Marcel laat hem voorzichtig uit de emmer een paar kilometer verderop maar hij kruipt meteen terug onder de motorkap van zijn auto ! Marcel heeft z’n staart nog vast maar Silias durft de motorkap niet meer open te doen 🙂

Later blijkt dat je zo’n slang minimaal 10 kilometer verderop moet uitzetten dus waarschijnlijk zit hij al weer onder het terras haha.

Na heel veel wachten komt dan 3 weken geleden eindelijk de surveyor uit Nederland om mijn vliegtuig te keuren. Alles is zoals verwacht in orde en ik denk dat ik dan binnen 2 dagen kan vliegen maar niks is minder waar. Ik zal de details besparen maar pas gisteravond , ruim 10 weken na de aanvraag, krijg ik het langverwachte papier dat ik weer de lucht in kan.

Het Duitse D-EWUP is nu vervangen door een Guernsey registratie die begint met een 2. De andere 4 letters mag je zelf kiezen en dat is dus 2-ELLY geworden. Hoe cool is dat, je eigen naam op je vliegtuig ?

Monique heeft nog steeds vertrouwen in mij en gaat meteen mee op het eerste rondje. Gelukkig ben ik het vliegen niet verleerd en kom ik terug met een smile van oor tot oor.

Dus voorlopig is het weer gedaan met de rust op Ximuwu !


Leave a Reply