augustus 2019

Begin deze maand rijden Patrick en ik samen aan het eind van de middag een rondje als we plotseling op een pad 3 cheeta’s zien. Dit is voor onze omgeving echt heel bijzonder omdat het hier eigenlijk te dicht begroeid is. Een cheeta moet het juist van open vlaktes hebben waar hij snelheid kan maken. Snel pakt patrick z’n camera en van schrik duwt hij op de claxon. Gelukkig schrikken zij niet en kunnen we ze even bewonderen. Snel Marcel en Monique oproepen maar als ze aankomen zijn ze al verdwenen. Zo jammer omdat ze nog nooit in al die jaren Afrika een cheeta zijn tegen gekomen. Dat zegt wel hoe bijzonder het is.
Het is sowieso deze maand weer extreem zo veel dieren we zien. Monique houdt een lijst bij van wat we hier spotten om een beetje een patroon te kunnen ontdekken en afgelopen maand zien we zelfs op 16 van de 31 dagen leeuwen! Dan de groep met die hele kleintjes, dan weer parende leeuwen, prachtig om te zien. Eindelijk trekt er zelfs weer een groep van zo’n 100 buffels voorbij.
Ook neushoorns zijn er weer vólop en bijna dagelijks komt een groep van 18 olifanten langs bij onze drinkplaats inclusief hele kleintjes . Dit tot grote ergernis van Nobu die zich helemaal schor blaft tegen zowel olifanten als hyena’s. Giraffen, zebra’s en kudu’s mogen van Nobu wél langs komen om te drinken 🙂

We ervaren ook hoe hard de beesten onderling kunnen zijn. De groep leeuwen die in dit gebied zit is groot en ik schreef al eerder dat er nogal eens onenigheid is in de groep. Zo zagen we ook de laatste tijd dat een jong mannetje steeds door de volwassen leeuw en leider van deze troep wordt weg gestuurd. Dan wordt het tijd om zelf een nieuwe familie te gaan vormen maar daar had hij duidelijk nog geen zin in. Steeds zagen we hem toch weer stiekem aansluiten bij z’n moeder en broers en zussen. Op een avond laat hij zich nog uitgebreid door ons filmen en fotograferen als Marcel de volgende morgen op het bakkie roept dat hij dood op het pad hier vlak achter ligt.
Bij nader inzien dood gebeten door die ouwe baas en dit zou heel goed zijn vader kunnen zijn.
Ook al weet je dat hij heel veel beesten heeft gedood om op te eten voelt dit toch heel rot. Juist omdat we ze allemaal zo vaak zien en ze toch een heel hoog aaibaarheidsgehalte hebben .
Marcel meldt het meteen aan de Klaserie en het karkas wordt opgehaald. Blijkbaar zijn er ook tegenwoordig idioten die leeuwenbotten verhandelen.

Het programma qua vliegen verloopt iets anders dan gepland. Als er tegen mij wordt gezegd : mitella dragen tussen 4 en 6 weken denk ik altijd dat voor mij die 4 weken van toepassing is.
Dat was dus niet zo want die ingreep was toch iets groter dan ik had gehoopt.
En omdat Joyce komt wil ik natuurlijk wél kunnen vliegen met haar !
Maar het is juist de nieuwe registratie die roet in het eten gooit . Mijn Duitse registratie verloopt deze maand en mijn nieuwe Guernsey registratie die normaal tussen de 24 en 48 uur duurt is nu al 3 weken onderweg. Iedereen denkt natuurlijk dat de ‘fout’ in Afrika ligt maar niks is minder waar. Mijn vliegtuigje staat helemaal klaar bij Ian in de hangaar met de nieuwe stickers en alles er op en aan.
Waar ik dus in de laatste week van haar bezoek wel wat betreft mijn schouder had kunnen vliegen is het juist het uitblijven van de stempel van een ambtenaar in Guernsey wat me aan de grond houdt.
Gelukkig ken ik hier inmiddels een aantal piloten en Marlon is zo lief om met ons te gaan vliegen zodat Joyce toch een idee krijgt hoe mooi vliegen in de bush is ! Natuurlijk mag zij voorin en laat Marlon haar ook vliegen. Haar big smile achter de knuppel spreekt boekdelen 🙂
En ondertussen geniet ik van lekker mee vliegen en heb ik de tijd om eens goed om me heen te kijken.
Ook als Patrick een paar dagen later naar Johannesburg moet voor een afspraak met een chirurg vliegen we met Marlon. Gelukkig zit ik nu wel op de eerste rij als co-piloot dus hopelijk is dit de voorbode van een snelle afwikkeling van dit hele gebeuren en vlieg ik snel zelf weer rond.

Joyce en Louk hebben met het dieren spotten dan weer wel heel veel geluk. Meteen de eerste ochtend zien we een groep met 5 neushoorns waar er nog 3 hun hoorn hebben. Ook dit wordt natuurlijk gemeld aan Klaserie en zij maken meteen een plan voor een nieuwe ronde de-horning. Maar voor de foto is het toch wel het mooi om ze weer eens in volle glorie te zien.
Ook leeuwen volop en we staan in het donker precies tussen 2 leeuwen in die aan elkaar roepen Wat een geluid, zelfs Joyce is er stil van 🙂
Het luipaard laat zich niet zien maar wat we écht niet verwachten is dat de 3 cheeta’s weer terug komen en ze poseren prachtig voor ons op een termieten heuvel en ook ’s middags liggen ze nog lekker onder een struik te slapen.
Het zijn dappere gasten deze, want ze gaan én mee op wandelsafari én ze slapen een nacht in de boomhut. Het blijkt de volgende ochtend dat het luipaard lekker onder de boomhut heeft rond gewandeld…

Patrick staat nog een keer midden in de nacht op omdat de condities om met sterren te fotograferen perfect zouden zijn. Het resultaat van de gameviewer op de baan vind ik echt spectaculair. Ook hangt er nu een camera bij de drinkplaats op de dam en dat levert ook leuke plaatjes op wanner een olifant bijvoorbeeld met z’n dikke kont tegen de lens aan staat.

Patrick en Marcel halen weer 2 aanhangers vol met materiaal en Marcel en Monique bouwen samen weer een grote carport. Als Patrick nu niet nog meer speelgoed en gereedschap koopt zou alles moeten passen 🙂

Ooit las ik een boek over een vrouw die in Kenia woonde en ook haar eigen gravel baan had waar mensen kwamen invliegen om haar te bezoeken. Zo kregen wij laatst ook kennissen op bezoek om bij ons te ontbijten op zondag. Precies zoals ik me dat in m’n dromen over wonen in Afrika had voorgesteld.
Maar het is niet altijd een droom natuurlijk. Het is nog altijd lastig om te accepteren dat mensen hier zo laks zijn met afspraken nakomen enzo.
Maar gelukkig zeggen we wél nog steeds heel vaak tegen elkaar : je zal hier toch wonen hè ?!

One Comment

Onno en Ingrid

oktober 17th, 2019

Hi Elly en Patrick,

Wat een prachtig verslag en bijzonder verhaal over de familie leeuw. Uniek om langere tijd het wel- en-wee van de beesten levensecht mee te maken. Dat is nog eens anders dan de dieren even op een safari te zien.

Veel plezier en Wildlife nog!
Liefs, Onno en Ingrid

Leave a Reply