December /Januari 2018

We hebben eerst 2 dagen met alleen Peter en Ilse en dat is erg gezellig, ondanks dat Ilse al meteen naar de lokale dokter moet . Vanaf dinsdag komt Shane met z’n team om de catering voor de komende dagen te verzorgen. Dan komen ook Leo en Bianca en Arja en Bregje aan. Gezellige boel, ongedwongen sfeer en iedereen geniet volop van de gamedrives en ons plekje in de bush. Shane probeert Patrick z’n pizzaoven uit en die doet het prima. Patrick moest en zou zo’n oven hebben dus hij kan aan de bak nu 🙂
Werner en Corinne komen dan de dag voor ons feestje ook aan en zo zijn we compleet wat logeergasten betreft . Intussen ga ik 3 keer vliegen met wie dat wil ( opvallend weinig animo onder de heren trouwens ! ) Heel leuk en ik begin me echt al op m’n gemak te voelen met m’n rondje van 40 minuten wat ik uitgezet heb hier over Hoedspruit dorp, dan Kapama en over Thornybush en via de Timbavati terug. Ik ben te druk met vliegen maar er wordt door de dames een aantal grote dieren gespot vanuit D-EWUP.
Op de ochtend van mijn verjaardag miezert het een beetje. Blijkbaar is dit een goed teken, je wenst in Afrika iemand regen voor z’n verjaardag, dan ben je ‘blessed’ . Gelukkig klaart het later die dag wel op want het mag van mij 300 dagen per jaar regenen maar niet deze avond nu alles buiten gepland is. We hebben 30 man die avond en het wordt super gezellig. Verjaardagen in Afrika zijn altijd top en ik word schandalig verwend met prachtige cadeaus en in het Nederlands, Engels, Afrikaans, Frans en Spaans toegezongen. Ook Bianca heeft haar microfoon bij zich en zingt de sterren van de hemel op onze poolbar. 50 worden is prima !
We hebben afgelopen weken wel wat regen gehad en daardoor hebben we ontzettend veel geluk deze paar dagen met dieren te zien. Er wordt zelfs 2 avonden op rij een soort olifanten show bij onze drinkplaats opgevoerd. En als toetje 4 leeuwen bij de boomhut ! Waar die avond Philippe & Stephanie slapen….
Marcel en Monique blijven nog 10 dagen op Ximuwu en Leo en Bianca gaan nog een paar dagen mee naar Kaapstad en daarna begint toch meer het ‘normale’ leven hier. Bouw is met groot verlof dus niemand om ons heen om te klussen. Er is wel regelmatig iets maar we moeten nu ook zelf af en toe creatief zijn met oplossingen.
In Zuid Afrika heeft bijna iedereen ( inwonend ) personeel. Op Ximuwu is het zelfs verplicht om een campguard te hebben. Wij moeten heel erg wennen aan altijd mensen om ons heen en vooral aan het feit dat je op iedere vraag een ja als antwoord krijgt terwijl ze heel vaak geen idee hebben waar je het over hebt. Dat geeft soms om het netjes te zeggen wel eens verwarrende situaties ! Maar ja, blijkbaar is nee zeggen onbeleefd…
Inmiddels zijn we er al wél aan gewend dat iets altijd 2 of 3 keer gedaan moet worden voordat het goed is. Zo hadden we een bed voor de logeerkamer gekocht, was bij de eerste levering 15 centimeter te kort, bij de 2e levering goed van lengte maar 15 cm te breed. We wachten in spanning op de levering van begin februari 🙂
Het gebrek aan regen wordt intussen wel een steeds groter probleem. Gelukkig hebben wij in Kaapstad een eigen borehole op het terrein en hebben we een filterinstallatie aan laten leggen en dit voedt nu ons systeem. Maar day zero komt nu wel heel dichtbij en ook op Ximuwu is het intussen erg droog. De regen is in deze tijd van het jaar heel plaatselijk en in tegenstelling tot vorig jaar vallen wij deze keer buiten de boot. Waar wij eind december 15 mm hebben, valt er 10 km ten noorden van ons 125 mm. Dus ja, inmiddels in het hier met gemiddeld 35 graden overdag behoorlijk droog en zijn de meeste dieren ook naar het noorden getrokken.
Deze week is onze campguard met verlof dus wij zijn nu echt zelf van de watervoorziening. Patrick is hier altijd al wel heel erg mee bezig maar tot nu toe was dit voor mij abracadabra. Eerst moet bij de borehole die aan het eind van de airstrip ligt de pomp een paar uur aan. Vandaar wordt het overgepompt naar de grote tanks. Uit deze tanks wordt de beregening van onze pas aangelegde tuin gedaan ( 8000 liter per dag ! ) en dan afhankelijk met hoeveel mensen we hier zijn, (7 liter per minuut ) drinkwater van gemaakt worden. Deze week is het borehole water nog eens opnieuw getest en het is van super kwaliteit.
Als ik deze week wil gaan vliegen blijkt maar weer hoe belangrijk de inspectie van de baan is. Een oude termieten berg is weer tevoorschijn gekomen en er is een serieus gangenstelsel precies daar waar ik moet landen op 09. Ook stronken van oude bomen komen weer tevoorschijn en Patrick gaat nog maar eens met z’n kapmes aan de gang. Ik vlieg naar het dorp om te gaan tanken en het plan is om ’s middags eindelijk eens samen te gaan vliegen. Schandalig, iedereen is mee geweest behalve hij ! Het is maar 5 minuten maar ik merk een gebrek aan vermogen en vlieg zo’n 25 knopen langzamer dan normaal bij deze setting. Landen op Hoedspruit en toevallig is Ian de onderhoudsman daar. Hij ziet dat er ook weer flink wat olie is gelekt uit de propellor dus toch maar even open maken. Wuppie moet blijven en ik neem een taxi terug naar huis. Hopelijk wordt ze deze week nog gemaakt en kunnen we alsnog samen op pad voordat Patrick volgende week weer een weekje naar België gaat. Ik niet, ik blijf heerlijk hier !