11 en 12 oktober van Dakhla naar Tafarit en rustdag Tafarit 535 km

Tja, zo’n eerste nacht in de tent is altijd wennen. De temperatuur is perfect, flinke wind maar slapen is nog lastig. Om kwart over 4 hoor ik bij de buren de eerste wekker al afgaan en dan toch maar opstaan. Snel aankleden want het is echt fris nu. We moeten eerst zo’n 350 km rijden naar de grens. Kaarsrecht asfaltweg en vechten tegen de slaap. Natuurlijk zit onze nespresso in de auto en dat smaakt super. We kamperen wel maar dan toch wel met enige luxe. Gert noemt ons daarom ook ‘ salonavonturiers’ vanwege de airco, koelkast en nespressoapparaat ;)We maken bij de eerste stop nog wat mensen blij met koffie en we zijn dan net voor 9 uur bij de grens. Officieel gaat die om 9 uur open maar dit is natuurlijk wel Afrika dus om 10 uur gaat er eens iets gebeuren. We konden voor Mauritanië geen visum vooraf regelen omdat je vingerafdrukken moet laten nemen en zo’n apparaat staat alleen op de ambassade in Parijs of Madrid. Dus dit moet allemaal hier. Om een lang verhaal kort te maken; we rijden om half 3 eindelijk door de laatste slagboom. Dan volgt eerst nog een stukje asfalt in een compleet leeg en vlak landschap en de laatste 50 km door het zand. Zowel de Toy als Patrick hebben het prima naar hun zin ! Het bivak staat dan op een prachtig punt recht aan zee in niemandsland. De eerst gevangen dorade worden net binnen gebracht. Een duik in zee is echt zalig na zo’n warme stoffige dag en daarna genieten van een perfecte maaltijd, goed muziekje op ( niemand die zich hier kan beklagen over geluidsoverlast ) en om 10 uur houdt iedereen het voor gezien. We slapen zelfs tot 9 uur de volgende ochtend, heerlijk ! Vandaag is de eerste rustdag waar behalve wij natuurlijk, iedereen enorm aan toe is. Lange dagen, korte nachten, dan is zo’n dagje niks doen echt wel eens lekker. Hier is geen streepje ontvangst op de telefoon dus iedereen is weer eens afgesloten van de rest van de wereld. Is even wennen maar uiteindelijk heeft het toch ook wat. Er wordt overal gesleuteld en overal zie je waslijntjes hangen tussen de eendjes. Deze mensen zijn natuurlijk al wel 10 dagen onderweg met heel beperkte bagage. Eind van de middag gaat een groepje mannen weer vissen en de buit daarvan gaat ’s avonds op de barbecue, echt geweldig. We hebben op andere reizen in hotels vaak stukken slechter gegeten ! Dan volgt de briefing voor de komende 2 dagen want aankomende nacht is er geen gezamenlijk kamp. We gaan richting oosten en de spoorlijn volgen en iedereen rijdt tot waar hij wil en maakt zelf kamp en improviseert met eten. Het is inmiddels weer lekker afgekoeld en de wind steekt weer behoorlijk op. Wat zijn wij blij met die daktent. We horen van anderen dat ze halverwege de nacht met de schep zand opzij moeten scheppen en dat hun slaapzak vol zand ligt.

Leave a Reply