27 en 28 oktober van Paro via Bumthang naar Trashigang 605 km

Zuivere reistijd 10 uur zegt het roadbook dus als we voor het donker binnen willen zijn moeten we om 7 uur gaan rijden. Dus dat doen we dan ook. Eergisteren had ik al het idee dat ik diesel rook in de auto maar gisteren werd het nog erger en bleek de tank nat te zijn. Wouter gaat gisteren op de rustdag verder kijken en ontdekt dat er een scheurtje in de injectieleiding zit. Nog geen heel groot drama, waarschijnlijk kunnen we hier mee in Bagan komen en de vrouw van Alfons komt hier zondag naar toe en is bereid het onderdeel mee te nemen. Dan blijkt dat de defender van Loek veel grotere problemen heeft en dat er een onderdeel uit België moet komen. Wouter en Sigi regelen een vriend die wil vliegen en ook een visum is razendsnel geregeld. Ook Niek heeft nog steeds problemen met z’n G en ook daar worden onderdelen voor naar Brussel gebracht net zoals voor onze toy. Geweldig toch?! Anyway…wij gaan op pad met de ramen open want de stank is toch wel serieus. Maakt niet uit, als hij het maar volhoudt. Gelukkig hebben we een grote tank dus dat verlies van diesel moet geen probleem zijn. Het is een prachtige route maar gaat vanwege de slechte weg maar vooral vanwege de bochten enorm traag. Er wordt ook nog eens volop aan deze weg gewerkt en we moeten op een aantal plaatsen een half uur wachten totdat de vrachtwagens de weg weer vrij maken. Bhutan is wel echt prachtig en de mensen heel vriendelijk. Ze zien er ook heel anders uit dan in India en Nepal en doen ons nog het meest denken aan de mensen in Mongolië. Bhutan is net zo groot als Nederland maar heeft minder dan 1 miljoen inwoners dus echt druk is het niet. Het toerisme is nog niet zo lang op gang maar we zien wel bussen rijden met toeristen. Je krijgt alleen een visum als je 250 dollar per dag per persoon uitgeeft en dat moet vooraf betaald worden. Nu zijn de hotels nog twijfelachtig maar dat zal op deze voortgang snel veranderen. Het zeer matige hotel van vanavond valt nog best wel mee. We hebben zelfs warm water. We gaan eten in een bierbrouwerij van een Zwitser maar dat was het ritje niet echt waard. We gaan er met een busje naar toe wat 3 keer heen en weer moet rijden en wij zitten in de laatste bus. Goed geraden; die kwam de 3e keer natuurlijk niet meer. Staan we met 7 man buiten te wachten in de kou. Dan toch maar de toy weer gestart en achter JW aan gereden. Snel die pizza er in en doodmoe rollen we om half 11 het bed in.
4 graden als we opstaan dus eerst maar eens wat kisten opentrekken en warmere kleren er uit. Maar niet zo gek, vandaag zaten we op 3300 meter en dit onderkomen zal waarschijnlijk op 2500 liggen. Vandaag 280 km te doen en het zou wat vlotter moeten gaan dan gisteren ook omdat hier al wel grotendeels asfalt ligt. We worden vriendelijk nagezwaaid in de dorpjes die we passeren door jeugd die in allemaal uniform onderweg zijn naar school. De wegen zijn smal en de afgronden enorm diep en ik heb in de rest van mijn leven nog niet zoveel bochten gereden als nu in 1 week ! Maar wat is het prachtig. Zo groen, zo veel bomen, hier moeten wel veel dieren zitten maar behalve wat apen zien we niks bijzonders maar genieten we allemaal wel van de super uitzichten. We komen om 11 uur bij het waypoint waar een restaurantje zou moeten zitten. Omdat er de rest van de dag niet veel wordt verwacht gaan we hier toch maar naar binnen. Peter gaat meteen in de keuken kijken en mag van de soep proeven. Ziet er allemaal schoon uit en we eten met z’n achten best lekker. We gaan behoorlijk steil omhoog en Patrick doet de stukken naar beneden rustig aan. Geen risico nemen met hete remmen en brandstof en we zijn zeker niet op zoek naar nog meer problemen. Het wordt nog een race tegen de klok en om 5 uur zijn we net voor het donker binnen. Moeilijk voor te stellen waarschijnlijk dat je zo lang over 280 km kan doen. Als we in het hotel komen horen we dat van de X5 van Alfons de luchtvering kapot is. Ebert heeft ook weer pech, hij is net te dicht langs een vrachtwagen gegaan en heeft schade aan de zijkant van de mini en tot slot zijn bij JW de schokbrekers voor kapot van zijn mini. Nou, dit begint toch op een ware slijtageslag te lijken ! Morgen laatste dag Bhutan en hopen dat alles heel blijft!

Comments are closed.