Dagboek 30 april tot 2 mei van Pensacola via Atlanta naar Richmond
Het plekje is zó goed bij magnolia beach resort dat we besluiten om hier een dag langer te blijven. Het weer is ook nog eens super dus een dagje strand klinkt wel erg aantrekkelijk. Dit is Florida maar dit is wel een heel ander Florida dan wat we tot nu toe hebben gezien. Recht tegenover de camping op een eiland ligt een legerbasis en hier is vorige maand nog een helikopter in zee gestort récht voor de camping, maar vandaag is er weinig actie 🙂 Het is hier super rustig en met beetje boekje lezen, leren, luieren, zwemmen en natuurlijk barbecueën wordt het een heerlijk dagje. Patrick heeft weer contact met Sea bridge en maakt de boeking voor de verscheping van de MAN definitief voor volgende week. Het blijkt nu toch dat je wel degelijk alle papieren die je bij binnenkomst hebt gekregen met stempels moet hebben als je het land verlaat. Dus die mooie verhalen dat je gerust langer kan blijven dan 1 jaar zijn echt niet waar. Voor ons geen probleem want we zijn 14 mei pas binnen gestempeld. We gaan vandaag richting Atlanta en het eerste stuk neemt vrij lang. Alles binnendoor maar een leuke weg langs de kust. Verder is er niet veel bijzonders te zien hier. Wat je wel heel vaak ziet is hoe gelovig mensen hier zijn. Overal staan borden met ‘ Jesus loves you’ en ‘god made this’ als we langs een mooie ranch rijden… Interesting. Prima camping buiten Atlanta en omdat de weg niet zo boeiend is zoeken we de uitdaging maar in het culinaire. Nou dat lukt. Super lekker eten bij Umi in een hippe buurt ten noorden van Atlanta. Wat een verschil met het platteland wat je hier rond ziet lopen! Het is nu nog 1100 kilometer naar Baltimore en het is nogal onrustig in de stad. Blijkbaar is de haven behoorlijk buiten het centrum dus daar zullen wij waarschijnlijk geen last van hebben. We besluiten om vandaag vast een flink stuk te rijden zodat we morgen voldoende tijd hebben om alles voor te bereiden voor de overtocht. We rijden tot net boven Richmond en hebben de laatste plaats om een grote camping. Opvallend hoeveel mensen hier (semi) permanent in zo’n camper of caravan wonen in Amerika. Op bijna alle campings waar we hebben gestaan was het altijd ontzettend druk zelfs in de winter. Natuurlijk worden weer de nodige foto’s gemaakt en ook al zit je met een vol bord voor je neus, de ene na de andere komt gewoon naast je bord staan en vraagt honderduit : ‘ OMG What is that? What a rig ! I have never seen something like this before !How much does it cost? ‘ Als je dan al 10 uur hebt gestuurd die dag denk je wel eens : zout op man, laat me 5 minuten met rust. Dit gaat namelijk al zo sinds we hier zijn aangekomen vorig jaar. Maar ja, het is aardig bedoeld natuurlijk. Morgen naar een camping in Washington en dan maar afwachten hoe het maandag in de haven verloopt. Spannend!
0