Dagboek 20-22 oktober van Bandar Abbas via Dubai naar Mussanah

De mannen vertrekken om half 8 uit het hotel en wij hebben een tasje gepakt voor 1 nacht in de hoop dat we echt kunnen vliegen vandaag. Het mannetje van het reisbureau heeft goed nieuws voor ons om 9 uur. We kunnen mee, maar wel pas met de vlucht van 7 uur. We lunchen nog met Martin en gaan dan om 2 uur naar de ferry. Het voelt altijd een beetje apart in zo’n haven. Veel drukte en je bent extra alert op je spullen. We worden dan met een golfkarretje naar de ‘terminal’ gebracht en voor een paar euro regelt het mannetje van de golfkar dat we niet in de lange rij hoeven. Er staat een man naast ons en hij ziet dat we dubbel betaald hebben voor de ferry. Gaat over een paar euro maar hij vindt dat hij voor ons moet regelen dat we het terug krijgen. De ferry zit stampvol en wij zijn de attractie van de week. We worden door iedereen aangestaard en 2 vrouwen die naast ons zitten en volledig in vol gewaad zijn, fluisteren naar elkaar en wijzen steeds naar ons. Alsof we ook maar iets zouden verstaan van wat ze zeggen ☺ Na een uur zijn we op het eiland en de aardige man daarstraks helpt ons weer aan een goede taxi. Het blijkt nog 50 km te zijn, maar we hebben toch tijd zat. De taxi stopt onderweg en de chauffeur koopt drinken en kersen voor ons en hij weigert hiervoor geld aan te nemen. En iedereen maar denken dat het hier gevaarlijk is en zeker voor vrouwen alleen niet geschikt. Niks is minder waar. Ook op de luchthave krijgen we weer van iemand anders fruitsapjes aangeboden en kunnen we om half 7 aan boord voor een vluchtje van een half uur. Inmiddels hebben we contact gehad met de mannen en het verloopt uiterst moeizaam in de haven en het is nog maar de vraag of ze mee kunnen vanavond. Het zal toch niet waar zijn? JW moet dan z’n spullen nog ophalen in het hotel en de laatste bijrijders gaan dan ook uit het hotel. Omdat ze een uur langer zijn gebleven dan afgesproken moet er weer bijbetaald worden en ook dat duurt weer een eeuwigheid. Écht 10 minuten voor tijd hebben ze de laatste stempels en vergunningen ( 38 ! ) en zijn ze aan boord. Wij zijn dan inmiddels in de Hilton Creek en dit is de mooiste Hilton die ik ooit heb gezien. Of komt het misschien door het immense verschil met de afgelopen 10 dagen? Nee, echt, het is een super hotel en de vrouw van Alfons is inmiddels ook aangekomen en we eten met z’n vieren. Dat smaakt zeg! Ilse en ik wachten dan nog op Brenda die om 11 uur landt. Genieten van dit grote, schone bed en de volgende morgen richting de Dubai Mall met de dames. De mannen zijn dan inmiddels in de haven en de verwachting is dat ze rond 12 uur in het hotel zijn. Maar dat pakt heel anders uit. Ook hier weer enorm veel vertraging met het inklaren en pas om 4 uur zijn ze met de auto’s in het hotel. Wat snakken die naar een douche én een biertje. Een uitgelaten sfeer in de bar is natuurlijk het resultaat en alle belevenissen op de boot worden uitgebreid gedeeld. Wij gaan samen naar Nobu en de groep eet in het hotel. Bij deze Nobu waren we nog nooit geweest dus die moest natuurlijk afgevinkt worden.
En dan nog een nacht goed slapen en Patrick is weer het ventje. Na een heerlijk ontbijt vertrekken we om half 9 uit Dubai. Joe en Martin moeten alwéér naar de landroverdealer en het is maar de vraag of het onderdeel op voorraad is. Het valt eerst niet mee om de weg te vinden. Er lopen hier ook zo veel wegen naast en boven elkaar. Een super asfaltweg brengt ons naar de grens met Oman en de procedure is hier simpel en vlot. We moeten alleen nog 66 dirham contant betalen en die hadden we net allemaal in het hotel opgemaakt. En nergens een pinautomaat natuurlijk of wisselkantoor. Her en der komt nog wat uit de auto’s en een vriendelijke Egyptenaar die in Oman werkt geeft ons de laatste paar biljetten. Stempeltje en rijden maar. Ook hier ziet alles er tiptop uit. Prachtige brede weg, mooie bloeiende plantenbakken langs de weg en vriendelijke mensen tot zo ver. Regelmatig halen mensen ons in en worden duimen opgestoken. Erwin wil graag een foto op het strand en Peter, onze rallyspecialist ☺, volgt hem over hetzelfde spoor…. Ja hoor, daar kwam de sleepkabel weer tevoorschijn. Weer een ego aan diggelen. Vlak daarnaast zit een Beach resort en daar willen we iets eten. Het duurt een uur voordat het eten komt maar het was me lekker! Het roadbook geeft veel meer kilometer aan dan wat het werkelijk is dus we hebben toch tijd zat. Nog 100 km te gaan ( we slaan het stuk off road vandaag over ) en dan zijn we in het Millennium hotel in Mussanah. Morgen splitst de groep op. 2 auto’s gaan naar Muscat en wij gaan met de rest de zandbak in en slapen morgen in de woestijn in een ‘eenvoudig tentenkamp’ zo wordt het omschreven. Maakt ons niet uit, wij willen de woestijn wel in. Het is alleen jammer dat we Muscat daardoor moeten overslaan. Daar had ik voor vertrek eigenlijk een duikje gepland Maar de woestijn wint het. Morgen dus zeker geen verslag. In Duqm komen we elkaar dan weer tegen en dan is het nog maar 1 dag tot Salalah. Time flies when you’re having fun!


MVI_9733

3 Comments

Dick van Vliet

oktober 23rd, 2014

Blijft allemaal spannend en interessant. En Martin just smokes green, wherever he goes.
Voorspoedig vervolg met het laatste stuk.
Groeten

Serge Van Godtsenhoven

oktober 24th, 2014

Hey Elly en Patrick,

Met veel plezier en interesse jullie reisavonturen gelezen.
Ben blij dat alles goed ging en kijk er zelf naar uit om op 07 nov
naar Teheran te vertrekken.
Nog vele groetjes,
Serge

admin

oktober 26th, 2014

Geniet van Iran Serge!

Leave a Reply