Dagboek 12 oktober van Urmia naar Samandaj 550 km

We gaan eten in een restaurantje vlakbij het hotel gisteravond. Wel leuk om hier even over straat te lopen en mensen zijn erg vriendelijk. Het eten smaakt ook verrassend goed! Vanochtend vertrekken we gezamenlijk om half 8 uit het hotel. Er staat een dag van 10 uur rijden op het programma en omdat de gids dit gedeelte van Iran toch nog niet veilig genoeg vindt gaan we in optocht. Nou dat gaat na 10 minuten al mis natuurlijk. Ondanks dat we dankzij Martin nu allemaal radiocontact hebben met elkaar zijn juist Joe en Martin kwijt tot de middag. Die hadden haast 😉 De rit is prachtig maar heel, heel veel bochten. Wat een bergen hier in dat land. Maar, levert fraaie plaatjes op. Ze rijden hier als idioten, net zoals in veel andere landen waar we eerder zijn geweest. Van 2 banen worden er 4 gemaakt en van in hun spiegels kijken hebben ze nog nooit gehoord. Regels over voorrang op de rotonde zijn bij niemand bekend. Je duwt gewoon zo hard mogelijk… We lunchen met z’n allen in Bane . Dit ligt vlak bij de grens met Irak en hier zou het onrustig kunnen zijn. Nou, wij merken helemaal niks, behalve dat mensen heel vriendelijk zijn en met ons willen praten en vooral op de foto met ons willen. Dan gaat het volgens roadbook weer off road maar het lijkt of de aanwijzing niet helemaal klopt. We gaan toch met 5 auto’s het smalle pad op en het pad is geweldig. Veel zand en steil en smal. Maar niet eng. Jammer genoeg blijkt dit toch het verkeerde pad dus we moeten na een tijdje terug. Dan is het al half 4 en we hebben nog 200 km te gaan. De weg lijkt op de kaart goed en is het ook maar het is hier zo druk, vooral met vrachtverkeer en heel veel politieposten waar we regelmatig moeten stoppen. Om 6 uur is het donker en dat wordt het toch lastig inhalen. Wel 1 voordeel, dan kan de hoofddoek af tot de volgende politiepost! Uiteindelijk zijn we pas om 9 uur in het hotel waar ook de gele mini net aankomt. Die heeft vandaag weer met pech gestaan maar is weer door een lokale garage én Wouter natuurlijk gered. Normaal zijn wij niet zo’n fan van buffetten maar dit smaakt goed. Er staat zelfs een mannetje van dat heerlijk dunne brood te bakken. Nu goed moe, dus eerst maar een paar uurtjes slapen.