Dagboek 11 oktober van Van naar Urmia

We vertrekken gezamenlijk richting grens. Nog 235 km prachtige weg door Turkije. Jammer dat Turkije al voorbij is, hier komen we zeker nog eens terug. In het hotel zijn denk ik 200 politiemensen aanwezig,uitgerust als soort ME. Er is de laatste dagen toch hier in de grensstreek wel wat onrust en ook onderweg heel veel tanks en ander legermateriaal. Als dan eenmaal de splitsing komt richting Iran of Irak wordt het minder. Het gaat hier weer flink omhoog naar 2600 meter en opeens gaat de toy in noodloop. Weg vermogen en lampje van motormanagement brandt. Er komt ook een vreemde geur onder de motorkap vandaan. Wouter even gebeld en die rijdt vlak voor ons. Er lijkt niks bijzonders aan de hand. Opnieuw starten en melding is weg. Misschien toch een combi van steil omhoog, toch even warm gelopen of wat dan ook. Belangrijkste is dat hij het daarna weer normaal doet. Aan de grens gaat alles vrij soepel en binnen 1,5 uur staan we mét hoofddoeken op in Iran. Hoe bijzonder is dat? Wel wat onwennig voor de 4 dames in onze groep, dat ding zakt steeds van je hoofd! Onze gids staat op ons te wachten en rijdt met JW mee. Het is dan nog 45 km naar ons hotel. Soort flashback Mongolië/Rusland maar eenmaal binnen valt het toch wel mee. De thee wordt meteen geserveerd en nu lekker even op de kamer. Dat is namelijk de enige plaats waar de hoofddoek af mag. Foto’s gaat niet lukken ben ik bang,internet is erg traag, maar het is er dat is ook al iets!

One Comment

Onno & Ingrid

oktober 12th, 2014