Dagboek 18 en 19 augustus van Destruction Bay naar Peace River ongeveer 2000 km

Wekker op half 7, thermoskan flink afvullen en kilometers maken vandaag. We stoppen wel even in Whitehorse om bij Martin op de camping lekker te lunchen. Er wordt overal veel aan de weg gewerkt en i.p.v. met stoplichten werken ze hier met mensen die de hele dag met een bordje ‘stop’ en ‘slow’ staan en met zogenaamde pilotcars die dan vooruit rijden. Je staat soms wel 20 minuten te wachten tot je dan eindelijk met 15 km per uur achter zo’n auto met zwaailicht aan mag rijden. Erg overdreven om over een stukje gravel te rijden maar ja, wat dat betreft is het hier net Amerika. Toch lukt het om 1000 km te rijden vandaag en we treffen het om een lodge te vinden aan Muncho Lake waar we lekker kunnen eten en slapen op hun camping. Deze lodge blijft het hele jaar open en ze draaien volledig op hun eigen generator want er is hier verder niks. Ze gebruiken 8000 liter diesel per maand om de boel draaiende te houden hier. Vroeger konden ze hier ook een soort rode diesel gebruiken voor de generator maar nu draaien ze ook op gewone diesel die hier ongeveer 1 euro per liter kost. Voor ons goedkoop in vergelijking met thuis maar voor deze lodge erg duur natuurlijk. De lodge heeft hier wel een belangrijke functie in deze regio want het is de enige plaats in een heel groot gebied waar hier in de winter mensen terecht kunnen voor brandstof, eten, slaapplaats en heeft ook een eigen landingsbaan. In de zomer voelt het hier al zo verlaten dus hoe moet het in de winter wel zijn? De auto ziet er inmiddels weer zo smerig uit en we ontdekken ook een lekkage boven de zithoek. Patrick inspecteert het dak maar kan niks bijzonders vinden. Maar eens goed naar kijken in Vancouver. De volgende dag komen we eindelijk op een stuk weg waar we nog niet eerder zijn geweest. Hier moeten we regelmatig soppen omdat bizons de weg blokkeren, heel leuk. Ook echt oerbeesten dit. We komen over de 29 langs de peace river en het is hier echt bijzonder mooi. Alleen bijna niet voor te stellen dat dit de doorgaande weg is naar Vancouver. Het is eigenlijk niet meer dan een slingerend landweggetje. Er springt flink wat klein wild langs deze weg. Het is toch weer half 9 voordat we 1000 km hebben gedaan. Rustig plekje aan weer een ander meer gevonden, iets te eten maken en bijtijds naar bed. Toch best vermoeiend dat truck rijden 😉

Klik hier voor de kaartweergaveKlik hier om terug te gaan

Comments are closed.