Dagboek 10 en 11 augustus van Tok naar Prudhoe Bay 1050 km

We zijn om 4 uur klaarwakker dus dan maar aan de koffie en broodjes. Om 6 uur rijden we de camping af en vervolgen de weg naar Fairbanks. Nog 330 te gaan. Nu is er natuurlijk helemaal niemand op de weg. Aan Amerikaanse kant is de weg wel in perfecte staat en ook nog eens kaarsrecht dus dat schiet lekker op. We zien regelmatig een eland maar ze zijn jammer genoeg ook weer snel weg dus helaas geen foto. Wel gisteravond nog een kleine zwarte beer gezien. Zo schattig. Vlak voor Fairbanks is een hele grote militaire basis en het staat er vol met moderne straaljagers en grote vliegtuigen. Wel wat anders dan onze oude hercules… We zijn dus al heel bijtijds in Fairbanks en we hebben gezien dat je hier vandaan vluchtjes kunt maken boven Denali National park en Mount Mc Kinley. Jammer genoeg is er voor vandaag geen mogelijkheid, maar we kunnen het nog wel proberen als we terug komen uit Prudhoe Bay op een andere plaats. We worden wel erg vriendelijk geholpen hier en we boeken hier ook meteen onze tour voor in Prudhoe Bay. Je mag daar niet met eigen auto tot aan de oceaan en we willen toch wel even een teen in het water steken als we eenmaal zo ver noord hebben gereden! Omdat het nog zo vroeg is gaan we toch maar vast richting Coldfoot, onze volgende stop. Het is vandaag prachtig weer maar je kunt zien dat alle auto’s voorbereid zijn op strenge winters. Bijna alle auto’s hebben een stekker aan de voorkant en op de parkeerplaatsen kun je die inpluggen zodat de auto op temperatuur blijft. Ook mag je hier maar 4 maanden per jaar zonder spikes rijden staat er overal. Moeilijk voor te stellen vandaag dat het hier binnenkort al weer sneeuwt. Het is gewoon 25 graden vandaag! We zijn nog maar een half uur buiten Fairbanks en dan is er geen telefoon meer, bijna geen huizen meer en je gaat hier echt richting niemandsland. Na ongeveer 100 km gaat de perfecte asfaltweg over in gravel. Eindelijk weer een beetje terrein voor de MAN! Toevallig zit ik achter het stuur als we de gravelweg op gaan en dat is voor het eerst off-road voor mij. Het gaat hier ook behoorlijk door de bergen en dit is wel even wennen op die losse gravel. Maar met wat aanwijzingen van Patrick over niet te veel remmen maar vooral de motorrem het werk laten doen gaat het best goed. We rijden door tot we bij het bordje ‘poolcirkel’ zijn en vinden daar een super mooi plekje voor de nacht. Is toch wel erg speciaal om hier met z’n tweetjes met de MAN op deze hoogte te staan. Patrick draait de MAN net zo lang tot we in de zon en uit de wind kunnen zitten. We kunnen zelfs nog buiten eten. We treffen het wel weer ongelofelijk met het weer. Ondanks alle waarschuwingen over muggen hebben we ook daar geen last van. De wind is wel behoorlijk aangewakkerd maar dat maakt het slapen alleen maar beter. De volgende morgen pas om 8 uur van start. Nog 400 km te gaan vandaag tot Prudhoe Bay maar we hebben geen idee van de kwaliteit van de weg. Als we de verhalen van Ice Road Truckers mogen geloven staat ons heel wat te wachten, maar hier geloven we niet zo in. We komen vooral vrachtwagens tegen en een verdwaalde opgebouwde auto. Die grote campers met weinig bodemvrijheid wagen zich niet aan deze trip. En misschien maar goed ook. Het is niet echt spectaculair maar ook niet echt ideaal voor deze auto’s. Alhoewel …sommige stukken ook asfalt zijn van zulke goede kwaliteit die je in heel België niet tegen komt. Je maakt je altijd een bepaalde voorstelling van een gebied waar je nooit eerder bent geweest en meestal klopt dit niet. Ook hier geldt dit. Wij hadden het veel minder groen en minder begroeid verwacht maar tot de laatste 200 km zijn er nog vrij grote bomen en dichte begroeiing. Dan gaat het vrij snel over in een omgeving die we wel voor ogen hadden. Ruig gebergte, alleen een soort van mos groeit hier nog en het heeft eerder een woestijnachtig landschap. Zo voelt het tenminste alsof je naar het einde van de wereld rijdt. Het is wel een vreemde gewaarwording dat je hier werkelijk zo goed als geen leven ziet. Hier wonen bijna geen mensen en behalve een paar eekhoorns zien we zelfs bijna geen beesten. Het enige wat prominent aanwezig is is natuurlijk die pijpleiding. Anders was deze weg er natuurlijk ook niet. De pijpleiding is ongeveer 800 mijl lang en loopt helemaal tot aan Valdez. Er gaat ruim een miljoen vaten per dag door deze leiding heen. We zien af en toe een pompstation en daar werken dan wat mensen en die wonen daar in een soort nederzetting. Dat is alles. Als we dan eindelijk in Prudhoe Bay aankomen is het natuurlijk ook weer anders dan wat je je voorstelt. Het is meer een soort van een boorplatform maar dan nog net aan land. Een aantal barakken en dat is het dan wel. We gaan nog binnen bij het Prudhoe Bay hotel omdat we iets van de sfeer willen proeven hoe het hier is. Moeilijk te beschrijven hoe het hier is maar ik hoop wel dat de mensen die hier werken goed betaald krijgen want het is best een trieste boel hier. En dan is het nu nog zomer. ( nou ja, windkracht 7 en 9 graden ) Wij gaan helemaal niet hier eten maar gewoon onze MAN aan het water parkeren en tortilla’s maken en een rood wijntje drinken. We vinden het allebei vooral heel erg gaaf dat we hier met de MAN op deze plaats, zo ver van huis zijn!!!

Klik hier voor de kaartweergaveKlik hier om terug te gaan

4 Comments

Pa en Ma

augustus 12th, 2014

Goedemorgen hier,wat een mooi verhaal van jullie,Elly en Patrick naar het einde van de wereld,fijn dat jullie samen zo genieten.liefs pa en ma

Tineke Tekelenburg

augustus 12th, 2014

Volgens mij zien jullie weer een prachtig stukje van de wereld, wat een landschap. Geniet ervan.

Jose

augustus 21st, 2014

Wat gaaf is het weer veel plezier en reis met jullie mee door de verhalen kus Jose

Marcel

augustus 23rd, 2014

Loop een beetje achter, maar het is weer leuk om jullie belevenissen te volgen.

Leave a Reply