Dagboek 8 en 9 augustus van Whitehorse naar Tok (AK ) 620 km

Het is natuurlijk een lange reis en met nog 3 uur wachten in Vancouver en dan nog 2,5 uur naar Whitehorse zijn we wel heel blij als we om half 12 bij Caribou aankomen en onze MAN daar zien staan. We zijn dan 24 uur onderweg geweest. De MAN staat er prima bij. Er is alleen wel even grote paniek als met het aanzetten van de stroom er ergens sluiting zit en alles weer uitgaat. Eerst lijkt het er op dat de lader niet goed heeft gewerkt want het zegt ‘batterij laag ‘, maar later blijkt dit toch loos alarm. We vallen als een blok in slaap en zitten de volgende dag om 6 uur aan de koffie. Meegebrachte spullen opbergen, watertanks vullen enz. Er staat een Duits koppel op de camping met een Iveco. Zij zijn met hun kindje van 14 maanden een jaar aan het rond reizen en zijn nu net 2 maanden onderweg. We nemen afscheid van Martin en gaan op pad. Het is hier wel koud en miezerig, 12 graden. Snel wat boodschapjes doen en de Alaska Highway weer op, richting Fairbanks. We willen het liefst vandaag de grens over, dan hebben we dat maar gehad. Wij en de Amerikaanse grens zijn doorgaans geen vrienden tenslotte. ( paspoorten gestolen in 1996 en daardoor lijkt het alsof wij te lang in Amerika zijn gebleven. Dit achtervolgt ons al sinds die tijd iedere keer als we het land binnen komen)Het landschap is weer prachtig hier. Flinke bergen en mooie meren en we komen door het Kluane national park. De weg is super rustig maar wel slecht. Veel gaten die soms zijn bijgewerkt maar dat is dan slecht gedaan. Op zich hebben wij daar met de MAN niet veel last van, maar door de vering in de stoelen spring je af en toe bijna los van je stoel. We controleren een paar keer de binnenkant maar alles blijft netjes dicht en op z’n plaats. Soms rijdt een goede gravel weg beter dan een slechte asfaltweg! Dan komen we bij de grens. We hebben bij onze vorige reis een toeristenvisum van 6 maanden gekregen ( normaal is dit maar 3 maanden en geen idee waarom we er 6 hebben gekregen ) en dit witte kaartje zit nog in ons paspoort. Of we huisdieren, wapens of appels en sinaasappels aan boord hebben? Nee zegt Patrick en we mogen binnen 5 minuten door rijden! Nog nooit zijn wij Amerika zo snel binnen gekomen, geweldig. Op dit stuk komen we weer een Iveco tegen met zwitserse nummerplaat en we worden met lichtsignalen begroet. Je herkent hier een Europese vrachtwagen al uit de verte natuurlijk. We rijden tot Tok en het is inmiddels prachtig weer. Zonnetje en 22 graden en we maken zelf iets te eten. Het is dan denken wij 8 uur maar het is pas 7 uur. We hebben nog een uur tijdsverschil gekregen bij de grens. Dat is nu dus 10 uur verschil. De luiken gaan vroeg dicht vandaag..

Klik hier voor de kaartweergaveKlik hier om terug te gaan

4 Comments

Els

augustus 10th, 2014

Succes met de tweede etappe!
Liefs, Els
Groet, Lex

Eri

augustus 11th, 2014

Lieve Elly en Patrick,
Veel plezier tijdens jullie mooie reis. We blijven de verhalen weer volgen en reizen dus een beetje mee.
Voor ons geen tripjes naar Libië, het is er erg slecht.
Dus kijken uit naar jullie belevenissen.
Liefs uit Polen!

Ben

augustus 11th, 2014

Habe gerade Euer gesamtes Tagebuch gelesen – tolle Reise, tolles Fahrzeug. Kann verstehen, dass ihr gefrustet wart, dass der MAN sich auf der Wiese auf dem Campingplatz festgefahren hat. Habt Ihr schon mal daran gedacht, einen Bodenanker einzupacken? Gibts entweder mit Erdnägeln (für hohe Lasten mit Schneckengewinde-Spitze) oder als faltbare Pflugschar zum Einschlagen.

Peter Bloemendal

augustus 13th, 2014

Leuk om weer jullie verhalen te volgen, goede reis en veel plezier.
Groetjes, Peter en Nanja

Leave a Reply