Dagboek 22 december van Hanoi naar Xam Neua

Allereerst iedereen bedankt voor de lieve berichtjes voor mijn verjaardag via de site, mail, facebook, sms enz enz, erg leuk!
We hebben een hele leuke avond in het oude centrum van Hanoi. Op sommige plaatsen waan je je zelfs in Parijs. We eten in de Sofitel Metropool en wandelen rond in het super drukke centrum waar de straatjes zo smal zijn en waar toch auto’s en brommers doorheen mogen en dat ook volop doen. Wat een chaos. Langs de kant van de straat zit alles op kleine krukjes te eten. De lokale bevolking leeft hier allemaal buiten, waarschijnlijk omdat ze thuis binnen niet zoveel ruimte hebben. Hanoi is ook vol met Europese en Amerikaanse toeristen. Dat zijn we sinds Beijing niet meer gewend. Ontbijt is vandaag al om 6 uur en die en gene zijn de stad in geweest vannacht dus er zijn flink wat kleine oogjes. Luuk, onze fotograaf is weer terug bij de groep met z’n gebroken arm maar kan alles weer. Super dat hij weer terug is! Het eerste stuk rijden we over snelweg en dat is niet volgens roadbook. Bij een tankstation stoppen en Jan Willem is woest op de gids. Ondanks dat de route gisteren is besproken kiest de route een weg via de snelweg. Hij denkt ons daarmee een plezier te doen maar wij willen juist binnendoor natuurlijk. Vanaf daar gaat het wel goed en krijgen we een geweldig stuk Vietnam te zien. Wat is het hier onwaarschijnlijk mooi en iedereen is laaiend enthousiast. Wel rijden ze hier ook als gekken en ik rij toevallig als ik nog net met piepende remmen een frontale botsing met een bus kan voorkomen. Ik schrik me kapot van die gek die vlak voor een bocht gewoon komt inhalen. We stoppen af en toe in zo’n dorpje en wij zijn weer de happening van de maand te zien aan de reacties. We moeten mee naar binnen in hun huisjes en iedereen wil met die vreemde blanken op de foto. Want een Iphone blijkt ook hier een eerste levensbehoefte zijn ☺ De weg is hier ook best slecht af en toe en de mannen van de Z3 hebben het best zwaar. We halen dan maar een gemiddelde van 19 km per uur als we 15 km voor de grens 2 vrachtwagens tegen komen die met pech staan. De weg is hier erg smal en daar waar we er langs kunnen is alleen geschikt voor 4 wheeldrives. We zullen terug moeten en omweg moeten vinden. Onze gids ( ook hier weer verplicht helaas ) is ook niet echt de beste en moet steeds vragen naar de weg. Het is dan al half 5 en half 6 gaat de grens dicht. Het zal toch niet weer waar zijn? Wij zijn kwart over 5 bij de grens en de laatste 3 auto’s net voor half 6. Aan Vietnamese kant stempelen ze ons heel snel uit en dan blijkt Laos te half 8 open te zijn. Gelukkig….we waren al bang voor nog een nachtje in de auto want er is er hier in de verste verte geen stadje te bekennen. Zo jammer dat we nu al afscheid moeten nemen van Vietnam, wat een geweldig mooi land en wat een vriendelijke mensen! Dan staat onze gids met politie klaar om ons naar Xam neua te brengen. Dit duurt dan ook nog tot 9 uur. Dit onderkomen doet denken aan Mongolië en het eten ook. De verwarming gaat zowel in Vietnam als Laos op het bepaald moment in het jaar uit wanneer officieel de winter voorbij is en dat is helaas nu. Het is zo ijzig koud in dit hotel dat we allemaal onze slaapzakken weer uit de auto halen. Verstand op nul en maar niet proberen te denken aan je eigen heerlijke bed thuis 😉