Van Ulaanbaatar naar Sainshand 450 km

We gaan met Martin en Joe nog Koreaans eten. Anders als wat wij gewend zijn maar best lekker. Na de afgelopen 2 weken smaakt toch alles. Vandaag kunnen we kiezen uit nog een dag wasbord over vlak terrein of alles snelweg. We twijfelen nog even maar volgens Jan Willem is het niet de moeite waard, zeker niet na de mooie tocht van eergisteren. Als we de auto staan in te pakken komt er iemand naar ons toe en vraagt over onze reis. Hij zegt dan uit de grond van z’n hard: Jullie hebben wel geluk gehad dat het nu niet koud is, normaal is het veel kouder in deze tijd van het jaar ! En wij hebben het allemaal zo ontzettend koud! Ulaanbaatar uitkomen op maandagochtend is ook makkelijker gezegd dan gedaan. Wat een chaos hier in die stad. En qua gedrag in het verkeer zou het ook zomaar Cairo kunnen zijn. We volgen Martin en Joe, maar gaan dan richting West en volgens mij moeten we zuidoost. Dit blijkt weer de route van Onno te zijn, maar die gaat het terrein in. Dus nog maar eens terug door de stad. Een uur buiten de stad is het verkeer dan weer volledig weg en rijden we de Gobi woestijn weer in. Maar echt niet zo mooi als afgelopen week. Het is hier allemaal vlak en verder niks te zien. Ruim 400 km vandaag dus lekker op t gemakje. Ik moet trouwens wel even vermelden hoe we onder de indruk zijn van de prestaties van de mini’s. Ondanks dat het geen 4 wheel drives zijn rijden ze geweldig in het terrein. Behalve dat de gele mini wat lekke banden rijdt doen de andere 2 het heel erg goed. Maar met de gele wordt dan ook wel serieus gek gedaan. Vannacht vlak bij de grens met China, in Sainshand. Ook hier slapen weer in een ander hotel. Het diner is helaas wel in het oorspronkelijke hotel. Die lucht al als je binnenkomt, verschrikkelijk. We krijgen een soort huzarensalade vooraf en een soort dim sum als hoofdgerecht. Het smaakt echt helemaal nergens naar en we passen dan ook. We gaan terug naar ons hotel en maken onze eigen noedels wel weer. Het hotel is ook meer een onderkomen, maar het is te doen. Er is natuurlijk wel zoals overal in Mongolië een karaokebar en daar drinken we dan met z’n allen maar wat. Op tijd naar bed, morgen om 6 uur weer op.