Van Aktash naar grens Mongolie 175 km

-15 als we in de auto komen, kijk dat begint er op te lijken. 7 uur zijn we op pad, geen sneeuw op de weg dus we schieten best lekker op. Aan de Russische kant moet je eerst melden en daar krijg je je eerste stempel en dan mag je door naar de Russische douane. Dan blijkt dat bij ons allemaal het visum is verlopen met 1 dag. Wij hadden dit al eerder gezien in ons paspoort maar volgens Jan Willem was dit geen probleem. Nou dus wel. We worden met z’n allen terug gestuurd naar een dorpje 50 km terug om daar te gaan betalen voor een dag visum en dan moeten we ons weer melden. Onderweg daar naar toe horen wij allebei een raar geluid in de auto. Rechtsachter lijkt het en wij denken een lekke band. Dus stoppen en dan blijkt dat de beugel van de originele brandstoftank er af is. De gereedschapskist komt tevoorschijn en Patrick haalt de beugel er verder af en ja, inderdaad afgebroken. Waarschijnlijk heeft deze beugel al eens een scheurtje opgelopen met het spelen in de woestijn in Tunesië en is nu door de kou waarschijnlijk verder afgebroken. Patrick gaat eerst met Onno naar het dorpje om te kijken of ze dit kunnen laten lassen. Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd maar geen lasser. Leest ook zo lekker makkelijk natuurlijk die borden hier. Dan toch maar plan B; span band vast op plaats van de beugel en aan de andere kant de ratel. Maar met temperaturen van inmiddels variërend tussen -18 en -21 is dit toch wel heftig. Intussen is Jan Willem met onze paspoorten naar het dorp, daar hoeven we niet zelf bij te zijn, dus dat komt goed uit. Na ongeveer een uur denken ze dat het goed vast zit en gaan we weer richting grens, waar de rest al naar toe is. Dan komen we Jan Willem in gierende vaart weer tegen. Verkeerd begrepen, iets met hier betalen, daar reçuutje, ik weet het niet. Het is dan inmiddels wel al 3 uur als we nog steeds met de hele groep voor de grens standen de hele grensprocedure moet nog gaan beginnen. Nou ja, 1 geluk, ons probleem is geweest in de tijd dat iedereen stond te wachten dus we hebben geen vertraging opgelopen.. We bellen Leo en hij belt weer met Marinus van de Toyota garage. Die regelt meteen dat er een beugel van een 100 wordt gehaald en die wordt vandaag met DHL naar Ulaanbaatar opgestuurd, waar wij volgens planning zaterdag moeten zijn. Hopelijk houdt de span band het zo lang of vinden we onderweg een goede lasser die het tijdelijk misschien nog wat beter op kan lossen. Maar ja, zal wel niet de kwaliteit zijn die we thuis van Maarten de Roon gewend zijn! Nou zover al weer een spannende dag, want vanmorgen stond ook de gele mini al met een lekke band. We staan dan op tijd bij de grens te wachten op Jan Willem met de bewijzen van betaling voor het verlengen van het visum. Het duurt dan heel heel heel lang. We worden dan best een beetje nerveus want om 6 uur gaan de grenzen dicht. Zou dit nog een stukje Nederlanders pesten zijn van vorige maand?? Eindelijk om kwart over 5 mogen we Rusland uit en horen we dat de grens aan de kant van Mongolië voor ons langer open blijft. Onze gids staat namelijk aan de andere kant op ons te wachten en hij heeft dat geregeld. Oh wat zijn we blij, eindelijk Rusland uit. Inmiddels is het natuurlijk donker als we door de verplichte ontsmettingsbak rijden voor 50 roebel krijgen we te horen dat de grens toch dicht is. Wel worden onze paspoorten nog gestempeld maar de man die onze auto’s moet goedkeuren is naar huis. Daar staan we dan in niemandsland. -20 en geen plaats om te slapen. Jan Willem gaat met onze gids het gehucht in hier vlak bij en regelt een aantal slaapplaatsen bij mensen thuis. Nou, wij niet. Met nog een aantal mensen besluiten wij in onze auto te slapen en we maken gewoon lekker een bakje noedels en kijken een aflevering van penoza die we bij ons hebben. Natuurlijk balen we maar we krijgen toch een beetje de slappe lach van deze situatie en nemen een slaappil en maken er gewoon het beste van.

Klik hier voor de kaartweergaveKlik hier om terug te gaan

Leave a Reply