Dagboek 4 en 5 oktober van Khartoum naar Wadi Halfa 900 km

Nou het lukt dus niet. Niemand wil Patrick helpen. Hij is op 5 verschillende plaatsen en ministeries geweest maar geen travelpermit. Alleen een formulier en zondag mag hij terugkomen. Zo vriendelijk als de mensen in het hotel zijn zo’n drama is het hier. Patrick staat te koken! Na overleg met de Vermeulens besluiten we gewoon te gaan rijden en zien wat er gebeurt bij de politieposten. We kunnen hooguit terug moeten. We vertrekken dan om 4 uur en Khartoum staat volledig vast. Het is 46 graden en we doen 2,5 uur over 15 kilometer. Wat een chaos. Zelfs de navigatie heeft kuren en zo rijden we ook nog een paar keer verkeerd. WEG willen we hier. Het is half 7 als we op de weg naar Dongola komen en na een sigaartje is Patrick weer tot rust en zie ik het ook weer zitten. Met dichtgeknepen billen passeren we enkele controles en niemand vraagt naar de permit. We willen toch onze schade inhalen en rijden tot Dongola over een fantastische weg. We komen er om half 1 aan en zoeken naar een hotelletje. Eigenwijs natuurlijk want we zouden nu toch inmiddels wel moeten weten dat er niks hier is. Het is weer zo’n schimmig dorpje waar niks verlicht is en waar op ieder hoek van de straat bewaking zit. Hier worden we wel vriendelijk te woord gestaan maar men spreekt geen letters Engels hier en wij geen Arabisch. Dan maar terug naar de weg en langs de weg kamperen. We zijn echt kei kapot. Nog wat drinken, sigaartje roken en de tent in. Het is inmiddels lekker afgekoeld naar 38 graden ;-) Paar hazeslaapjes en om 6 uur weer op. Dan is het wel lekker met een windje, 28 graden. Tanken en richting Wadi Halfa. Nog wat controles en het gaat nog steeds goed. Politie is zelfs heel vriendelijk. Dan komen we na 200 kilometer gereden te hebben een oranje auto tegen met Nederlands kenteken. Dat moet Wytze zijn. We hebben gehoord van Loek en Linda dat er iemand onderweg is uit Nederland met een oranje auto. Leuk! Even stoppen en bijpraten over de ervaringen in Egypte. Hij vertelt dat hij zo’n problemen heeft gehad omdat hij nog geen visum had. He?? Visum kun je toch aan de grens kopen in Egypte? Nee he, zeg me niet dat we straks bijna 1000 kilometer gereden hebben zonder travelpermit en dat we straks terug moeten naar Khartoum naar de ambassade voor een visum?? We gaan weer rijden en raken toch allebei wel echt over de zeik. Na een half uur bellen we toch maar met Magdi, ons mannetje die bij de ferry gaat helpen met de papierwinkel. Volgens hem is er wel degelijk een mogelijkheid voor een visum in Aswam. Ze hebben Wytze gewoon dwars gezeten bij de grens met Libie. Patrick vraag nog maar eens om een sigaartje op te zoeken. . Pfffff, ik zou soms willen dat ik ook nog rookte. Eigenlijk sinds gisterochtend hebben we bijna niks gegeten. De stress zit er goed in dus helemaal geen trek. Zelfs Patrick niet ! Om 1 uur rijden we dan Wadi Halfa in. Zo dat is vast gelukt! Het dorpje stelt helemaal niks voor, een paar soort van hotelletjes en eettentjes en het haventje. We bellen Magdi en we moeten naar zijn huis komen en hij biedt aan dat we bij hem thuis met de auto mogen staan vannacht. Heel vriendelijk worden we ontvangen de toy gaat recht voor z’n deur. Wat jammer dat we zo’n slechte ervaring en hectiek hebben ervaren in Khartoum want verder zijn de mensen echt super vriendelijk. En dan komt het….We vertellen Magdi ons verhaal over het travelpermit en hij zegt dat er alleen een travelpermit nodig is voor zuid en west Sudan en dus helemaal niet voor dit gedeelte. Stel je voor dat we tot zondag hadden gewacht in Khartoum en alle gevolgen van dien, zoals de boot van een week later. Gelukkig maar dat we het risico hebben genomen. Nou ja, er is goed nieuws, onze boot komt morgenochtend aan als het goed is en vertrekt morgenmiddag en de boot met de auto’s gaat ook morgen weg. Die boot is er al. Super! Zonnescherm uitrollen en heel stil zitten, het is weer 46 graden…

 

Leave a Reply