Dagboek 7 december
We zijn dan gisteravond aangekomen in Etosha safari camp. Even niet echt met een goed humeur, want hoe is het mogelijk dat zo’n relatief dure tent hier niet tegen kan. Een aantal mensen hadden dit al verwacht moet ik eerlijk zeggen, maar het is wel even balen als het dan ook zo is. Afijn,ons humeur verandert snel, we komen daar eigenlijk op een soort feestje terecht; er speelt een bandje en zelfs de mama uit de keuken danst vrolijk mee. En zo wordt het toch nog een leuke avond. De volgende ochtend halen we de laatste 2 schroeven los en is het einde tent. In Windhoek straks dan maar op zoek naar een steviger exemplaar. Op aanraden van Ongava lodge gaan we naar Okonjimalodge. Een groot park waar nog volop Cheeta en Luipaard zouden zijn. Klinkt ons wel aantrekkelijk. Het is maar 250 km rijden dus wij daar naar toe. Prachtig landschap, dit doet ons hier een beetje aan de Mara in Kenia denken. Veel mooier en groener bush met prachtige bomen. Vanaf hun poort rijdt je al 25 km door hun privepark en we zien al een heleboel wrattenzwijnen van dichtbij. Leuk! Om 4 uur vertrekt de gamedrive op zoek naar de luipaarden. Dit park is tevens thuisbasis van Africat, een organistie die al heel veel katten gered hebben en weer opnieuw uitzetten in het wild. Ze lijken het heel goed te doen. De dieren hebben wel een band om in dit park dus ze zijn op te sporen. We vinden inderdaad eerst een mannetje en kunnen wat foto’s maken. Hij ligt een beetje verstopt met een prooi. Dan gaan we nog op zoek naar een vrouwtje want ook zij zou in de buurt moeten zitten. We vinden haar en ze loopt een beetje nerveus heen en weer. Ze gaat op de uitkijk op een termietenberg en we kunnen mooie plaatjes schieten. Dan wordt ze opeens heel alert en wij zien het ook. Aan de andere kant van onze auto lopen een groepje wrattenzwijnen met een paar hele kleintjes. Het zal toch niet waar zijn?? En ja hoor, ze sluipt voor de auto langs en maakt zich heel klein en gaat dan achter de varkens aan. We zien een enorme stofwolk en daarna een paar van die hele kleintjes terug vluchten. We kunnen dan dichterbij komen en ze heeft inderdaad zo’n kleintje te pakken. Heel dubbel gevoel, je weet dat dit de natuur is, maar zo’n kleintje, zo zielig! Maar ja, gelukkig niet de moeder, want dan waren alle kleintjes verloren. Het is moeilijk om hier foto’s van te maken want ze vlucht het hoge gras in. Maar wat een ervaring weer. We hebben al eerder een kil van een leeuw en een Cheetah gezien en nu dit. echt bizar!! We drinken met z’n allen een sundowner op deze prachtige dag in Namibie!
0