Wonen op Ximuwu

April 2022

De vakantiebeurs in Kaapstad is geen groot succes. Maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt met veel gezelligheid en lekker eten met Gijs en Sally. We ontmoeten Marc in zijn huidige baan bij restaurant Pier en het eten wat daar wordt voorgeschoteld is veelbelovend voor straks in de lodge. 2 top chefs in huis straks !

Giford heeft zijn 2 weken in de kaap goed besteed. Hij heeft het geluk om de enige cursist te zijn tijdens de 4 daagse bar shakers course. Dus als hij nog geen goede cocktail kan maken straks ? Hij bezoekt diverse wijn estates in de regio en volgt level 2 van de  sommelier cursus. Omdat we van iedereen een ‘tempo team’ instelling verwachten wordt Giford ook een paar dagen mee gestuurd met het buiten team. Eerst nog wat onwennig in z’n bush uniform maar later vindt hij verven en snoeien ook best leuk. In ieder geval levert het meer respect voor z’n bush collega’s op. De mannen voeren een grondige update uit van de boomhut. Nieuw dak er op, elektriciteit aanpassen en wat schilderwerk. Ook is er een nieuwe canvas geplaatst en een poortje op de trap. Want “ kan dat luipaard hier niet omhoog klimmen? “  blijft nog steeds een veel voorkomende vraag.

De aquaponics draait eindelijk zoals het moet en er wordt een nieuw schaduw doek over gespannen en goed dicht gemaakt. Zo ver zien we gelukkig nog geen honey badgers maar die schijnen door ieder hek heen te komen. Marcel vraagt de bouwer om 2 kranen te maken zodat hij water kan bijvullen indien nodig. Je zou denken dat ze snappen dat die dan op 2 hoeken van het systeem komen te staan. Nee ,ze worden pal naast elkaar gezet … Monique spendeert veel tijd aan de aquaponics en komt ’s avonds zelfs eerder terug van een gamedrive omdat zij voor het donker de vissen nog wil eten geven. Dat zegt wel iets hè ? Ook de 2e lading vis is onderweg en zo hebben we straks in Lees meer...

Maart 2022

De bouw vordert gestaag. Inmiddels zitten de ramen er in, plafonds zo goed als klaar en de cement afwerklaag is gestort. Volgende week is het tegels leggen. Dus we lijken half juni toch te gaan halen. Ook het huis van Mark en Jess zit in de afwerkfase. De schilders lijken te hebben geleerd van hun fouten in de lodge. Ze plakken nu wél plakband voordat ze gaan schilderen. Maar dan verven ze zo ruim dat de verf alsnog op de verkeerde helft terecht komt…Mark en Jess kunnen niet wachten tot hun huis klaar is en voor de verjaardag van Mark wordt een braai opgezet en vast een luchtbed opgeblazen. Zo proeven ze vast een nacht van hun nieuwe paleisje. 

Er volgen nog behoorlijk wat sollicitatie gesprekken. Zowel online als hier ter plaatse. Niet allemaal even succesvol maar we hebben inmiddels een mooi team bij elkaar. Gek genoeg blijkt een goede housekeper de lastigste te zijn. Of misschien zijn wij te kritisch ?

Giford begint op 1 april. Hij krijgt de rol van assistent manager en barman/sommelier. Hij heeft zijn junior sommelier papieren al op zak en staat nu geboekt voor komende week in Kaapstad voor het vervolg van deze opleiding. Én een cocktail cursus. Hij gaat daarna langs bij een groot aantal wijnhuizen en krijgt daar dan ook de nodige uitleg. Belangrijke zaken eerst, nietwaar ?

Maar hij wordt eerst meteen in het diepe gegooid op zijn eerste avond hier op Ximuwu.Het is onze trouwdag en Jess heeft een verrassing gepland voor ons. Of ze de vrije hand mag hebben in het diner? Maar natuurlijk ! We hebben dan al wat vis afgeleverd zien worden en wij worden met Mark op gamedrive gestuurd. Als we rond 7 uur terug komen staat er een prachtige tafel gedekt aan de rand van ons terras en wordt ons een heerlijk 6 gangen diner voorgeschoteld. En Giford zorgt voor de wijn en helpt Jess in de keu Lees meer...

Januari/Februari

Mark en Jess zijn begonnen en daarmee ook het testen van allerlei gerechten. Gelukkig krijgen we veel ‘hulp’ van buren en kennissen. We organiseren voor de verjaardag van Monique een etentje bij ons thuis. De avond voor haar verjaardag dus ze vermoed niks. Zeker omdat we voor de avond van haar verjaardag ook al  iets kleins gepland hebben. Jess tovert in onze weliswaar ruime maar toch niet professionele keuken, een diner voor 15 personen in elkaar.  Zo kan iedereen proeven van enerzijds haar fine dining gerechten en anderzijds de bij iedereen geliefde Indiase keuken. Mark bewijst ook ervaring te hebben in opdienen en uitserveren.  Als je zoals zij echt alles van basis af maakt is zo’n compleet diner maken toch een stuk meer werk dan wij dachten. Met de verjaardag van Monique gaan we naar een spa in een lodge een uurtje hier vandaan. Veel positiefs over gehoord en gelezen. Maar het is een typisch geval van eens maar nooit meer. We weten in ieder geval wel meteen hoe we het bij ons niet willen hebben. Want er komt ook bij ons een kleine spa. Al onze gasten krijgen straks een uur behandeling naar keuze inclusief bij hun verblijf.Bij thuiskomst staat er dan nog een bush diner op ons te wachten. Wat een luxe zo’n chef in huis. Maar dat kleine ‘meisje’ maakt ook wel erg veel rommel! Gelukkig is Monica daar en zij geniet ook volop van alle bedrijvigheid in huis en wil natuurlijk álles proeven. 

Mark gaat intussen veel op pad in de bush en is positief verrast over de hoge concentratie dieren hier. Het lijkt ook momenteel wel of we veel meer zien. Maar dat heeft vast ook te maken met dat er veel wordt rond gereden We zien zelfs onlangs binnen 24 uur de zogenoemde magnificent seven. Big 5 + cheetah + wilde honden. De wilde honden blijven zelfs 3 dagen rondom Ximuwu hangen en we kunnen hen volgen tijdens de jacht en zijn zelfs getuige van een impala kill. 

Zoals verwacht heeft Cassius 2 dagen later al spijt van zijn beslissing om ontslag te nemen. Zowel hij als zijn vrouw bellen en sturen berichten en proberen ons te overtuigen om terug te mogen komen. Als het verlof van Silias en tijdelijke kracht Mythi voorbij is, staan Silias én Cassius op de vaste ophaal plaats te wachten. Geen spoor van Mythi en volgens Silias heeft hij een andere baan. Zonder ons te informeren. Dat vinden wij dan wel weer vreemd. Cassius hoopt dat hij nu weer mee terug mag, maar ons besluit staat vast. 2 weken later blijkt dan, als Monique een telefoontje van Mythi krijgt of we misschien toch nog werk voor hem hebben, dat Silias hem heeft laten weten dat hij niet meer terug hoeft te komen ! Alles om Cassius maar terug te krijgen naar Ximuwu. Mythi komt dus wel terug en we hebben een nieuwe tuinman in zijn proef periode.

Enfin… er zal ons nog wel een en ander te wachten staan de komende tijd met nieuw personeel. We gaan namelijk definitief commercieel met de lodge. We gaan werken met een zogenaamd exclusive use only. Dus we gaan geen losse kamers boeken maar alleen de hele lodge en voor minimaal 3 nachten. Zeker sinds Corona blijkt dat mensen juist in hun eigen gekozen groepje willen reizen. Dus vanaf 2 kamers is het mogelijk om de lodge exclusief te boeken. Maar we hebben vooral iets bijzonders te bieden wat nog niemand hier in de omgeving heeft. We zijn 100% rolstoel toegankelijk. En dan niet alleen, zoals in sommige lodges, de toegang tot de kamer.  Nee, behalve de wandel safari kan de minder valide overal aan deelnemen. Vanzelfsprekend zijn alle doorgangen ruim. De ramen komen uit België en zijn verzonken in de vloer zodat de rolstoeler overal zonder hulp heen kan. De gameviewer is aangepast, dus gamedrives en bushdiners zijn voor iedereen toegankelijk. We hebben een eigen rolstoel busje waar we mensen mee van het vliegveld kunnen halen. Het zwembad en whir Lees meer...

november 2021

Patrick en ik gaan samen op pad voor bedden voor de personeels kamers en dat valt nog niet mee. Werkelijk niemand heeft voorraad  en zeker geen 6 bedden. Of eigenlijk 10. Want voor de oudste kamer hebben we 2 stapelbedden gekocht, zodat we ook slaapplaats kunnen bieden aan bedrijven die soms hier werken voor een paar dagen. Als we vragen waar de bedden vandaan moeten komen, binnen- of buitenland  en dus hoe lang het gaat duren krijgen we alleen als antwoord; van de leverancier….Onderweg daar naar toe stuiten we op een snelheid controle. Zien we de laatste tijd best vaak. Natuurlijk rijden we harder dan 60 en volgens de agent moeten we 1000 rand betalen.  Tergend langzaam wordt het bonnetje ingevuld. Totdat hij vraagt hoeveel er eigenlijk op de bon moet komen? Met een aanbod van 400 rand contant wordt de bekeuring snel verscheurd. Het is ten slotte al snel kerst.

Monique en ik gaan kijken voor een bankstel waar zeker 6 man op kunnen zitten én wat natuurlijk ook goed is schoon te maken. Dat wordt meteen dezelfde dag geleverd en met de nodige instructies over het gebruik wordt met blikjes cola en chips de tv kamer in gebruik genomen. Happy staff zou je denken.

Cassius krijgt de opdracht om zijn oude kamer te verven en grondig schoon te maken. Niet echt overbodig zo blijkt nu alles leeg is. Pas als hij bijna klaar is zegt hij : “my friend is painter”. “That’s nice for your friend” antwoord Monique en ze begrijpt niet waar deze opmerking vandaan komt. ‘My friend’ blijkt de tijdelijke kracht te zijn die nu in de tuin bezig is. Cassius is bij ons dus tuinman normaal…TIA

Monique heeft  de smaak te pakken nu de personeels kamers zo mooi zijn geworden dat ze samen met die mannen ook nog de tuin aanplant. Zij heeft achter hun eigen huis een soort stekje Lees meer...

oktober 2021

Het is in veel opzichten een enerverende maand op Ximuwu. Ten eerste is het druk met de bouw,  alles gaat nog steeds behoorlijk volgens plan. Patrick zijn laatste foto prints worden door Marcel opgehangen in de gezamenlijke personeels ruimtes en dan is stap 1 afgerond. In de lodge staat het metselwerk op hoogte, de vloeren gestort en de eerste stalen balken geplaatst. Zo komt er al écht zicht in. Van de eerste dieren - die nu het zomer wordt weer de open vlakte van de airstrip verkiezen -  hebben we al menig mooie plaatje voor de lodge gezien. Zoals een neushoorn met een jong die tegen zonsondergang voor het terras langs lopen richting de drinkplaats. Een hyena die de bouw komt inspecteren. En een cheeta die de lodge gebruikt om zich te verstoppen voor een net geboren zebra. 

Het is weer het seizoen van veel jong spul. Zo hebben we vlak voor de lodge, aan de rand van de airstrip een jackal den met 3 kleintjes. Die ontdekken we een dag of 10 geleden als we met Nobu aan het wandelen zijn. Als een van de kleintjes gillend van angst voor die hond over de airstrip rent. Ze zijn nog zó klein, net ratjes. Gelukkig komt Nobu die dag wél op commando terug 🙂

Monique ontdekt ook dat we een hyena den hebben. 2 al iets grotere maar nog wel met van dat fluffy haar en 2 die nog helemaal zwart zijn. Moeders heeft een hele slimme plek gevonden voor haar jong want de den is omgeven door uitwassingen. Met de auto kunnen we daarom niet dichtbij komen. Het ontbreekt dan ook jammer genoeg aan scherpe foto’s. 

Wel slecht nieuws  bij de leeuwen; er is nog maar 1 welp over….Er is sowieso onrust in de troep. De 2 mannetjes die vorig jaar al uit de troep zijn gestuurd worden steeds vaker weer hier in de omgeving gezien. En ook de 2 dominante mannetjes komen met regelmaat langs.&n Lees meer...

september

Eindelijk lukt het Marco om een paar dagen naar ons toe te komen. Al een paar keer afgesproken maar Corona gooit steeds roet in het eten. Hij rijdt met een aangepaste Toyota door Afrika. Zoiets als wij deden in 2012; een aantal weken rijden en dan weer terug naar huis. Hij brengt Hans, een vriend van hem mee. Ze genieten volop bij ons en zien ontzettend veel in 4 dagen. Erg gezellig, enthousiast bezoek en wat leuk om te merken hoe onze moeite om het hen naar de zin te maken op prijs wordt gesteld.Ze kunnen maar 4 dagen komen want wij hebben een uitnodiging voor een ‘bush wedding’ die vrijdag. 

Jana en Willem gaan trouwen en willen dat vieren aan de olifants rivier met een groepje van 30 mensen. En iedereen komt met z’n tent. Patrick kan dit natuurlijk eigenlijk niet met z’n rug maar hij gaat overstag want dit is toch wel bijzonder om mee te maken. Het is bij ons in het reservaat maar  over slechte paden toch bijna 2 uur rijden.  Hoe anders is dit gedeelte van Klaserie. De locatie aan de rivier is écht een sprookje en als de bruid zelf met haar helikopter komt invliegen in haar trouwjurk hebben we allemaal kippenvel. Zo speciaal. Er is jammer genoeg heel veel wind maar het feest is er niet minder geslaagd door. Waar het eerst zo stil en vredig is, klinkt tot in de late uurtjes muziek en wordt er volop gedanst aan de rand van het kampvuur. 

We geven met een groepje vrienden 2 nachtjes in Sabi cadeau en het plan is dat ik hen zal vliegen. Jammer genoeg op de heenweg verstoord door al weer harde wind, maar ophalen lukt wel. Zoals ik het bijzonder vindt om met Jana in haar helikopter te vliegen, geniet zij juist weer van een vluchtje fixed wing.

Ook Jurie, een kennis van ons die zelf vliegt, vraagt of hij een nachtje zijn vrouw mag verrassen voor haar verjaardag Lees meer...

juli en augustus

De gang zit er goed in met de bouw van de ‘staff village’ zoals dat hier wordt genoemd. Zover zijn we heel tevreden. In het weekend wordt alles heel netjes achter gelaten en ook doordeweeks als de bouwers hier blijven hebben we absoluut geen overlast. Ze koken hun eigen potje en het geeft ’s avonds nog wat gezelligheid voor ons eigen personeel ook. Alhoewel Silias wel goed de Corona regels naleeft. Gewapend met een grote fles desinfectie middel  op de aanrecht houdt hij iedereen op gepaste afstand. Later blijkt ook waarom. Soms geeft de ‘Silias taal’ toch wel wat verwarring. Waar wij dachten  dat hij tijdens zijn verlof in juni al was gevaccineerd, blijkt hij nu pas afgelopen week zijn eerste vaccinatie te hebben gehad. Dat blijkt ook uit de kaart die hij vol trots komt laten zien en die bij M en M in de keukenla veilig bewaard moet blijven. Ook Monica heeft haar eerste vaccin gehad en is daar erg blij mee. Sinds deze week kan nu ook iedereen vanaf 18 jaar gevaccineerd worden en de cijfers gaan nu eindelijk een beetje  de goede kant op. Dus ook Cassius wordt nu ook aangemeld. Alhoewel hij andere dingen aan zijn hoofd heeft op het moment: zijn 2e kind is geboren dus snel de auto in, roze pakje kopen en snel naar huis om zijn dochter te gaan bewonderen. 

We horen om ons heen dat het internationale toerisme gelukkig weer een beetje op gang komt.Zeker nu er onlangs weer behoorlijk wat onrusten op een aantal plaatsen in het land zijn, houd je natuurlijk je hart vast voor iedereen die van het toerisme afhankelijk is. 

Ik krijg intussen éindelijk de mogelijkheid om 2 keer een vlucht uit te voeren om dieren te verplaatsen voor de Bateleurs. De eerste vlucht om een aantal  dieren uit het  ziekenhuis in Johannesburg naar Kimberley te vliegen, van waar ze terug het wild in worden geplaatst. 2 weken Lees meer...

juni

Het is inmiddels echt winter in Hoedspruit. Dat kun je ook wel zien aan de hoeveelheid dieren die langs komen bij ons huis en de grote dam naast de airstrip. Eigelijk rijden we vaak niet veel verder dan in een straal van 1,5 kilometer om het kamp. Daar gebeurt toch alles. Op een avond zien we de groep leeuwinnen met welpjes liggen als er een grote groep olifanten aan komt stappen om te drinken. In eerste instantie ben ik vooral bezorgd om die paar kleine olifanten in de groep. 8 leeuwinnen kunnen toch wel wat zou je denken. Het tegenovergestelde gebeurt juist. Eén voor één verdwijnen de leeuwinnen met hun jong in de rivierbedding en ze worden later zelfs daar ook uit gejaagd en vrezen we dan juist voor de leeuwen welpjes. Het is ook sinds dat moment dat we nog maar 4 kleintjes hebben in plaats van 5. Maar ja, een week later is het verhaal even anders. We zien toevallig een giraffe met een héél kleintje drinken bij het dammetje wat we vanuit ons kantoor zien. Ik film het nog omdat het ook lang geleden is dat we zo’n kleintje hebben gezien. 

4 dagen later zijn moeder en jong overduidelijk op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Heel dubbel om te zien hoe de welpjes zich tegoed doen aan dit giraffe jong en 8 leeuwinnen  moeder op liggen te peuzelen. Maar ja… dat is de circle of life !De 48 uur die daar op volgen kunnen we natuurlijk wel naar hartelust filmen en fotograferen. Op zo’n moment bedenk je weer wel hoe bijzonder het is om juist in dit park te wonen. Het is soms wat lastiger om dieren te vinden hier maar je staat dan ook niet met 6 auto’s in de rij zoals in Sabi om de plaats te bekijken. Marcel en Monique zijn dan jammer genoeg precies in Nederland. Het is niet bepaald iets wat we iedere maand zien natuurlijk !

Onze speurtocht naar materialen voor het nieuwe huis gaat intussen lekker door. We vliegen sam Lees meer...

mei

Marcel en Monique hebben nog een verlaat verjaardagscadeau voor mij. Ik moet om half 3  klaar staan met zonnebril op is de instructie. Monique neemt me mee in de gameviewer en al na 5 minuten herken ik het geluid van de helikopter van Jana. Ze landt hier voor de deur en dat blijkt dus voor mij te zijn ! Monique en ik stappen snel in voor een prachtig vluchtje  laag door de canyon. De planning is om te stoppen voor een drankje op een plateau maar toevallig hangt er dan precies nog zo’n late zeldzame bui boven de berg. Prachtige wolkenpartijen om langs te vliegen waar later ook regen uitvalt. Maar vooral niet geschikt voor onze drinkstop. Plan wordt gewijzigd. Jana zet haar chopper bij ons op de grond precies op het randje van de dam waar het wel goed weer is. Monique tovert champagne en wat lekkers tevoorschijn en ik vind het allemaal zó geweldig ! Als ik maar in de lucht hang is het feest voor mij. 

Glory is goed genoeg ingewerkt denken we en ze heeft tijdens haar verlof een nieuwe ID kaart opgehaald. Ze is met 46 jaar klaar voor de eerste vlucht in haar leven. Maar eerst gaan we naar het dorp om wat nieuwe warme kleren voor haar te kopen want die heeft ze echt niet. Ze vindt het allemaal réuze spannend.Samen met Patrick en mij vliegt ze naar Kaapstad waar het inmiddels als winter aanvoelt. Ondanks dat ik Thomas heb gevraagd om alles een beetje netjes te maken voor Glory tref ik in hun ruimte een echte chaos aan. Als je te weinig komt maken ze er gewoon een zooitje van. 

Van Thomas horen we ook nog meer over de familie van Lizzy. Ze kwamen haar oude auto ophalen zoals ik vorige maand al schreef maar ze hadden volgens hem niet eens een rijbewijs ! En daar rij je dan gewoon mee naar de noordkaap. Geen wonder dat we altijd zoveel slechte chauffeurs tegen Lees meer...

april

Het loopt een beetje anders dan gepland. Operatie gaat goed maar is wel een stuk ingrijpender dan verwacht. Daarom kunnen we ook niet na 2 weken naar huis maar krijgt Patrick na 2 weken opnieuw gips en mag hij nog niet op dit been staan. Eigenlijk is het zelfs de hele dag met been omhoog zitten. Enfin, wel krijgen we gezellig veel ‘mee-eters’ in Dirksland en gaan zelfs een paar keer naar ‘thuiskroegen’ Bij de ene  gaat het met de traplift omhoog en bij de andere wordt de patiënt met een heftruck richting  barkruk getild. Sowieso in coronatijd een cadeautje zo’n avondje uit met een heel klein groepje aan de bar.

Vlak voordat wij naar Nederland gaan horen we dat Lizzy, onze hulp in Kaapstad, in het ziekenhuis is opgenomen met nierfalen. Er is in het begin regelmatig whatsapp contact tussen haar en mij over het wel en wee in de grote schuur. Na een dag of 10 worden dit ingesproken berichtjes met een steeds zwakkere stem en steeds meer achtergrond geluiden van andere patiënten. Ik zal niet te veel in detail treden maar ik weet zeker dat ik niet naar een staats ziekenhuis wil in dit land.Na 3 weken komt het trieste bericht dat ze op 51 jarige leeftijd is overleden. Haar familie woont 700 kilometer ten noorden van Kaapstad. Tijdens haar verblijf in het ziekenhuis konden ze onmogelijk op bezoek komen. Wél staan ze een dag na haar overlijden bij ons huis om haar bezittingen op te halen. En dan beginnen de telefoontjes van deze zelfde familieleden over waar het geld blijft voor de begrafenis. En welk plan we hebben hoe we de rest van de familie gaan onderhouden ?!  TIA…

De moeder en tante van Monique komen ook op vakantie  naar Ximuwu. Gevaccineerd en wel maken ze gebruik van lage ticketprijzen en lege vliegtuigen. Ze hebben het geweldig naar hun zin getuige de leuke berichtjes en foto’s die we krijgen toegestuurd. Lees meer...

maart

Opnieuw een incident met Nobu en de leeuwen. Als Patrick met haar zijn gebruikelijke rondje rijdt, komt er weer een leeuwin achter hen aan gestormd. Dit is toch het moment om nu het echte Nobu bakkie mét motor tevoorschijn te halen. Deze auto staat altijd achter op het terrein en wordt eigenlijk tot nu toe alleen gebruikt als mobiele bar bij bushdiners en sundowners. Nobu houdt meer van elektrisch rijden. Heeft ze niet van mij…Later blijkt waarom de leeuwin een beetje gestrest is; we hebben gewoon weer 3 nieuwe welpjes ! De andere 2 waren al langere tijd niet meer gezien maar op een avond zien we heel de troep met alle nieuwkomers. Wat een verschil, dan zijn die 2 ( nu zo’n beetje 6-7 maanden ) toch behoorlijk groter inmiddels. Grappig om te zien dat er al zo vroeg verschil in temperament te zien is. Een van de kleinsten staat al dapper z’n mannetje en kijkt ons al brutaal en zelfverzekerd aan. Het rolt met z’n vijven over elkaar heen. Blijft geweldig om te zien. Later die week worden weer dágen achter elkaar parende leeuwen gezien dus de volgende welpen zijn al weer in aantocht . Nu wij hier langer wonen en deze troep al die tijd volgen zien we eigenlijk hoe onterecht wordt gedacht dat de koning van de jungle zo’n gemakkelijk leven heeft. Natuurlijk liggen ze een groot deel van de dag met hun poten omhoog te slapen maar er is ook heel veel stress. De paring die 4-5 dagen duurt en dat wel 30 tot 50 keer dag klinkt misschien leuk maar is er geen tijd én energie om te gaan jagen. Als de welpjes worden geboren is het stress om en achter eten aan te gaan en tegelijkertijd de welpjes goed te verstoppen voor ander hongerig gespuis. Dan zijn er pubers die in hun enthousiasme en onervarenheid de jacht verpesten. Als er dan opnieuw gepaard moet worden is er weer een gevecht tussen de beide broers over wie er voor het volgende nageslacht mag zorgen. Zo had vorige week een van de mannetjes een flinke wond onder zijn oog en zat zijn lijf on Lees meer...

februari

Zaten we eerste 2 jaar behoorlijk onder de gemiddelde regenval in dit gebied, dit jaar hebben we al het dubbele van vorig jaar. We komen zelfs in de buurt van wat gemiddeld in Nederland in een heel jaar valt. En we hebben nog zo’n 6 weken regenseizoen te gaan

Ik neem op een zondagmiddag Monica en Cassius mee neem voor een klein rondje. Op zoek naar eerder gevonden verse leeuwen sporen. Binnen 5 minuten wordt de lucht opeens gitzwart en wij krijgen onverwacht een giga wolkbreuk op ons open dak. 60 mm in een half uur, dat kan de inmiddels oververzadigde grond echt niet aan. Zowel op de airstrip als op sommige paden is behoorlijk wat schade. En ook de dam ten zuiden van ons kamp houdt de druk niet. De aarden wal breekt weg en het water wringt zich een weg tussen de stenen. Gelukkig breekt de muur zelf niet door anders was de schade echt groot geweest.

Je ziet gewoon aan alle beesten dat ze blij zijn met zoveel water en vers gras. We hoeven eigenlijk niet verder dan een kilometer rond ons kamp te rijden om veel dieren te spotten. Bijna iedere dag hebben we badderende olifanten en zelfs de buffels staan deze week recht voor de poort. We hebben ze zelden zo doorvoed en met zo’n glimmende vacht gezien. De airstrip blijft bij alle dieren favoriet en opstijgen en landen is daardoor soms echt een uitdaging.

De olifanten zijn ook extra baldadig en duwen weer de ene na de andere boom om. Er is sowieso veel werk aan de winkel nu bijna alle paden opnieuw recht getrokken moeten worden. Dus de tractor maakt overuren.

Die tractor moet ook weer inspringen als eerst Patrick en ik vast komen te zitten in de open vlakte bij de Steendam. Vast, naast 2 leeuwinnen ! We roepen Marcel op de radio of hij ons kan komen ophalen maar waarschuwen vooral op het Lees meer...

december/ januari

De carrière van Jonas op Ximuwu is van korte duur. Nog voordat het nieuwe geborduurde Ximuwu hemd arriveert moeten we hem helaas al laten gaan. We vragen Silias of hij toevallig nog een goede ranger kent. Cassius is familie van Silias en dat werkt ook prima. Een achterneef is inderdaad door Covid zonder werk gekomen en zo komt Aubrey bij ons. Hij heeft toevallig dezelfde kleine maat als Jonas en precies op tijd als ons eerste bezoek arriveert kan hij aangekleed als Ximuwu ranger op pad. Hij doet het erg goed met Kate en Jules en enthousiast worden alle sporen van dieren bekeken en gevolgd. Tot en met het door Arjan gewenste luipaard mét kil in de boom wordt gespot en dat blijkt toch een iets heftiger ervaring dan gedacht. Natuurlijk ontbreken ook de mobiele pizza auto en bushdiner niet tijdens hun bezoek.

Na 2 dagen ‘rust’ staan dan Peter en Ilse voor de deur. Ook zij waren even klaar met de lockdown in Nederland. Alleen het weer is al een verademing natuurlijk. Ze arriveren in stijl met een privé charter op onze airstrip en we gaan ook met hen 2 dagen naar Sabi met de Cessna. Peter lijkt inmiddels over z’n angst heen om met een vrouw te vliegen. En dus gaan ze ook nog met Jana in haar helikopter op patrouille. We proberen mensen een beetje enthousiast te maken om zo’n patrouille vlucht te sponsoren. Nu er zo weinig inkomsten zijn in het park kunnen deze vluchten - tenzij ze door iemand worden gesponsord - niet doorgaan. Op de valreep zien ze ook nog de buffel op ons terrein en zo zijn ze een van die happy few die de big 5 in een week zien.We zouden eigenlijk ook nog een paar dagen naar Kaapstad gaan met z’n vieren maar gezien de toename in besmettingen zien we daar toch maar van af. Daardoor wordt ook Kevin zijn reis aangepast en komt hij alleen naar Ximuwu. 

Meteen de eerste paar dagen gaan we al vliege Lees meer...

november

Ons nachtje weg naar Sabi bevalt zo goed dat we de week daarna weer naar een andere lodge gaan. Chitwa-Chitwa is het deze keer en we mogen landen op de strip van hun buren. Ze zijn hier goed voorbereid op overblijvende vliegtuigen want ze hebben zelfs metalen boxen staan die je over de banden kunt zetten. Hyena’s zijn daar namelijk dol op. Ik heb ook net op tijd de op maat gemaakte hoes binnen om de ramen te beschermen tegen de zon. 

We zijn de enige gasten op dit moment en soms kom je op plaatsten waar je je meteen thuis voelt. Prachtige grote dam voor de deur waar van alles gebeurt. Het geluid van al die nijlpaarden is zó lekker.  We zien al onderweg van de airstrip naar de lodge 2 luipaarden in de boom en ’s avonds de wilde honden en nog heel veel meer. Kortom we vinden het zo geweldig hier dat we én nog een nacht bijboeken én ook Marcel en Monique ophalen voor ook een nachtje op deze super plek. Patrick blijft in de lodge en ik vlieg de 20 minuutjes samen met de ranger ( natuurlijk wil hij ook mee vliegen ! ) naar huis om Marcel en Monique op te halen. Hoe cool is dat?! Nou koel was het niet zo rond 11 uur, ik had écht een zogenaamde short field take-off nodig om de boomtoppen niet te raken met 4 man aan boord. Die hitte hier is niet te onderschatten voor de prestaties van je motor. 

In Sabi zijn ook de eerste impala’s al geboren en we hebben het geluk om ook een nét geboren wildebeest te zien. Navelstreng hangt er zelfs nog aan en het is nog niet eens goed droog. Wat een heerlijk seizoen is dit toch met al dat jonge spul.

Met het oog op een eventuele commerciële lodge besluiten we een tracker aan te nemen om te zien of we zo misschien nog meer wild kunnen vinden.  Dus sinds een week hebben we Jonas hier en de eerste paar dagen zijn  lastig zowe Lees meer...

oktober

De lijst van rode landen die Zuid Afrika niet in mogen wordt wel korter maar juist de landen die er toe doen voor het toerisme blijven code rood houden. Ook Duitsland staat er inmiddels op. We zijn écht net op tijd thuis nu blijkt dat de cijfers in Europa opeens weer omhoog schieten.Alleen wanneer je huiseigenaar bent én ook voor 3 maanden hier heen komt mag je binnen. Je mag niet voor bijvoorbeeld 3 weken komen. De logica hiervan is mij nog steeds niet duidelijk.

De lodges blijven dus zo goed als leeg en de deals zijn ontzettend goed voor locals. Tot wel 70% korting wordt er gegeven en wij maken ook maar gebruik van deze unieke kans en boeken een nacht in een van de mooiste lodges van Sabi. Natuurlijk bij een lodge met een eigen airstrip want daar naar toe vliegen is al de helft van de pret. Met een hele stevige wind en 37 graden land ik met knikkende knieën op Sabisabi airstrip. Niks te veel gezegd over deze plaats; geweldig mooie grote kamers, top service én heel veel wild. Het is ook gewoon echt wel weer eens leuk om in een ander gebied te zijn en je lekker rond te laten rijden. En ook weer eens een neushoorn met hoorn te zien. In dit gebied wordt zo ontzettend veel rond gereden en gecontroleerd dat stropers geen kans krijgen.De jongen van de receptie is helemaal gek van vliegtuigen en droomt er van om zelf ooit piloot te worden. Maar hij heeft zelfs nog nooit in een vliegtuig gezeten dus ik neem hem de volgende ochtend mee voor een rondje over Sabi. Later die week zijn ze bij ons thuis een nieuwe carport aan het bouwen ( voor nog meer bakkies en gereedschap 🙂 ) en ook één van deze behulpzame jongens neem ik mee voor zijn luchtdoop. Geweldig al die blije gezichten!

Ook thuis zien we momenteel bijzonder veel wild. Zelfs grote groepen buffels en die zien we echt niet vaak. En dan zijn de leeuwen meestal ook niet ver weg.&nb Lees meer...

vandaag een special over olifanten ( Patrick )

https://spark.adobe.com/page/LURLOgx4rgwXl/

content van Patrick

Patrick is begonnen met wat meer achtergrondverhalen ( natuurlijk met foto's en video's ) over de dieren rondom Ximuwu.

Zie hier zijn eerste https://spark.adobe.com/page/NerdI9pKk06K6

We horen graag wat jullie er van vinden !

september

Op 16 september komt dan eindelijk het verlossende woord van de president. Op 1 oktober gaan de grenzen open! Weliswaar zullen een aantal landen vanwege hoge corona cijfers niet toegelaten worden en deze details zullen in de komende week bekend gemaakt worden. Mensen met een langdurig visum mogen in ieder geval binnen. Net zoals  het hele Afrikaanse continent. Wij maken ons dus totaal geen zorgen 

Maar Zuid Afrika zou Zuid Afrika niet zijn als dat toch nét iets anders verloopt.Vanaf die dag lopen de cijfers in Nederland en België enorm op. Het zal toch zeker niet waar zijn hè ?Wij staan geboekt voor 2 oktober en gaan nog vol goede moed op 29 september voor een coronatest naar  Breda. Negatieve test moet iedereen bij zich hebben namelijk. Op zich een goede zaak lijkt mij.De test is negatief maar de persconferentie ( die dus pas op 30 september komt ) ook. Zowel Nederland als België staan op de rode lijst en ons visum valt toevallig toch nét niet onder van harte welkom…De details over hoe deze persconferentie verloopt zal ik besparen maar tenenkrommend was het zeker.Met het volgen van het nieuws de laatste paar maanden vraag je je sowieso wel eens af waarom je nu zo graag wil wonen in een land waar zoveel mis is ? 

Maar ja wat nu dan ?Ik maak meteen al wilde plannen om via Kenia of Namibie te gaan want onnodig te melden dat we na 4 maanden ontzettend graag naar huis willen.Als je namelijk minimaal 10 dagen in een ‘low risk country’ bent geweest maak je wel een kans zo blijkt. Patrick wil wat langer nadenken en komt met een mooi plan via Duitsland. Wat wél op de groene lijst staat. We verkrijgen ‘bewijs’ dat we al langere tijd in Duitsland zijn en boeken een vlucht met Lufthansa en een nieuwe Duitse coronatest. Om het plaatje wel kloppend te houden. We worden dan eerst bij de verkeerde locatie getest Lees meer...

Juni/juli

Ondanks dat we inmiddels  al ruim 9 weken weg zijn van Ximuwu toch een update van het leven daar. Want dat gaat gelukkig allemaal ‘gewoon’ door.
Marcel en Monique zijn daar met Nobu en het is hartje winter. Silias, Monica en Cassius zitten weer in hun normale schema van 3 weken op, 1 week af. We krijgen foto’s dat ze alle 3 vanwege de koude winter nieuwe jassen en bodywarmers hebben  gekregen en ook Nobu heeft een winter deken. Ik vroeg me al af waarom de bench niet keer gebruikt hoefde te worden maar toen ik een foto kreeg van Nobu die met een deken toegedekt in haar mand lag viel het kwartje opeens.
Ze wil blijkbaar inmiddels al om 6 uur naar bed 🙂

Het land zit overduidelijk nog steeds op slot en zelfs de provincie grenzen zijn nog dicht. Geen rand komt er binnen in de parken en nog voor wij weg gaan beloven we daarom ook aan de Klaserie dat wij een de-horning sessie van de neushoorns zullen betalen. Dat zou ook inhouden dat ik zou vliegen om ze op te sporen en Patrick bij het team op de grond aanwezig zou mogen zijn om foto’s te maken. Helaas zitten wij 3 dagen voor de de-horning in de repatriëringsvlucht. Marcel en Monique zagen het vanzelfsprekend wel zitten om in onze plaats mee te gaan.
Bruce en Jana sporen met vlieg tuig en helicopter naar neushoorns en vinden er 3  waaronder ook 1 jong. De moeder en een ander volwassen mannetje wordt de hoorn afgezaagd met hulp ook van Marcel en Monique en wij volgen jaloers de beelden op afstand. 

Ook het spotten van luipaarden gaat volop verder op Ximuwu en er wordt zelfs een luipaard jong gevonden samen met moeders in een boom.
Mooie filmpjes van de nachtkijker daar bovenop  maken dat we eigenlijk al snel weer naar huis willen 🙂

Maar goed, eerst kopen we een appartement in Dirksland en daar zijn we super blij mee. In ieder geval nu een fijne plek voor ons zelf én dicht bij fami Lees meer...

mei

Onze rattenvanger van Hamelen is weer helemaal in zijn element de laatste tijd. 34 stuks zijn er gevangen met een door Silias bedacht systeem. De val met pindakaas en nog iets mag pas laat in de middag gezet worden en iedere dag op een andere plaats. Anders wordt dit vallennieuws doorgeven aan zijn broers krijgen we te horen. Ik moet eerlijk zeggen, de tactiek van Silias werkt wel en iedere morgen komt hij samen met Cassius gewichtig aangestapt om vervolgens trots de buit en de totale score te tonen.De muizen zijn bij ons inmiddels uitgeroeid, de vallen zijn verplaatst naar de buren waar volgens de kenner nu een ‘family of five’ achter het keukenblok zit. Ook wordt er weer een cobra gevangen, net op tijd voordat Nobu gaat wandelen gelukkig.

Nobu vindt de lockdown die inmiddels 9 weken aan de gang is geweldig. Niemand de deur uit en dus volop aandacht van iedereen. Ook het personeel mag nog steeds niet naar huis of liever gezegd niet meer terug het reserve in en in deze tijd van weinig banen wil niemand dit risico nemen. 

De versoepeling komt niet echt op gang en ook de toespraak van de president laat lang op zich wachten en wordt meerdere malen verzet. Vorige week wordt dan toch eindelijk met ingang van 1 juni level 3 aangekondigd maar ook dat gaat weer met de nodige verwarring gepaard. Wel drank, geen drank, wel tabak, geen tabak, het  wisselt met dag en met de minister.En de woede van de gemiddelde Zuid Afrikaan neemt met de dag toe. Het land moet open, er moet geld verdiend worden !

Ook in de supermarkt merk je nog steeds dat er aan gekke dingen steeds een tekort is. En ook bij de apotheek zijn er geen sterke pijnstillers meer te krijgen die Patrick jammer genoeg juist weer zo hard nodig heeft.

Patrick is i Lees meer...

april

Zuid Afrika heeft relatief weinig corona gevallen. Toch wordt de full lockdown verlengd tot 5 weken. Niet zoals in Nederland waar nog best veel mag. Behalve de apotheek en de supermarkt is hier echt alles dicht.Afgelopen donderdag worden we opnieuw toegesproken door onze president en we hopen allemaal op een verlichting van de maatregelen natuurlijk. Nou op papier wel. Er komt een niveau systeem. Lockdown is 5 en we gaan nu naar 4. Daarna wordt per provincie bekeken of een aantal gebieden naar een nog lager niveau kan. Zo heeft onze provincie zelfs maar 30 besmettingen. Voelt daardoor wel raar met alles dicht. Maar ja, je wil er niet aan denken dat het in een van de townships hier in de buurt terecht komt. 

Onze president wil als goed burger laten zien dat hij braaf mee doet aan de verplichte mondkapjes vanaf deze week en doet een poging om aan het eind van zijn toespraak een ‘home made’ masker op te zetten. Eerst zet hij het voor zijn ogen, vervolgens springt het elastiek van achter z’n oren. Op twitter is hij daarna trending topic. En dat niet vanwege zijn duidelijke speech. Wat hij echt gezegd of bedoeld heeft moet je dan zelf de volgende dag via social media uitvinden.

Silias is helemaal blij want de president heeft de ‘smokies’ verkoop weer toegestaan.Maar hij heeft buiten minister Dlamini-Zuma gerekend ( een  van de zes vrouwen van voormalig president Zuma ) Zij kondigt een paar dagen later toch een verbod op verkoop van sigaretten en alcohol af én daar bovenop nog een avondklok ook. Niet buiten komen tussen 8 uur ’s avonds en 5 uur ’s morgens. Mevr. Zuma heeft een grondige hekel aan roken en drinken maar dat zij zelf meer dan 100 kilo weegt doet dan weer niet ter zake voor de gezondheid.Wel mogen er een aantal zaken open die vanwege de aanstaande winter o.a. beddengoed en kinderkleding verkopen. Dat h Lees meer...

maart/2

Waar Corona een paar weken geleden nog ver weg leek, zitten we er nu middenin. In een lockdown zelfs. Wat op papier inhoudt dat iedereen binnen blijft, behalve voor een rondje supermarkt of apotheek. Zelfs alcohol en rookwaren zijn niet te koop. 

In de steden lijkt iedereen zich er redelijk goed aan te houden. Het leger is ook groots ingezet om alles en iedereen te controleren. Maar als wij na 10 dagen toch een keer die walk-in-fridge leeg hebben en ik mijn bestelde boodschappen ophaal bij de Spar, hebben de meeste locals net hun cheque geïnd. Ze staan  in dikke rijen voor de supermarkt.  Iemand in de rij wijst nog op wat snel in elkaar geflanste stickers die om de 1,5 meter op de stoep geplakt staan maar daar trekt bijna niemand zich iets van aan. En ook de richtlijnen van maximaal 50% bezetting in de auto’s is aan dovemansoren gericht als er weer zo’n wit Toyota busje stopt en er gewoon 17 man uitstappen. 

Veel locals lijken zich totaal geen zorgen te maken of het niet serieus te nemen. Bij de gate zegt David: “ dont worry, the lord will solve this problem” en Silias kijkt iedere avond naar Temitope Balogun Joshua , een tv dominee uit Nigeria en deze man beweert dat als de regen komt ook de Cholera weg is ( Silias blijft Cholera zeggen ipv Corona 🙂 ) Deze Temitope vraagt regelmatig aan al zijn volgers om een ‘kleine’ donatie. Daar wordt goed naar geluisterd want de beste man vliegt wel prive met een Gulfstream :)Nou Silias, als de regen het zou oplossen  dan was het hele probleem in Nederland al weg geweest denk ik !

Tja, het voelt wel raar dat nu het hele land op slot zit. De vader van Monique is overleden en Monique is nog  maar 4 dagen in Nederland als de aankondiging van de lockdown komt. Ze is dus maar net op tijd terug als de dag Lees meer...

maart

Het is weer olifantentijd op Ximuwu. De ene na de andere groep komt langs onze dammen en ze lijken allemaal in de mood om te badderen. Soms staan we wel meer dan dan een uur bij het water te kijken en op een zeker moment maken we ons echt zorgen om een heel kleintje die steeds kopje onder gaat. Dit kleintje is nog jonger dan een jaar want het past nog onder buik van de moeder. Prachtig om te zien hoe de hele groep dit jong beschermt. Maar zolang wij stil staan met de auto is er niet veel aan de hand en komen ze vaak dicht langs ons het water uit. De smalle doorgang naar het kleine dammetje voor wanneer er te veel water in een keer valt wordt door het groepje behoorlijk groter gemaakt. Blijkt een lekker plekje te zijn om je kont tegen aan te schuren als de modder te veel jeuk veroorzaakt.Zo zijn soms ook echt nieuwsgierig . Als we na een vluchtje net voor zonsondergang de hangaar binnen rijden staat er zelfs een olifant naast de deur. 

We krijgen eindelijk bericht na bijna 3 jaar, dat de uitslag van ons permanente visum klaar ligt. Aangezien er geen melding komt om te betalen voor het visum lijkt het 99% zeker dat dit negatief nieuws is.  Ik ben op veel dingen dol in dit land maar dit stinkt echt aan alle kanten. We voldoen namelijk volledig aan álle eisen. Ze zoekt gewoon net zo lang tot ze een reden hebben gevonden om weer een blanke buitenlander af te wijzen. Nou ja, binnenkort maar de uitslag ophalen in Kaapstad en protest aantekenen. Moet binnen10 dagen gedaan zijn en de uitslag laat gemiddeld tussen de 2 en 3 jaar op zich wachten. TIA !

Gelukkig krijgen we 2 weken later een mail dat de uitslag van ons 4 jaars visum klaar ligt in Nelspruit dus daar vliegen we meteen de volgende dag naar toe. Het is stralend mooi weer en het blijft altijd een prachtig vluchtje over dit groene gebied. En deze keer is het nieuws gel Lees meer...

februari

We hebben een paar  leuke dagen in Kaapstad met Marcel en Monique. Een aantal van onze favoriete restaurantjes staan op het programma natuurlijk want in Hoedspruit koken we altijd zelf. Maar na 4 dagen hebben ze weer genoeg van de drukte van de stad en gaan ze weer lekker terug naar Ximuwu. Wij gaan nog met Arjan, Bregje, Jasper en Annemarie naar het harvest festival bij Delheim en zo zijn de eerste tekenen van het najaar al weer in zicht. 

Vlak voordat we naar Kaapstad vertrekken bedenk ik me dat ik eens moet kijken tot wanneer m’n vliegbrevet eigenlijk nog geldig is. Nog 2 weken dus. En mijn brevet kan alleen in Europa worden verlengd. Ik ga dus in ieder geval naar Nederland en omdat het met Patrick z’n rug nog steeds niet wil vlotten besluit hij last minute toch ook maar mee te gaan voor een second opinion. In eerste instantie gaat alles nogal stroef maar gelukkig weet Perry een afspraak voor Patrick te regelen in Mill waar hij 2 zenuw blokkades krijgt.

We  huren ook 2 auto’s want allebei een overvol programma. Ik begin met het belangrijkste, m’n brevet verlengen. Heel leuk om weer eens met de Aquila én met Herman in Nederland te vliegen.  Nu neem ik me écht voor om voortaan altijd een uurtje de lucht in te gaan met een instructeur als ik in Nederland ben. Omdat ik thuis altijd alleen vlieg daag ik mezelf toch minder uit en ik wil natuurlijk wel naar dat ‘next level ‘

Ontzettend leuk om iedereen weer even te zien in Nederland maar we zijn ook blij om weer naar huis te gaan.  We horen dan al van M en M dat een leeuwin 3 welpjes heeft dus kunnen niet wachten om die te bewonderen. We hopen maar dat ze allemaal nog in leven zijn want moeders is al 2 dagen niet gesignaleerd .

Op de eerste avo Lees meer...

januari

Soms vergeet ik hoe heet het kan zijn in de zomer en dat je alleen maar binnen wil zijn met de airco aan. Met dik 40 graden doe je echt niet veel  en snap ik weer wel dat Silias en Cassius het midden op de dag altijd druk hebben met schoffelen ónder de carport. Wel mooi en zo herkenbaar voor de zomer is het heerlijke geluid van een kingfisher, de zoemende rode libelle’s boven het zwembad, de overijverige mestkevers en honderden sprinkhanen die opeens weer tevoorschijn komen.

Patrick maakt de laatste tijd voor ieder bezoek een persoonlijke film met daarin onder andere welke dieren ze hebben gezien. Nu zijn er natuurlijk een aantal standaard beelden die daar in voorkomen maar ook die worden allemaal opnieuw gemaakt nu alles zo groen is.Wat lastiger is natuurlijk om al die mooie plaatjes ook van de dieren te krijgen in het gras.

Toen wij bijna 3 jaar geleden een aanvraag indienden voor een permanente verblijfsvergunning dachten we echt meer dan voldoende tijd te hebben om deze ook te krijgen voordat ons tijdelijke 4 jaars visum zou verlopen. Helaas niet. Op aanraden van kennissen van ons in Hoedspruit gaan we deze keer naar Nelspruit om weer een nieuwe 4 jaars aan te vragen. Bizar dat het zo lastig is om alleen maar in een land te mogen verblijven. Dat we behoorlijk geïnvesteerd hebben hier en ook een aantal mensen aan het werk houden lijkt totaal niet belangrijk.

We gaan met het vliegtuig ( 35 minuten vliegen ipv 2,5 uur over een slechte weg rijden ) en ook daar hebben we te maken met zomerweer. Dikke opbouwende wolken en ik moet steeds 1000 ft hoogte bij vragen aan de verkeersleiding om een beetje uit de wolken te blijven …Later die week strandt er door zelfde omstandigheden een kennis van ons in Hoedspruit die onderweg is van Botswana naar Nelspruit en hebben we een wee Lees meer...

december

De cheta’s lijken echt hun plekje te hebben gevonden op Ximuwu. Ze zijn nu al een maand rondom de airstrip te vinden. Eerst 2 mannetjes en 1 vrouwtje maar helaas sinds een week of 3 zien we het vrouwtje niet meer. Ze was de laatste tijd ook wel erg mager en liep te manken. Dus we vrezen eigenlijk een beetje voor haar. Maar wie weet zien we haar binnenkort terug en heeft ze inmiddels kleintjes. Cheeta’s leven normaal alleen of hooguit bijvoorbeeld 2 broertjes samen. Ze zijn ook zo aan ons gewend want zelfs al staat Nobu hard te blaffen als ze komen drinken of al rijden we op de quads, ze schrikken nergens echt van. Als ik op een ochtend met Marcel ga vliegen staan ze vlak voor de start gewoon naast het vliegtuig ! En met mijn verjaardag zitten we aan een drankje bij de dam als ze even langs komen lopen. Wij vinden het in ieder geval geweldig die huiskatten.

Met de regen zit het tot dusver helemaal goed dit jaar. We kunnen ons niet herinneren dat het zo vroeg al zo uitbundig groen was. Al snel wordt het lastig om wild te spotten maar we zien wel volop baby impala’s en kleine zebra’s enzo. Zo heeft ieder jaargetijde toch wel weer iets speciaals.Vooral dit soort dieren blijft, wanneer er gras is, een beetje in de buurt hangen. Zo zien we bijna elke dag een groepje van 4 zebra’s met 1 heel kleintje. Totdat er gisteren opeens nog maar 3 grote zebra’s zijn… Paradijs is dit seizoen voor de jagers en de uitdrukking “grow fast or die young’ is momenteel zeker van toepassing.

Nobu is inmiddels ruim een jaar en is niet zo groot geworden als we hadden gedacht. Daarentegen is ze wel enorm gespierd en dat is ook niet zo vreemd. Vooral Monique gaat vaak met haar lopen op de airstrip en Cassius speelt iedere dag met haar. Dweil en bezem zijn favoriet speelgoed en de rest van de dag gaat ze in het elektrische  karretje liggen in de Lees meer...

november

Deze maand staat er geen bezoek gepland uit Nederland. Helaas wel een aantal ziekenhuisbezoeken. Patrick knapt nog steeds niet op en eindelijk krijgen we een beetje contact met de chirurg. Dit is echt een hele uitdaging geweest en dan voel je toch wel dat je ver van de bewoonde wereld bent. Patrick krijgt eerst een afspraak in Kaapstad. Daar werkt de chirurg 1 dag per maand met verkeersslachtoffers die hij ontvangt in een ‘guesthouse’ . Zo heet het op papier maar we wanen ons in donker Afrika als we daar aankomen. In een schimmig kamertje mogen we binnen komen en als Patrick op de behandeltafel moet klimmen, wat toch al lastig gaat, moet ik het ding vast houden want het dreigt in elkaar te storten.Lang verhaal kort, hij moet zich 3 dagen later melden in Johannesburg en krijgt daar onder een roesje een aantal cortisone injecties. Gelukkig werkt dat heel snel  en is hij  8 weken na de operatie eindelijk weer een beetje mobiel. Daar was  het wachten voor mij al op want ook mijn operatie heeft niet het verwachte resultaat opgeleverd. Dus opnieuw naar Kaapstad en onder het mes. Zo wisselen we elkaar af in functie van patiënt tot verpleger.Gelukkig houden Marcel en Monique de farm al die tijd al draaiende. Niet alleen is het gezellig om hier met z’n vieren te wonen maar op dit moment voor ons ook echt noodzakelijk en zo blijkt maar weer eens dat een goede buur beter is dan een verre vriend ! 

In deze periode speelt Zuid-Afrika de wereldkampioenschappen rugby en hoe raar het misschien ook klinkt, wij vinden het helemaal spannend en leven echt mee. We gaan zelfs  in de lokale kroeg kijken naar de kwartfinale en de sfeer is super leuk. Het voelt bijna of Nederland WK voetbal speelt. Ze winnen ook de finale en het is geweldig om te zien wat dit met het land doet. Opeens lijkt de strijd tussen blank en zwart niet meer te bestaan en de saamhorigheid is er Lees meer...

oktober

Patrick laat nieuwe shirts, hoedjes en jurkjes maken met het Ximuwu logo er op. Het is een beetje traditie geworden dat alle gasten zoiets bij aankomst  krijgen. Ook Silias, Monica en Cassius krijgen er een natuurlijk. ( Cassius vooral met de waarschuwing het niet opnieuw samen met z’n rode lakens te wassen )

Als ik Silias even mee neem naar het dorp omdat ik veel zware dingen nodig heb en ik nog lang niet alles mag met die schouder, kleedt hij zich snel om mét nieuw shirt en hoed op. Die gaat ook de hele ochtend niet af en bij de plaatselijke bouwmarkt kan hij maar nauwelijks zijn big smile verbergen als daar wat mensen staan te wijzen naar mijn auto. Echt leuk om te zien hoe trots hij is op de farm waar hij werkt en ook bijzonder om te zien hoeveel aanzien Silias heeft in het dorp. 

Dit komt voornamelijk door zijn leeftijd blijkbaar. Silias wordt eind van dit jaar 60 en dan wordt je door de jongere generatie nog met respect behandeld. Hij deelt meteen allerlei bevelen uit om zakken  in mijn auto te leggen en dat wordt ook meteen zonder morren uitgevoerd.

Hij gaat mee naar de supermarkt en ook daar mag ik niks doen van hem. Resultaat was wel dat m’n verse brood platgedrukt onder in het karretje lag  )

Het meisje bij de kassa vindt zijn outfit zó mooi dat ze vraagt of ze ook bij ons mag komen werken.

We gaan ook nog even langs de pinautomaat maar dit was een slechte timing van mij. Het is de laatste vrijdag van de maand en iedereen heeft net zijn salaris gekregen. Althans, ze hopen dat het overgemaakt is. Een mega rij voor de bank en bij werkelijk niemand rammelt die biljet teller. Ze druipen allemaal teleurgesteld af om waarschijnlijk morgen weer terug te Lees meer...

september

Ook Nobu maakt deze maand kennis met de minder leuke kant van de bush. Ze komt een spitting cobra tegen in de tuin en die spuugt in haar ogen. Althans dat is wat de dierenarts later zegt.
Patrick ziet Nobu plotseling met snel dik en rood wordend oog. Snel flink gespoeld met water en hup in de auto naar de dierenarts in het dorp want dit wordt heel snel erger en ze heeft duidelijk veel pijn en haar ogen lijken inmiddels pingpongballen zo groot en gezwollen.. De dierenarts geeft haar een aantal spuiten en druppels en dit moeten we de komende 36 uur iedere 2 uur doen. Bij geen actie was ze waarschijnlijk blind geworden. Tja heel vervelend maar gelukkig goed afgelopen. Inmiddels loopt ze weer vrolijk rond en is deze maand veel bij de buren te vinden die eerst Kevin en Luuk en daarna Nikki en Erik op bezoek hebben dus lekker veel actie.

De cheeta’s hebben inmiddels de airstrip ontdekt en komen nu echt met regelmaat terug. Het vrouwtje is alleen nog steeds mank en erg mager, dus hopen maar dat zij het redt. De grote droom zou natuurlijk zijn om ooit welpjes hier te hebben !

Ik ga nog een paar dagen alleen naar Kaapstad ( Patrick is bijna niet meer van Ximuwu weg te krijgen ) Even gezellig met Arjan en Bregje bij kletsen en nog eens op controle voor mijn schouder. Is opnieuw aan het ontsteken en 2 flinke cortisone spuiten later vlieg ik weer terug naar huis. Eindelijk lukt het me om de landing mee te mogen maken voorin de cockpit. Blijft toch een afwijking van al die private pilots dat ze in keer in zo’n echte cockpit willen zitten 🙂
Zeker gezien mijn vliegtuigje nog steeds wacht op ‘DE stempel’ is dit extra leuk.
Nu ik al zó lang niet zelf heb gevlogen weet ik pas hoe ontzettend graag ik dit juist doe !

Patrick heeft weer een nieuw speeltje gekocht wat betreft filmen. Een soort speelgoedauto en daar bovenop een film camera gemonteerd . Als je dan dus wat dichter bij de dieren bent kun je ze filmen van grond niveau en dit is Lees meer...