Februari tot Mei 2023

De tijd vliegt voorbij. Patrick en ik zijn op onze manier zo druk als kleine baasjes. Waar het aan de ene kant natuurlijk vervelend was dat we een aantal personeels leden kwijt waren, is het ook achteraf heel positief geweest. Het heeft ons goed laten zien afgelopen paar maanden wie wél in ons team belangrijk zijn en vooral welk type management we nodig hebben. Mensen met ervaring in deze branche en ook vooral ook in deze cultuur. Dat is af en toe gecompliceerder dan we denken.

We hebben een aantal boekingen en die lopen echt gesmeerd. Met tijdelijke chefs eerst en later met onze 2 nieuwe keukenmeiden. Net zoals alle chefs zijn dit ook af en toe drama queens en ze vechten met regelmaat elkaar de tent uit ! 

Ook een aantal uitgenodigde boekingen waar we zelf enorm van genieten. Zo zijn Leo en Bianca er weer eens na al die tijd en Leo heeft een nieuwe favoriete gele kamer 🙂 Ook Louk en Joyce komen opnieuw een weekje. Eindelijk zitten we samen in het vliegtuig in Afrika ! Uiteindelijk was ook dit onze bedoeling om mensen niet in ons eigen huis te hebben. De luxe van ’s avonds naar huis te gaan terwijl Giford de bar dienst doet en de chefs het eten regelen. Heerlijk. 

We krijgen ook onze eerste rolstoel gebruiker op bezoek. Annie is al meer dan 20 jaar in een rolstoel, woont in Hoedspruit en heeft aangeboden om een laatste test voor ons te doen. We hebben namelijk over 2 weken onze eerste rolstoel boeking uit Maleisië. Patrick is zelfs een beetje nerveus want ja, stel je voor dat er nu grote fouten zijn gemaakt ? Gelukkig blijkt dit niet zo te zijn en volgens Annie is dit in 20 jaar het best uitgeruste rolstoel vriendelijke hotel. Wat een prachtig compliment ! 

Er komen een aantal stellen op sollicitatie gesprek voor de management positie en het ene koppel is nog enthousiaster dan het andere. Maar voor ons springt één stel er meteen uit. Matt en Anet. Niet te jong, niet te oud. En een bak met ervaring. We horen ook hier en daar rond en we krijgen hele positieve geluiden te horen. Het is tenslotte ook maar een klein wereldje.Alleen 1 nadeel; ze moeten hun 2 maanden uit dienen. Maar, deze tijd gebruiken wij nu om toch eens te beginnen met een mailing rond te sturen en wat aandacht te gaan besteden aan marketing. Tot dusver hadden we daar gewoon echt nog niks mee gedaan.

We gaan naar een beurs in Durban, waar ook een avond is georganiseerd door alle lodges in Klaserie. We hebben met z’n allen een groot aantal agenten en andere geïnteresseerden uitgenodigd voor een hapje en drankje en daar wordt ook de nieuwe film getoond over ons game reserve. Gewapend met folders die Patrick zelf onlangs heeft gemaakt vertrekken we. Het plan was zelf vliegen maar het weer gooit roet in het eten. Extreme regenval nog zo laat in het jaar zorgt in ieder geval dat we met volle dammen de winter in gaan. We stappen gewoon iedere stand op om ons nieuwe product te laten zien en we hadden best wel wat verwacht van het rolstoel verhaal maar niet dat we zóveel positieve reacties zouden krijgen. Van allemaal krijgen we te horen hoe blij ze zijn dat er eindelijk iets is voor mensen slecht ter been of in een rolstoel. Behalve dat we allebei met Covid terug komen houden we aan deze paar dagen een super gevoel over.

Dan blijkt er ook een besloten beurs te zijn in Kaapstad die vol geboekt is, maar waar we wel een introductie rondje kunnen krijgen. Dus ook daar nog maar even naar toe en waarschijnlijk kunnen wij ook met de volgende editie mee doen. Die is in oktober in Amerika, dus nu Patrick nog even zien te overtuigen van een trip naar de VS….. 🙂

Ik vrees dat het een solo reis wordt.

De sightings zijn zoals altijd super. Al sinds eind januari zien we met regelmaat een leeuwin met 4 welpjes. Ze zitten vlak naast de airstrip en het lijkt er op dat deze moeder wél goed op haar jong past. Aangezien de leeuwinnen allemaal een dagje ouder worden hopen we enorm dat dit nest het nu eens overleefd. De laatste paar nestjes hebben het jammer genoeg nooit tot volwassen leeftijd  gebracht.

We hebben onlangs een bruiloft van de zoon van onze buren. Lees;  een goed half uur rijden bij ons vandaan door de bush en daar is in de rivier bedding een sprookjes achtige setting gebouwd voor een groep van een man of tachtig. Ze worden daar officieel getrouwd en een mooi feest volgt in de bush, prachtig verlicht inclusief dansvloer en alles. De bruid heeft hier altijd van gedroomd en het is ook werkelijk prachtig. Op de terugweg naar huis komen we zowel nijlpaarden, neushoorns als olifanten tegen. Niet bepaald standaard onderweg van een bruiloft hè?!

Er wordt weer een dehorning van alle neushoorns in het reservaat georganiseerd. Zo’n beetje iedere 2 jaar moet dit opnieuw gebeuren, omdat de hoorn dan al weer serieus is gegroeid . Een kostbare operatie. Ze beginnen in het zuid – westen van het reservaat en Patrick en ik mogen bij de eerste dag aanwezig zijn. Een geweldig geolied team mensen zowel in de lucht als op de grond gaat aan de slag en het is heel speciaal om hierbij te zijn. De eerste neushoorn vind ik erg emotioneel om te zien als de ketting zaag erin gaat. Maar er is geen keus. Beter een neushoorn zonder hoorn dan een dode neushoorn. Patrick haalt z’n hart op aan foto’s schieten en in tijd van 9 dagen is de hele populatie van Klaserie gedaan ! 

Wij zien er naar uit om komend weekend zowel Matt en Anet maar ook een nieuwe butler en een nieuwe tracker te begroeten. De butler en tracker hebben eerder met Matt en Anet gewerkt en zij hebben allebei hun huidige baan opgegeven om met hen mee te komen naar Ximuwu. Hopelijk gaan we met ons hele team een mooie winter tegemoet !