oktober 2021

Het is in veel opzichten een enerverende maand op Ximuwu. Ten eerste is het druk met de bouw,  alles gaat nog steeds behoorlijk volgens plan. Patrick zijn laatste foto prints worden door Marcel opgehangen in de gezamenlijke personeels ruimtes en dan is stap 1 afgerond. In de lodge staat het metselwerk op hoogte, de vloeren gestort en de eerste stalen balken geplaatst. Zo komt er al écht zicht in. Van de eerste dieren – die nu het zomer wordt weer de open vlakte van de airstrip verkiezen –  hebben we al menig mooie plaatje voor de lodge gezien. Zoals een neushoorn met een jong die tegen zonsondergang voor het terras langs lopen richting de drinkplaats. Een hyena die de bouw komt inspecteren. En een cheeta die de lodge gebruikt om zich te verstoppen voor een net geboren zebra. 

Het is weer het seizoen van veel jong spul. Zo hebben we vlak voor de lodge, aan de rand van de airstrip een jackal den met 3 kleintjes. Die ontdekken we een dag of 10 geleden als we met Nobu aan het wandelen zijn. Als een van de kleintjes gillend van angst voor die hond over de airstrip rent. Ze zijn nog zó klein, net ratjes. Gelukkig komt Nobu die dag wél op commando terug 🙂

Monique ontdekt ook dat we een hyena den hebben. 2 al iets grotere maar nog wel met van dat fluffy haar en 2 die nog helemaal zwart zijn. Moeders heeft een hele slimme plek gevonden voor haar jong want de den is omgeven door uitwassingen. Met de auto kunnen we daarom niet dichtbij komen. Het ontbreekt dan ook jammer genoeg aan scherpe foto’s. 

Wel slecht nieuws  bij de leeuwen; er is nog maar 1 welp over….Er is sowieso onrust in de troep. De 2 mannetjes die vorig jaar al uit de troep zijn gestuurd worden steeds vaker weer hier in de omgeving gezien. En ook de 2 dominante mannetjes komen met regelmaat langs.  En zelfs tussen hun tweeën  is de spanning soms voelbaar. Dus een confrontatie tussen deze 4 kan bijna niet uitblijven. We hebben de 2 jonge mannetjes ook een keer gezien in gezelschap van de vrouwtjes met de 3 welpen en we denken dat daar ergens iets is mis gegaan. In hun eventuele poging om de troep over te nemen, worden altijd eerst de welpen gedood. Ze waren nu al een jaar oud en we hadden echt goede hoop dat ze het zouden overleven deze keer. Maar ja, dat is ook de natuur !

Om weer nog maar eens een excuus te vinden om een feestje te bouwen, organiseren Marcel en Monique een zogenaamde biltong competitie. Dit is gedroogd vlees, bij voorkeur van zelf geschoten impala en dat wordt gemarineerd en gedroogd in en speciaal kastje. Iedereen heeft daar z’n eigen recept voor en als snel hebben we ons vaste groepje uit het reservaat paraat. Een hele geslaagde avond. Als er een serieuze storm opsteekt wordt vals gezang en slechte dans verplaatst naar het overdekt terras en duurt het feestje tot in de kleine uurtjes. Een aantal mensen blijft slapen, andere rijden nog 2 uur door het reservaat naar huis. De winnaar gaat naar huis met de wisselbeker in de vorm van een schilderij. Hoe anders is het leven in veel opzichten als je in de bush woont!

Patrick is jarig en Marcel en Monique nodigen hiervoor Marian en haar speurhonden uit om een demonstratie te komen geven. Over hoe de honden en hun begeleiders werken in het reservaat in de speurtocht naar stropers. Erg leuk om te zien hoe veel plezier hond en begeleider hebben en helemaal Patrick z’n cup of tea. Dit is ook zeker iets wat we aan onze toekomstige gasten willen laten zien.

We krijgen Mark en Jessica op bezoek. Het koppel waar we al een tijdje contact mee hebben om eventueel bij ons te komen werken. Mark is ranger en Jessica chef kok. Na een paar dagen hier rond kijken, veel praten met z’n vieren over hoe we mogelijkheden zien voor de toekomst en natuurlijk ook koken beseffen we dat zij precies zijn waar wij naar op zoek waren. En Ximuwu is exact wat in hún wensen lijstje past. Dus wij zijn heel blij dat zij per 1 februari bij ons gaan beginnen! Mark heeft ervaring bij 2 heel vooraanstaande lodges en de Jess heeft ondanks haar jonge leeftijd ervaring bij een aantal top restaurants in Zuid Afrika. Nu nog zien te voorkomen met al dat lekkere eten dat Patrick in no time weer op zijn oude gewicht zit… !

Toevallig hebben M en M in die week 4 mensen op bezoek dus Jess verzorgt meteen het bushdiner voor ons allemaal. Weer zo’n perfecte avond met een volle maan, lekker kampvuur  en volop dieren activiteit. De volgende dag is het koud en druilerig maar ideaal om met Mark op een wandel safari te gaan. 

We krijgen dan voor 1 nacht Donovan en Lee-Ann op bezoek. Zij wonen op 2 uur rijden van ons in het noorden van het reservaat. In de 16 jaar dat ze daar wonen heeft Lee-Ann daar, vanwege de veel dichtere begroeiing in hun omgeving, nog nooit een cheeta gezien. Wij zien dan al een aantal dagen op rij de 2 broers, maar óok het vrouwtje met haar sub adult zoon. Maar natuurlijk zijn ze die avond gevlogen… Vanochtend om 6 uur kon ik de verleiding niet weerstaan om op onderzoek uit te gaan in m’n eentje.  En ja hoor; broertjes aan de rand van de airstrip. Ik rij nog een klein rondje en zie dan opeens ook het vrouwtje en haar sub adult de airstrip op komen. Dat vinden de broertjes dan weer niet zo’n goed idee en het vrouwtje is verstandig en gaat al uit zichzelf weg. Het jonge mannetje wordt dan wel verjaagd en gelukkig komen later Monique en Lee-Ann ook om deze prachtige ‘film’ te bekijken. We zijn wel echt bezorgd over het jonge mannetje en je ziet heel duidelijk zijn onzekerheid nu hij zonder zijn moeder is. Hij staat, als het gevaar geweken is, op een termieten heuvel duidelijk zicht- en hoorbaar op zoek naar zijn moeder. Wat een aandoenlijke roep heeft een cheeta toch. Monique vindt moeder en zoon gelukkig na een half uur weer herenigd. En dat allemaal op zondagmorgen om 7 uur 🙂 Het volledige filmpje van dit alles  én een filmpje over de onenigheid tussen de 2 mannetjes leeuwen is terug te vinden op ximuwu-pictures.com. Zeker kijken !

Leave a Reply