mei

Marcel en Monique hebben nog een verlaat verjaardagscadeau voor mij. Ik moet om half 3  klaar staan met zonnebril op is de instructie. Monique neemt me mee in de gameviewer en al na 5 minuten herken ik het geluid van de helikopter van Jana. Ze landt hier voor de deur en dat blijkt dus voor mij te zijn ! Monique en ik stappen snel in voor een prachtig vluchtje  laag door de canyon. De planning is om te stoppen voor een drankje op een plateau maar toevallig hangt er dan precies nog zo’n late zeldzame bui boven de berg. Prachtige wolkenpartijen om langs te vliegen waar later ook regen uitvalt. Maar vooral niet geschikt voor onze drinkstop. Plan wordt gewijzigd. Jana zet haar chopper bij ons op de grond precies op het randje van de dam waar het wel goed weer is. Monique tovert champagne en wat lekkers tevoorschijn en ik vind het allemaal zó geweldig ! Als ik maar in de lucht hang is het feest voor mij. 

Glory is goed genoeg ingewerkt denken we en ze heeft tijdens haar verlof een nieuwe ID kaart opgehaald. Ze is met 46 jaar klaar voor de eerste vlucht in haar leven. Maar eerst gaan we naar het dorp om wat nieuwe warme kleren voor haar te kopen want die heeft ze echt niet. Ze vindt het allemaal réuze spannend.Samen met Patrick en mij vliegt ze naar Kaapstad waar het inmiddels als winter aanvoelt. Ondanks dat ik Thomas heb gevraagd om alles een beetje netjes te maken voor Glory tref ik in hun ruimte een echte chaos aan. Als je te weinig komt maken ze er gewoon een zooitje van. 

Van Thomas horen we ook nog meer over de familie van Lizzy. Ze kwamen haar oude auto ophalen zoals ik vorige maand al schreef maar ze hadden volgens hem niet eens een rijbewijs ! En daar rij je dan gewoon mee naar de noordkaap. Geen wonder dat we altijd zoveel slechte chauffeurs tegen komen hier. Op een of andere manier hebben ze kans gezien om veel meer spullen mee te nemen waaronder de geliefde  elektrische deken. Ook het doosje met boodschappengeld kon iemand blijkbaar goed gebruiken.Dus Glory en ik gaan maar weer op pad om alles nieuw te kopen. Wel zo leuk voor haar ook.Monica vraagt intussen ook een ID kaart aan want ze vindt dat ze klaar moet zijn om in de toekomst met haar zus van locatie te kunnen wisselen. We zullen zien !

Wij gaan zelf volop op zoek naar materialen voor het nieuwe huis. We krijgen de eerste goedkeuring van Klaserie voor de bouw al en we gaan meteen voor afwerking en accessoires  kijken. Niet helemaal de goede volgorde maar ik vergaap me nu al aan met de hand beschilderde stoffen voor meubels en gordijnen. Patrick wil eigenlijk na 3 dagen al weer naar huis maar ik krijg er nog een dagje bijgesnoept. We moeten Nobu en wat andere favoriete adresjes toch ook een beetje blijven sponsoren nietwaar?

Ik vlieg nog een aantal keren met het personeel ook.  Aubrey en Silias gaan met verlof en we hebben niks groots nodig  het dorp. Dus snel  de Cessna uit de schuur en zij vinden het geweldig natuurlijk. Net als een weekje later met Monica naar de Spar. Zogenaamd om boodschappen te helpen dragen. “ I love my job “ kirt ze.

Inmiddels kennen we best veel mensen hier in het reservaat. Er wordt met een groepje van 8 vrouwen afgesproken om een nachtje ergens naar toe te gaan.Patrick nodigt de wederhelften uit om naar Ximuwu te komen. Hij is inmiddels weer goed op de been en  maakt een grote pan roti voor allemaal en de mannen blijven hier slapen. Eerst komt iedereen hier lunchen en ik ga met een aantal dames een rondje vliegen. Vluchtje uitgezet zodat ze allemaal hun lodge uit de lucht kunnen zien. Wat een enthousiasme, zo leuk! Alles bij elkaar een gezellig en geslaagd uitje met mensen die allemaal dezelfde passie voor de bush delen. 

Als iets mijn favoriete tijd van het jaar is, is het toch wel deze periode. Het gras is zo mooi van kleur, bijna goudgeel als de late middagzon er op schijnt. Heerlijk temperaturen en iedere dag een strak blauwe lucht. Én enorm veel dieren te zien. We zien afgelopen week ook de welpjes weer. Eerst in de ochtend , dan zijn ze nog heel schuw als ze verstopt zitten onder een struik en moeder op jacht is. Aubrey blijft  in de middag een tijdje bij hen staan en laat ons via de radio laten weten dat moeders onderweg is. Toevallig hebben we  die avond bezoek. En zo zijn we allemaal getuige van de uitbundige hereniging ! 

Leave a Reply