februari 2021

Zaten we eerste 2 jaar behoorlijk onder de gemiddelde regenval in dit gebied, dit jaar hebben we al het dubbele van vorig jaar. We komen zelfs in de buurt van wat gemiddeld in Nederland in een heel jaar valt. En we hebben nog zo’n 6 weken regenseizoen te gaan

Ik neem op een zondagmiddag Monica en Cassius mee neem voor een klein rondje. Op zoek naar eerder gevonden verse leeuwen sporen. Binnen 5 minuten wordt de lucht opeens gitzwart en wij krijgen onverwacht een giga wolkbreuk op ons open dak. 60 mm in een half uur, dat kan de inmiddels oververzadigde grond echt niet aan. Zowel op de airstrip als op sommige paden is behoorlijk wat schade. En ook de dam ten zuiden van ons kamp houdt de druk niet. De aarden wal breekt weg en het water wringt zich een weg tussen de stenen. Gelukkig breekt de muur zelf niet door anders was de schade echt groot geweest.

Je ziet gewoon aan alle beesten dat ze blij zijn met zoveel water en vers gras. We hoeven eigenlijk niet verder dan een kilometer rond ons kamp te rijden om veel dieren te spotten. Bijna iedere dag hebben we badderende olifanten en zelfs de buffels staan deze week recht voor de poort. We hebben ze zelden zo doorvoed en met zo’n glimmende vacht gezien. De airstrip blijft bij alle dieren favoriet en opstijgen en landen is daardoor soms echt een uitdaging.

De olifanten zijn ook extra baldadig en duwen weer de ene na de andere boom om. Er is sowieso veel werk aan de winkel nu bijna alle paden opnieuw recht getrokken moeten worden. Dus de tractor maakt overuren.

Die tractor moet ook weer inspringen als eerst Patrick en ik vast komen te zitten in de open vlakte bij de Steendam. Vast, naast 2 leeuwinnen ! We roepen Marcel op de radio of hij ons kan komen ophalen maar waarschuwen vooral op het pad te blijven. Wij zullen dan wel naar het pad lopen als die leeuwinnen weg zijn. Maar ook hij trapt in dit verraderlijke stukje grond wat droog lijkt en zo staan we met 2 auto’s vast ! Aubrey is de volgende die met de Kubota aankomt en zo wordt eerst Marcel los gemaakt en later trekt de tractor de gameviewer los. Dat moet nog eens gebeuren als Patrick later in de week weg zakt in een poging om de airstrip weer glad te rollen. Heel z’n rally ego om zeep.

Ook in de groepsapp van Klaserie wordt gewaarschuwd dat bepaalde overgangen in de rivier niet goed begaanbaar zijn. Er maakt zelfs iemand kennis met een grote krokodil als hij lopend wil testen hoe diep de doorgang  is. Deze krokodil heeft de overgang als tijdelijke verblijfplaats geclaimd.

Ook wij gaan met Jana en haar helikopter mee voor een inspectievlucht. Hoe anders dan met mijn vliegtuig is deze ervaring. Je vliegt zó laag en zó langzaam.In een no time zien we al 3 neushoorns mét hoorn. Precies waar ze naar op zoek zijn voor een nieuw geplande  de-horning sessie later in de week. Het is geweldig om zo laag over de volle Klaserie River te vliegen. Jana is echt een stoer wijf ! Ik krijg bijna zin om nog eens opnieuw te gaan beginnen aan een helikopter brevet 🙂

Katten zijn lastig te vinden in het hoge gras momenteel. Alhoewel de cheeta’s zich na ruim 2 maanden wél weer eens laten zien. Het ene mannetje lijkt behoorlijk gewond aan zijn dijbeen en we zijn best  bezorgd over hem. Na 2 dagen zien we geen verbetering en vragen aan Colin, de manager van Klaserie, of we de dierenarts mogen laten komen. In principe wordt er hier niet ingegrepen maar wel als het voor zeldzame dieren zoals een cheeta is. Ons filmpje wordt naar de dierenarts gestuurd en hij stelt vast dat hij waarschijnlijk door een wrattenzwijn is geraakt tijdens de jacht. En dat ingrijpen voorlopig niet nodig is. Overbezorgd om onze katten blijken we te zijn want 2 dagen later zien we de broertjes weer samen jagen. Bijzonder hoe snel deze dieren zelf herstellen !

We steken het personeel nog eens in een nieuw tenue inclusief mondkapje en Monica vindt het zo mooi dat ze zelfs steeds met het mondkapje paraat in haar zak loopt. 

Ik vlieg nog een paar dagen naar Kaapstad voor een aantal afspraken en geniet vooral van het heerlijke eten daar. Dat blijft toch zó super in de Kaap. En uit eten gaan is inmiddels nergens meer iets vanzelfsprekends natuurlijk. Met een koffer vol met verse vis en andere heerlijkheden  kom ik een paar dagen later weer terug. Manlief ook weer blij dat ik er ben 🙂

Meteen de volgende ochtend vroeg buffels kijken op de airstrip en een lekker rondje vliegen met Monique en Marian. Dit is thuis, dit is waar ik het liefste ben. 

Leave a Reply