januari 2020

Soms vergeet ik hoe heet het kan zijn in de zomer en dat je alleen maar binnen wil zijn met de airco aan. Met dik 40 graden doe je echt niet veel  en snap ik weer wel dat Silias en Cassius het midden op de dag altijd druk hebben met schoffelen ónder de carport. Wel mooi en zo herkenbaar voor de zomer is het heerlijke geluid van een kingfisher, de zoemende rode libelle’s boven het zwembad, de overijverige mestkevers en honderden sprinkhanen die opeens weer tevoorschijn komen.

Patrick maakt de laatste tijd voor ieder bezoek een persoonlijke film met daarin onder andere welke dieren ze hebben gezien. Nu zijn er natuurlijk een aantal standaard beelden die daar in voorkomen maar ook die worden allemaal opnieuw gemaakt nu alles zo groen is.Wat lastiger is natuurlijk om al die mooie plaatjes ook van de dieren te krijgen in het gras.

Toen wij bijna 3 jaar geleden een aanvraag indienden voor een permanente verblijfsvergunning dachten we echt meer dan voldoende tijd te hebben om deze ook te krijgen voordat ons tijdelijke 4 jaars visum zou verlopen. Helaas niet. Op aanraden van kennissen van ons in Hoedspruit gaan we deze keer naar Nelspruit om weer een nieuwe 4 jaars aan te vragen. Bizar dat het zo lastig is om alleen maar in een land te mogen verblijven. Dat we behoorlijk geïnvesteerd hebben hier en ook een aantal mensen aan het werk houden lijkt totaal niet belangrijk.

We gaan met het vliegtuig ( 35 minuten vliegen ipv 2,5 uur over een slechte weg rijden ) en ook daar hebben we te maken met zomerweer. Dikke opbouwende wolken en ik moet steeds 1000 ft hoogte bij vragen aan de verkeersleiding om een beetje uit de wolken te blijven …Later die week strandt er door zelfde omstandigheden een kennis van ons in Hoedspruit die onderweg is van Botswana naar Nelspruit en hebben we een weekend een extra Cessna in de hangaar. Ziet er wel echt uit !

We zijn uitgenodigd in die zelfde week om te komen ontbijten bij Ian een kennis van ons die met een groep vrienden in een aangrenzend park een weekje op vakantie is. Daarnaast ligt ook een grasbaan die nooit wordt gebruikt maar zij maken de baan schoon en het gras kort en zo hoppen wij even daar heen. Heel leuk !

Intussen kennen we eigenlijk al best veel mensen hier en we hebben met regelmaat mensen op bezoek voor een avond om te  game-driven en eten. De gemiddelde zuid afrikaan is heel open en gastvrij en zeker als Nederlander of Belg heb je een streepje voor omdat de taal toch verbindt. Als zij een beetje langzaam praten kunnen we het Afrikaans al best goed verstaan en omgekeerd meestal ook. 

Cassius heeft inmiddels ook een contract en daar staat in dat familieleden niet op het erf mogen komen. Dat vindt hij heel jammer zegt hij, want hij zou graag zijn vrouw en zoon eens laten zien waar hij werkt.Zo wordt het idee van de familiedag geboren.Vorige week is het dan zover en ze mogen 4 familieleden elk mee brengen. We regelen een busje en na wat onduidelijke afspraken en heen en weer bellen waar iedereen opgehaald wordt komt om half 11 iedereen op z’n paasbest aangekleed uit het busje. Kleine kinderen tellen niet mee dus ze zijn natuurlijk met meer.Eerst cola en taartjes en Cassius geeft iedereen een rondleiding door de tuin. Silias is zo bezorgd om alle spullen dat hij bij de waterzuivering en de tractor een rood-wit lint heeft gespannen. Wat hem betreft mogen de familieleden niet verder dan hun keuken komen. Angstvallig doet hij steeds zijn eigen kamer op slot en alleen zijn vrouw mag bij hem binnen kijken :)Natuurlijk gaan we met 2 auto’s op game drive en ondanks dat we zo midden op de dag niet veel zien vinden ze het super leuk.Als we terug zijn steekt Nick de barbecue aan en al snel zijn alle hamburgers en worstjes verorberd. Lollies en chips worden tussendoor gegeten dus vol en zoet gaan ze rond 4 uur weer naar huis. Geheel op z’n Afrikaans moet het busje aan gang worden geduwd, want waarom zou je iets repareren als je 15 man in het busje hebt om te duwen ?

Wij zijn inmiddels de hitte ontvlucht naar  Kaapstad waar ik met Lizzy nog eens voor nieuwe werkkleding op pad ga. Eigenlijk zijn het normale kleren want zo’n jurk en schort van Polyester wat bijna iedereen hier draagt vond  ik niet zo’n succes. Het meisje wat ons helpt vraagt of Lizzy naar een begrafenis moet dat ik deze kleren voor haar koop 🙂

Marcel en Monique komen vandaag ook voor een paar dagen naar Kaapstad want zij zijn nog steeds niet in ons nieuwe huis geweest. Dus de zorg voor Nobu ligt de komende paar dagen voor het eerst alleen bij Monica, Silias en Cassius…. 

One Comment

Ingrid en Onno

januari 19th, 2020

Hi Elly en Patirck,
Leuk verhaal, erg om de kwinkslagen gelachen!
Leuk initiatief om de familie uit te nodigen.
Groetjes,
Ingrid en Onno

Leave a Reply