november 2018

Ook deze maand zien we weer iets speciaals de dag nadat ik mijn verslagje heb gepost : de buffels deze keer en wel recht onder de vleugel van D-EWUP ! Ook Marcel en Monique willen wel eens gaan ontbijten in Nelspruit en net als we de hangar uit draaien staan ze opeens in volle glorie naast ons. We moeten dus even wachten om op te stijgen totdat de hele groep richting drinkplaats is gelopen, geweldig ! Patrick wordt snel opgeroepen ( we hebben tegenwoordig alle 4 een bakkie want netwerk niet altijd geweldig ) om wat mooie plaatjes te schieten.

Monique en ik gaan de volgende dag naar Thornybush waar een workshop is om de bomen te beschermen tegen olifantengeweld. Niet alleen wij natuurlijk maar ieder park rond ons heen verliest veel van z’n mooie bomen aan deze slopers. Zeker nu het zo droog is lijkt onze omgeving met die dooie bomen af en toe meer op een maanlandschap . Maar als wij in Thornybush rond rijden zien we maar weer eens dat wij in vergelijking nog veel meer gras hebben en dus meer dieren. Waar we vorige maand dachten dat bijna alle dieren weg waren , lijkt alles weer terug.
Het doet momenteel niet onder voor Sabi Sands!
We krijgen voorlichting over verschillende vormen van bomen te beschermen maar de meeste zijn ofwel teveel werk en gedoe zoals iedere 2 weken de bomen insmeren met een mengsel van (echt waar!) olifanten en buffalo poep met hete pepers en dan urine van nog een ander beest. ( ben even kwijt welk beest ) Of een bijenkorf ophangen. Die houdt dan de olifanten op 5 meter afstand. We zien een filmpje hoe dat onderhouden wordt en wij kunnen ons Silias nog niet voorstellen met zo’n imkerpak aan 🙂 Dus blijft eigenlijk alleen over om veel grote puntige stenen rond waardevolle bomen te leggen.
Marcel en Monique hebben bij de vernieuwde dam een mooie boma gemaakt en ook daar leggen ze zulke stenen bij de boom die zeker niet verloren mag gaan. Het ziet er super uit allemaal, dus het wordt nog aantrekkelijker gemaakt voor het volgende bezoek om in de boomhut te slapen 😉
Dan is het tijd voor mijn bush training maar het weer zit niet mee die dag. Ik moet wachten tot de bewolking is opgetrokken maar kom onderweg toch nog wel in omstandigheden waar ik met mijn brevet niet in thuis hoor 🙂 en heb als bonus nog wat vuurtjes onderweg wat ook nog een heleboel rook oplevert. Dan moet ik 3 rondjes vliegen voordat ik het veld heb gevonden waar ik moet zijn ( valt niet mee een grasbaan vinden in zo’n groen gebied 🙂 )
Maar goed, na een uur vliegen kom ik als laatste aan.
CC Pocock onze instructeur voor de komende 4 dagen blijkt ontzettend chagrijnig. Dat vinden mijn mede cursisten ook: 2 boeren uit Kwazulu Natal en 1 ondernemer uit Zambia. Hij benadrukt iedere dag weer hoe hij aftelt om ZA te verlaten en een nieuwe toekomst in Las Vegas op te bouwen. Voor wie mij een beetje kent; die mening delen wij niet bepaald !
Hij denkt vooral dat hij de enige is op de hele wereld die kan vliegen en kraakt al onze instructeurs en vaardigheden constant af. Niet echt motiverend natuurlijk.
Met de andere cursisten heb ik wel heel veel plezier in dit oude krot van een onderkomen wat deze week dus voor het laatst in gebruik is. Nou dat merk je aan alles. Al het meubilair staat op punt van instorten en als ik uiteindelijk onder de douche stap zijn ze in de kamer onder mij ook drijfnat. Maar goed dat ik nog wat ervaring heb opgedaan op eerdere reizen qua back to basic slapen.
Maar wat vliegen betreft is het zeker een opsteker. CC leert ons over grenzen heen te gaan wat betreft laag vliegen en keren in een canyon. Onvoorstelbaar wat een scherpe bochten je kan maken met full flaps en in 1 minuut en 10 seconden een ‘circuit’ kan vliegen.
En waar we tijdens de opleiding met gas dicht een noodlanding simuleerden zet hij gewoon écht je motor uit!
We zijn allemaal blij als dag 4 er op zit want het is erg veel materiaal wat je in die 4 dagen onder de knie moet krijgen en op het laatst neem je niks meer op . We kunnen allemaal thuis verder gaan met oefenen want voor wie denkt dat het speciaal is dat ik mijn eigen baan heb? Allemaal dus ! Die boeren vliegen iedere ochtend over hun grond om te zien of er nergens beesten zijn uitgebroken ( of gestolen ) en zo sturen ze hun mensen naar de juiste plaats. En ze wonen ook zo afgelegen dat de kinderen met het vliegtuig naar school gaan en alleen in het weekend terug naar huis gevlogen worden.
Als ik thuis kom ga ik meteen mee op gamedrive want Patrick, Marcel en Monique hebben een nieuw pad gemaakt . En laten we daar nu al weer meteen de wilde honden met een kill tegen komen. Die dus meteen wordt afgepakt door de hyena. Dit trucje heeft hij deze week al eerder laten zien bij het luipaard. Nu snap waarom die hyena’s zo dik zijn ! En ik hem maar mergpijpjes uit de soep geven omdat hij staat te bedelen voor het hek 🙂
Officieel is het regen seizoen aangebroken maar behalve een paar keer wat druppels is het been droog. Maar dat brengt weer wel alle dieren naar onze 3 drinkplaatsjes die dagelijks bij worden gevuld met borehole water. Zo zit ik van de week achter m’n bureau wat betalingen te doen als opeens een neushoorn op z’n gemak komt drinken in de achtertuin. Hoe bizar. We staan met z’n vieren vol bewondering te kijken want zo dicht bij huis zagen we ze nog niet eerder. Patrick heeft de smaak weer te pakken van het fotograferen en schiet een aantal mooie plaatjes deze maand. Dit smaakt naar meer want hij koopt een nieuwe camera en lens en gaat dit weekend in Kaapstad 2 dagen op een wildlife fotografie cursus.
En ondertussen geniet ik van de heerlijke temperatuur waar Kaapstad om bekend staat in deze tijd van het jaar !

Leave a Reply