september 2018

Toch nog onverwacht hebben we op 11 september onze witte prinses in moeten laten slapen. Een prachtig lang leven gehad. Bijna 12 jaar voor een Landseer is heel oud maar het blijft toch afschuwelijk om afscheid te moeten nemen van je hond. We hebben nog precies 10 weken met Parel gehad in Spanje en nog enorm van haar genoten.
Maar dan is het huis opeens wel heel erg leeg en besluiten we ook zo snel mogelijk weg te gaan. Nog een paar dagen in Nederland, wat laatste spullen pakken en nog afscheid nemen van een heleboel mensen want ja nu is het wel écht voor lang. Sterker nog, we boeken zelfs alleen een enkele reis.
En zo zijn we dus na 3 weken al weer terug op Ximuwu en het lijkt hier al wel bijna zomer. We hebben zelfs al een dag met 41 graden ! Net zoals afgelopen zomer bijna zonder najaar overging in de winter lijkt nu het voorjaar qua temperatuur compleet over geslagen te worden. Wel heeft de bush een mooie gele gloed van alle knob thorns die in bloei staan en sommige bomen hebben zelfs al hun eerste blad. Het stikt dan ook van de giraffen die heerlijk staan te nibbelen van dat frisse groen.
Het is verder natuurlijk wel heel droog en vandaar ook dat je bijna altijd bij de paar dammen waar nog water staat wel beesten ziet drinken. Ook onze dam wordt beduidend kleiner en we besluiten om de dam wat schoon te laten maken. Alles wat er aan aarde is ingespoeld de laatste jaren gaat er uit met een grote kraan en wat dode struiken enzo wordt opgeruimd. Een mooi moment zo voor het regenseizoen en als er volop regen gaat vallen hebben wij straks ook het hele jaar water. Net zoals bij onze buurman waar we sinds kort de afspraak mee hebben om op elkaars grond te mogen rijden. Hij heeft 2 gigantische dammen waar standaard 3 nijlpaarden in zitten en het een komen en gaan van olifanten is. Dus die kunnen wij nu ook gaan bekijken én tegelijk is er meer beweging over een groter stuk grond. We hopen daarmee ook de stropers wat meer uit onze hoek te houden en dat lijkt de laatste 3 maanden goed te lukken. In de hele Klaserie is gelukkig al een hele tijd geen neushoorn meer gedood en er zijn een aantal stropers gepakt. Hopelijk krijgen ze dit nu eindelijk eens onder controle !
Zowel bij ons als bij Marcel en Monique is bezoek dus het is gezellig druk bij de game drives en ik hang weer lekker de rondvlucht piloot uit. Ik ben zelfs een keer net voor zonsopkomst ( 05.50 ) al in de lucht, kan ik eindelijk zelf m’n strobe lights eens zien 🙂
Onlangs is er weer een week lang een peiling van de wildstand gedaan met een helikopter. Hoe raar het misschien ook klinkt maar het blijkt dat er teveel olifanten zijn. En net zoals vorig jaar ook teveel impala’s . Aan dat laatste werd al langer iets gedaan en als eigenaar heb je het recht om regelmatig zo’n beest te schieten. Nu is dat aan Patrick en mij niet besteed maar Marcel vindt dit wel leuk en nu ik heb gezien wat hij hier allemaal mee doet heb ik mijn mening toch wel bij moeten stellen.
Samen met Silias ( die al een smile van oor tot oor heeft als hij hoort over een impala schieten ) wordt het beest z’n jas uitgedaan en compleet versneden. Zowel Silias als Patrick vinden onder andere de lever heerlijk. Monique draait zelf gehakt van de mooie filet en de volgende dag staat er al een stoofpotje bij haar op het vuur . Marcel heeft een droogkastje aangeschaft en hierin wordt in 3 dagen biltong gemaakt.De diepvries van Silias en Monica zit daarna vol met de rest van het vlees en wat overblijft gaat natuurlijk de ‘voortuin’ in en haalt Henkie de hyena in no time op. Iedereen blij dus.
De wilde honden die we vorige maand bij die vriend op z’n grond zagen, lopen nu bij ons en ze zijn al weer flink gegroeid. Ze zijn nog steeds compleet maar we houden af en toe ons hart vast als er weer eens 4 hyena’s in de buurt lopen. Die honden hebben zo’n hoog aaibaarheidsgehalte en er zijn er ook niet echt veel meer over. Dus hopelijk overleven ze de komende maanden tot ze klaar zijn om mee op jacht te gaan met de groep. Vooralsnog is het super om ze weer te zien, zeker nu we veel bezoek hebben.
En verder wordt er veel ‘geklust’, gekookt en genoten en vliegen de dagen hier werkelijk voorbij. En iedereen maar denken dat je je gaat vervelen in de bush !
We beginnen verder wel al behoorlijk wat mensen te kennen en we maken regelmatig personeel van andere lodges in de buurt blij met een lift naar het dorp. Het alternatief is namelijk 2 uur lopen. Zo kwam ik deze week toen ik Jim en Eri ging halen weer de familie van onze man bij de gate tegen met 3 kleine kindjes én overvolle zware tassen Ondanks dat het al bijna donker was liepen ze gewoon op het zandpad met nog ruim een uur te gaan. Eerst dikke tranen om bij zo’n vreemde meneer en mevrouw op schoot te zitten maar een koud colaatje doet dan weer wonderen natuurlijk.
Nu weer even in Kaapstad wat natuurlijk ook altijd weer heerlijk is maar ja als we dan weer foto’s krijgen van Marcel van dorstige leeuwen aan onze dam zal het niet lang duren voordat we weer terug zijn !

Leave a Reply