mei 2018

Terwijl we ons vergapen aan de vele olifanten zeg ik tegen Patrick : het zou nu écht compleet zijn als we de wilde honden nog eens zouden zien. Patrick heeft ze hier gezien in februari toen ik er niet was maar voor mij is het zeker 10 jaar geleden dat ik deze bijzondere dieren heb gezien. Tja en dit zondagskind wordt op haar wenken bediend; 2 dagen later komen we ze vlak bij ons huis tegen ! Een groep van zeker 10, zo geweldig mooi. Het is al bijna donker dus heel lastig foto’s maken maar we kunnen ze wel volgen tot op de runway waar ze een groep wildebeesten omcirkelen. Maar dit is toch een maatje te groot voor ze en de groep keert zich echt tegen hen en verjaagt ze. Wij blijven een beetje op afstand om ieder beest een eerlijke kans te geven en ons zeker niet te mengen. Prachtig om te zien.
Arjan en Bregje komen met Kate en Jules na onze enthousiaste verhalen en foto’s meteen dat weekend naar ons toe. Vanuit Kaapstad prima te doen natuurlijk en ze hebben ook geluk veel te zien. Jammer genoeg zien we een gigantische groep buffels pas de ochtend na hun vertrek. Ook zij waren sinds begin december niet meer gezien. Met die grote groep olifanten en buffels die nu dagelijks komen drinken zien we wel het waterniveau snel dalen !
Ik vlieg ook heel veel deze maand en zelfs Patrick begint er de lol van in te zien. Zo vliegen we samen naar Nelspruit ( 40 minuten en met de auto vanwege de slechte weg 2,5 uur ) om bij een tractor te gaan kijken en naar Johannesburg ( 1,5 uur in plaats van 6 uur) om te zien hoe het met onze vrachtwagen staat. Dat eerste bezoek is een succes want de Kubota wordt gekocht maar de vrachtwagen is met een beetje geluk pas dit jaar Kerst klaar. Je vraagt je steeds weer af hoe bedrijven hier kunnen overleven, zo inefficiënt wordt er gewerkt. Nog steeds staan er geen ramen in en niet 1 kastje hangt recht of in de juiste kleur. Oh geen probleem zegt Fred, dan doen we het gewoon opnieuw. Waar hebben we dat eerder gehoord ? Tja TIA zullen we maar denken.
We hebben Silias dan inmiddels zo ver dat zolang de tractor er nog niet is hij de runway met de bosmaaier gaat doen. Als hij op de 2e dag iets anders aan het doen is vraagt Patrick waarom hij gestopt is met de bosmaaier. Zijn antwoord is dat ‘het machien’ moe is en moet rusten 🙂
Silias spreekt een mengeling van Engels, Afrikaans en Shangaan en ik betrap me er op dat ik zo tegen hem probeer terug te praten. Maar goed dat hier verder niemand me kan horen haha.
Natuurlijk ga ik ook regelmatig alleen vliegen en op een dag kom ik terug van de spar in het dorp 🙂 als ik bij de dam die grote groep olifanten zie staan en uit mijn ooghoek nog een hele rij die de runway over willen steken. Wat baal ik dat er niemand naast me zit, dit had zulke mooie plaatjes opgeleverd ! Het is trouwens ook bizar om te zien hoeveel schade in tijd van 3 weken zo’n groep olifanten aanricht. Ze rukken complete struiken en bomen uit de grond. Dus hopelijk vinden ze de komende weken het gras bij de buren ook even groener…
Het is ’s nachts zo lekker koel dat we weer nog eens een nachtje in de boomhut gaan slapen. Hier verbleven we altijd toen ons huis nog niet klaar is maar het blijft toch erg leuk om zo in de natuur te slapen en bij het vuur te zitten zonder hek. Als alleen 2 olifanten besluiten om nog even te komen drinken vind ik het toch tijd worden om naar boven te gaan. Helaas zit ook hier een bijen nest dus slapen doen we niet veel. De zonsopkomst daarentegen is zo prachtig en de geluiden ’s nachts zo intens dus zeker weer dik de moeite waard. ( wie durft volgende keer ? )We hebben ons helemaal aangepast aan het ritme van de bush; vroeg naar bed maar vaak schieten we om kwart voor 6 al in een joggingbroek om met een beker koffie de zon op te zien komen in de gameviewer. Ook een rondje vliegen over de nog vochtige bush van de nacht met de lage zon is een bijzondere ervaring.
In de game reserves om ons heen wordt vaak veel meer wild gezien maar dat komt omdat daar door veel meer auto’s wordt rond gereden én ze met elkaar contact hebben waar welk dier zit. Wij moeten alles zelf zien te vinden alhoewel de patrouille van Klaserie af en toe aan de poort belt als ze iets bijzonders zien. Afgelopen week bleek onze runway weer eens de favoriete plaats te zijn voor een grote groep leeuwen met zelfs een kleintje erbij, fantastisch.
Inmiddels is er in Kaapstad ook wat regen gevallen en is het ‘fris’ dus we stellen onze vlucht naar Kaapstad steeds maar weer uit. Waar we eerst 2 weken gepland hadden zijn we nu al 4 weken hier en tot zo ver is mei zeker onze favoriete maand om op Ximuwu te zijn !

Klik hier voor de kaartweergaveKlik hier om terug te gaan

Leave a Reply