27 en 28 oktober naar Grand Popo

Gert heeft voor vandaag nog 1 stukje hardcore gepland. Het is een bergpad wat heel smal is. Soms is er een pad vrij gemaakt maar soms is het ook helemaal overwoekerd. Gelukkig voor ons is het pad kort geleden vrij gemaakt en is het goed te doen. Wel een prachtige klim met mooie vergezichten en je bent hier echt in de jungle met die bogen van bananenblad waar je onderdoor rijdt. Verder een mooi track maar wel weer veel kuilen. De toy krijgt het steeds zwaarder. Inmiddels is ook de bevestiging van motorkap losgetrild en zit die nu vast met een span band. Ik geloof dat de vele kilometers slecht wegdek van de laatste paar jaar zo langzamerhand toch gaan tellen voor onze trouwe toy ! We komen dan bij het laatste land van deze reis en ook hier weer grote ergernis. Deze keer is Joris aan de beurt die echt zijn hele auto moet uitpakken, de stoom komt uit z’n oren. Vanavond staat ‘hotel’ chez Monique op het programma. Hier is voor iedereen een kamer gereserveerd maar nadat ik in de kamer heb gekeken besluiten wij toch lekker nog een avondje de tent in de gaan ☺ Wel kan Monique de lekkerste frietjes van heel West Afrika bakken. Gert heeft hier al vaak overnacht met z’n groep en volgens traditie wordt er dan met Monique een 5 liter fles whisky soldaat gemaakt. Nou, wij passen even want voor morgen staat er groot feest gepland. Een klein groepjes kan de verleiding niet weerstaan en zij staan ’s nachts om 3 uur alle eenden te verbouwen, zoals deuren en daken van de ene naar de andere eend te zetten en kabeltjes omsteken zodat als iemand remt z’n claxon begint te werken en voorruiten af te plakken met duc tape. Ze liggen helemaal in een deuk met hun zatte kop en wij zien dit allemaal gebeuren vanuit ons daktentje.
Ja en dan al weer de laatste dag! Nog 150 km rijden naar Grand Popo ! Wij kiezen voor het asfalt want we willen op de laatste dag toch echt geen risico meer nemen. We spreken af bij een punt 10 km voor het einde en daar worden we welkom geheten met muziek en koud bier. Iedereen is euforisch over het behalen van de finish. Natuurlijk is het voor de eenden een veel grotere prestatie dan voor ons maar het einde van zo’n reis voelt toch altijd weer bijzonder. Dus om 11 uur staan we al te proosten met z’n allen. Dan gaat het in optocht richting strand. Iedereen zit op het dak en luid toeterend komen we het dorp binnen. Je ziet ze allemaal denken: wat een idioten toch die blanken ☺ Op het strand wacht een volgende cocktail en een gezamenlijke duik in zee, waanzinnig wat voelt dat goed. Als dan als verrassing voor Gert het achtergebleven eendje alsnog aan de finish verschijnt ( weliswaar opgetakeld )is ook hij helemaal happy. ’s Avonds dan nog een diner aan het strand met lokale muziek en dans en zelfs een toespraak van de burgemeester. Tijdens het eten vallen al een aantal mensen in slaap en de rest inclusief wij houden het rond 11 uur voor gezien. Een prima kamer met af en toe water uit de kraan en af en toe elektriciteit voelt als heel luxe. Volgende dag alles wat van waarde is in de handbagage en de rest blijft in de auto en op naar het vliegveld. Het was een bijzondere reis die heel veel mooie herinneringen uit vorige afrikareizen weer naar boven heeft gehaald. Door bijzondere landen, een aantal zelfs met een negatief reisadvies en landen die voor de meeste mensen niet klinken als je ideale vakantiebestemming. Maar wij zijn heel blij dat we er iets van gezien hebben, zeker op deze manier. We hebben veel luxere en groepsreizen gemaakt maar dit was ábsoluut de leukste. Gert en zijn team hebben enorm veel moeite gedaan om het iedereen naar de zin te maken en zij hebben de gave om van niets iets te maken en altijd het juiste sfeertje te creëren in zo’n bivak. Wij willen iedereen weer bedanken voor het mee reizen en leuke reacties.Een filmpje van deze reis staat op onze facebookpagina. Tot een volgend avontuur !

Leave a Reply