15 oktober

Nou die camping is niet helemaal wat iedereen er van had verwacht. Het is op een binnenplaats, vooral heel klein en heel heet daar. Maar…wel een douche en aangezien wij er als eerste zijn, maken we daar maar meteen gebruik van. De eigenaar van de camping is een Nederlander maar die is met de noorderzon vertrokken. Het was de bedoeling dat we daar vanavond ook konden eten want de Iveco van de organisatie is er vandaag niet bij. Dat eten gaat dus niet door dus de noodvoorraad wordt nog een keer open gemaakt en Gert baalt enorm dat z’n planning in de soep loopt. Voor ons allemaal geen probleem, iedereen heeft nog voldoende en morgen staan we toch weer aan zee en is ons al weer een lekker visje beloofd ☺ De MANnen van de HAT staan een stukje verderop op een groot terrein en daar ga ik even naar toe omdat zij internet hebben( zij hebben wel van dat eerlijke mannetje een kaartje gekocht en ik van een oplichter ) en daar is het veel lekkerder met een beetje wind. Toy dus maar verplaatsten en zo maken wij meteen plaats voor 2 eenden. In dit dorpje zie je pas echt hoe arm Mauretanie is. Volgens ons het armste dan toch wat wij op het continent hebben gezien. Jeetje wat een trieste hutjes hier maar mensen zijn wel vriendelijk. Wel worden wel bekeken alsof we van een andere planeet komen natuurlijk. Ook hier is zowel op de camping als bij de HAT volop bewaking en als ik loop tussen het ene en andere kamp krijg ik zelfs een soldaat mee. Inmiddels zijn alle eenden binnen en zijn er weer nogal wat problemen geweest de afgelopen 2 dagen. Bij Richard hebben ze er zelfs een hele nieuwe motor in gehangen omdat z’n krukas was gebroken. Nog een drankje aan tafel bij de HAT en dan de tent in. Best prima afgekoeld en de volgende dag pas om 7 uur op staan. Vandaag maar 445 kilometer naar Nouakchott en alles asfalt. We rijden achter de MANnen aan en na een klein uurtje horen we op de radio dat de 4 problemen heeft. Het lager wat tussen de voor en de achterwielaandrijving zit wordt er onderuit gehaald en wij bieden aan om op zoek te gaan naar vervanging. De politie is dan inmiddels al weer bij ons komen staan ( zij hebben het hier over genomen van de militairen ) en zij bellen met een garage in het eerstvolgende dorp. Deze vriendelijke man staat ons 75 km verderop op te wachten maar kan ons niet helpen. Wel helpt hij ons weer aan een ander adres in de stad. Onvoorstelbaar hoe vriendelijk ! Onderweg zien we dan links steeds wel mooie duintjes waar Patrick dolgraag in zou gaan maar helaas; we’re on a mission…Tegen 4 uur zijn we in de stad en we worden op de afgesproken plaats opgehaald. Als we staan te wachten bij de garage staan er meteen 15 kinderen bij mijn raam en een rol koekjes doet wonderen voor een foto ☺ Na een kwartier wachten en 200 euro hebben we het juiste onderdeel te pakken! Terug richting HAT want de monteur gaat morgen naar huis en dat onderdeel moet er vanavond dus nog wel op natuurlijk !