13 en 14 oktober van Tafarit naar Atar 666 km

De wekker op 6 uur zodat we met zonsopkomst kunnen vertrekken. We spreken af om in kleine groepjes te rijden en wij rijden in een groep van 5 waaronder 2 eenden. Die hebben dus voldoende ondersteuning bij zich met 3 4×4’s. Eerste 50 kilometer zand, dan 100 kilometer asfalt en vandaar gaat alles in oostelijke richting langs het spoor. Vanaf dit punt krijgen we ( of liever gezegd worden we gedwongen ) begeleiding van militairen met zwaar geschut. Tja, moeten we ons nu veiliger voelen of juist niet ?Bij die afslag zien we nog een grote groep met Nederlandse nummerplaten. Vrachtwagens, motoren en 4×4. Het eerste stuk is vooral veel stenen maar later wordt het wat meer zand en dat vinden wij natuurlijk leuk. De eenden hebben het hier wel wat zwaarder maar het is onvoorstelbaar hoe goed ze hier ook doorheen komen. Af en toe is het zand te zacht en kan de toy nog eens een paar keer iemand lostrekken. Helemaal leuk. Helaas geen duinen op dit stuk maar verder heerlijk om te rijden. Tegen 4 uur is het dan wel weer tegen de 40 graden. Er is hier behalve hier en daar een verdwaalde nederzetting echt helemaal niks, maar ja wat moet je hier ook? Het gekke is wel dat we bij een hutje dan weer wel een schotelantenne zien staan ! Als we om 6 uur nog een keer in mul zand terecht komen besluiten we als iedereen op het droge is om hier ons kamp op te slaan voor vannacht. Mooie open plaats waar iedereen perfect kan staan. Stoeltjes tevoorschijn en de koele drankjes uit de koelkast van ons en van Joris worden door de eenden enorm op prijs gesteld ☺ Tenslotte viert Patrick vandaag zijn verjaardag en waar kan dat beter dan met een koud biertje in de woestijn ? Onze militaire vrienden staan ook hier op een kleine afstand en zijn ons vandaag geen moment uit het oog verloren. Daar waar wij stopten stopten zij ook maar we hebben zeker geen last van hen. De MANnen van de HAT komen dan ook nog aan na een uurtje en iedereen kookt zijn eigen potje wanneer het lekker afkoelt naar zo’n 23 graden. De volgende dag hebben we dan maar 250 kilometer te doen en de eerste 150 zijn prachtig. Heerlijk zand met wat bochtige paden en af en toe een beetje omhoog. Het is voor de eenden vooral een kwestie van op tijd de lucht uit en weer in je banden doen. Als het op een gegeven moment echt te zacht wordt voor de eenden gaan we met weer iets hardere banden over het spoor rijden. Daar ligt wat grind naast en daar is het best wel hard maar moet je weer oppassen voor lekke banden ( en voor de trein natuurlijk want die rijdt er echt regelmatig ) Gaat perfect en het laatste stuk is dan nog wat steen en later nog 50 kilometer asfalt. Hier liggen ook prachtige bergen en behalve dat er bijna niemand woont is dit stuk van Mauritanië toch wel erg mooi. 2 topdagen in het zand maar nu zal een douche op de camping waar we vanavond staan toch wel heel lekker zijn!

2 Comments