Dagboek 26-29 april van Dallas via Houston en New Orleans naar Pensacola

We hebben de vlucht van Brussel naar Londen al om half 8 zondagochtend. Gelukkig zijn de problemen met de douane in Zaventem opgelost en hebben we een prima vlucht naar Dallas waar we om 2 uur aankomen. Het is wel even schakelen voor Patrick die 2 dagen geleden nog in de woestijn in Marokko zat en eigenlijk daar nog van bijkomt en vooral nog van nageniet. Wat hebben die 2 het leuk gehad! We eten vanzelfsprekend bij Nobu wat deze keer ontzettend tegenvalt. Eten niet wat we gewend zijn en service ook zeker niet goed. Jammer, maar goede reden om binnenkort weer eens een nieuwe te proberen .. Maandagochtend met 8 uur tijdsverschil lekker vroeg wakker en met zo’n 40 minuten rijden om kwart voor 8 al in Terrel, ten oosten van Dallas. 2 dagen geleden is hier in de buurt een orkaan geweest maar gelukkig net ten westen van Dallas. De MAN staat er prima bij en de zonnepanelen hebben goed hun werk gedaan: tik en lopen dat ding! Wij allebei super blij, zeker als blijkt dat ook de boiler en waterleiding de vorst van de eerste week gewoon overleefd hebben. Dus om half 9 zijn we al onderweg richting Houston. Eigenlijk hadden we nog geen plan gemaakt hoe we naar Baltimore gaan rijden en dat beslissen we nu. Toch maar langs de kust. Daar wordt het mooiste weer voorspeld en ik ben nog nooit in Houston en New Orleans geweest. Patrick wel, maar ook lang geleden. De weg naar Houston is niks bijzonders. Het is hier vooral heel groen van alle regen die de laatste tijd is gevallen. Niet normaal wat een moeras hier. Californië is er jaloers op. Patrick rijdt het eerste stuk en ik het 2e. Meestal neemt Patrick dan weer het laatste stuk om de stad in of de camping op te rijden maar ik gooi mezelf meteen maar in het diepe. Hup de stad in, niet aanstellen. Onze navigatie is ingesteld op de hoogte en lengte van de MAN en laat ons normaal altijd zo rijden dat we niet onder te lage tunnels door gaan. Helaas, vandaag niet. Er staan ook geen borden van low clearance of zo maar op het laatste moment zie ik wel een bord wat aangeeft dat we een tunnel onderdoor gaan die 10cm te laag is voor ons. Wat een geluk dat ik dat zie. Snel het stuur aan Patrick en in z’n achteruit. Ik regel het verkeer en we worden natuurlijk meteen aangehouden door politie. Heel vriendelijk wijzen ze ons de weg . Als we tot 2 keer toe de navi volgen naar een camping die helemaal niet bestaat volgen we toch maar een adres uit ons dikke campingboek ver buiten de stad want dit is een ramp. Uiteindelijk toch een prima plaats en met de taxi dan maar de stad in. Behalve Morton’s zien we niks van Houston, maar ja daar waren wij eigenlijk toch voor gekomen ;). Super lekker eten en bijtijds weer terug. De volgende dag al om 6 uur achter het stuur en alles oost naar New Orleans. Volgens veel mensen valt het tegen maar ik wil het toch graag een keer zien. Het is 600 km rijden maar we schieten lekker op met 110 km per uur en weinig verkeer. De weg is niet uitdagend maar we hebben het goed naar ons zin in de MAN. Als we maar onderweg zijn is het prima! We zijn dus al bijtijds op de bestemming en hebben een camping gevonden vlak bij het centrum. Maar dit blijkt te mooi om waar te zijn; heel de week vol natuurlijk. Jazzfestival aan de gang in de stad maar dat weten wij dan weer niet. We krijgen een ander adres ver buiten de stad. Het is 30 graden en er hangt onweer in de lucht. Niet echt aangenaam maar wij zetten heerlijk de airco aan voordat we naar de stad gaan. Kamperen is zo slecht nog niet ;)De rit duurt 20 minuten en de vrouwelijke taxichauffeur klets er 40 minuten op los over vanalles en niks en het accent hier is echt grappig. We gaan natuurlijk naar Bourbon Street enzo en het is het heel toeristisch maar wel leuk om een keer te zien. Vanzelfsprekend eten we hier oesters en wij hebben een super leuke dag. Op dag 3 gaan we naar Pensacola. Leuke camping uitgezocht aan het water en deze keer maar wel een boeking gemaakt. Eerst maar wat boodschappen doen want als we zo’n mooi plekje hebben willen we ook ‘thuis’ eten vanavond. Eerst lijkt de camping niet zo geweldig maar later blijkt dat er ook net een plekje aan het water is vrijgekomen. Dit is helemaal top en ik heb nog wat goed te maken van eergisteren dus ik rij het laatste stuk. Nu stapt Patrick uit en helpt mij sturen door het smalle pad eerst naar de ene plaats en later naar de zee. Het lúkt en we genieten van een prachtige zonsondergang aan zee met een pasta’tje en lekker wijntje . Life is good !

Klik hier voor de kaartweergaveKlik hier om terug te gaan

One Comment

angelique

april 30th, 2015

looks nice! x

Leave a Reply