Dagboek 24 oktober

Om 6 uur staan we al onder de douche en vlak naast ons tentje liggen een paar kamelen te slapen. Echt schattig om te zien. Nespresso komt tevoorschijn en ook om te ontbijten moet er nog wat noodrantsoen aan te pas komen. De Nederlandse vrouw van gisteravond komt zich opnieuw bij ons beklagen en vindt ons “expeditie eikels “. Wouter heeft een gids geregeld die vandaag met ons mee gaat en ons zover mogelijk door de woestijn laat rijden. Evert besluit toch de asfaltweg te nemen, hij vindt het toch te eng. Een super vriendelijke man die met z’n Nissan Petrol voor ons uitrijdt. Knap dat je hier een gids vindt die niet in een Toyota rijdt. Nog nooit in een land zoveel Toyota ‘s gezien en dan allemaal pick ups. En anders de 200. We rijden over een super leuk zandpad, eerst nog vlak maar dan vraag Wouter om wat meer de duinen in te gaan. Peter heeft het zwaar want zijn prachtige Range Rover Vogue is hier natuurlijk niet zo geschikt voor. Erwin en Patrick daarentegen krijgen de smile niet meer van hun gezicht af. Dit is precies waar ze allebei voor kwamen. Af en toe heeft de Toy het wel zwaar vanwege z’n gewicht maar we komen overal boven zonder dat iemand ons moet helpen. Was lang geleden dat ik mee was in de woestijn maar Patrick heeft een stuk beter leren rijden zeg. En ik vind het verrassend leuk om hier zo rond te ‘surfen’ . Wouter kan herhaaldelijk laten zien aan Joe hoe goed een Defender kan rijden in de duinen, wat maar weer bewijst dat ervaring en rijvaardigheid een hele grote rol spelen. Hij sleept Peter regelmatig uit het losse zand. Peter baalt inmiddels en gaat terug naar het zandpad beneden. Wij rijden nog een uurtje verder in de duinen en sluiten dan weer bij Peter en Ilse aan. Dan nog 150 km zand te gaan wat nog steeds heel leuk en mooi is. We rijden de gids achterna het strand op en dan heeft de zee zo’n aantrekkingskracht . Bikini aan en kopje onder, heerlijk! Als we langs de weg de banden weer op spanning brengen komt net Alfons langs die vanmorgen uit Muscat is vertrokken. Wat een toeval. Dan nog 300 km asfalt tot Duqm, onze eindbestemming van vandaag. Morgen de laatste etappe alweer, naar Salalah. Wat is Oman mooi, wat zijn ze vriendelijk en wat heeft het veel te bieden. Geweldig dat we met dit land eindigen. Dit voelt toch een beetje als de kers op de taart.

Leave a Reply