Dagboek 17 oktober van Isfahan naar Yazd 320 km

Het is vandaag maar 300 kilometer naar Yazd maar er zijn wel verschillende mogelijkheden, vooral off road. Dat zien wij en velen met ons wel zitten. Wij rijden weer met Erwin en Sandra (www.landcruisermaniac.com ) en Peter en Ilse ( jipblogdotcom.wordpress.com ) voor wie ook hun blog wil zien. We bekijken eerst 2 mooie oude bruggen die hier vlak bij het hotel liggen. Het is vandaag vrij fris en zwaar bewolkt dus de foto’s zijn niet helemaal geweldig. Dan gaan we een route binnendoor en Patrick hoort steeds een vreemd geluid aan de auto. Even stoppen en wat blijkt? Gisteren bij het hotel was de parkeergarage net te laag voor ons en wilden ze persé het reservewiel er af halen. Maar Patrick had dit opgemeten en dan kwamen we nog 8 cm te kort dus dat had geen zin. Blijkbaar toen wij naar het plein waren hebben ze er toch aan zitten sleutelen want het reservewiel lag dus compleet los op het dak. Je moet er niet aan denken dat je er later op de dag achter komt in het terrein en flink moet remmen. Nou ja, ook weer opgelost. Eerst lijkt het een beetje een saaie weg maar dan komen we op onverhard en gaan we richting een zoutpan. Er is hier verder niks of niemand dus wij heerlijk onze hoofddoeken af . We stoppen even en Patrick waarschuwt nog dat het hier wel droog lijkt maar dat het best wel eens zacht zou kunnen zijn. Ben je gek zegt Erwin, we zien wel. Dus hij voorop en ja hoor na 5 meter al vast. Als 6 kleine kinderen staan we te lachen want eigenlijk vinden we dit allemaal juist leuk. Patrick rijdt de Toy ervoor. Kabel vast en met 1 flinke ruk is de Toyota van Erwin weer los. We zoeken steeds een pad waar het iets harder is en het is echt geweldig rijden hier! Dit duurt behoorlijk lang en dan komen we bij een oud gebouw waar je op een binnenplaats kunt staan. Wel fijn want het stormt vandaag behoorlijk. Hier improviseren we wat met eten. Kaasje, cracker, alles smaakt als je op zo’n mooi plekje staat. Dan lekker weer verder over zand en gravel en we komen bij een paar grote afgravingen van natuursteen. We proberen maar om er over hobbelige paadjes dichterbij te komen en dat lukt goed. Iets verderop staat 1 huisje voor je gevoel aan het eind van de wereld. Wat een uitzicht hier en verder geen levende ziel te bekennen. Maar er komt toch een man uit het huisje en we moeten natuurlijk thee drinken. Echt lachen en hij vertelt en vraagt honderduit maar we verstaan natuurlijk niks van hem. De oude snoeperd knijpt bij het afscheid nog wel even snel bij Sandra in haar borst! Écht, zijn stoffige handafdruk stond in haar zwarte blouse! Via nog een paar mooie paden komen we dan op de doorgaande weg en zijn we om 5 uur in het hotel. Entree ziet er goed uit maar wij zitten in een bijgebouw. Dat is dan natuurlijk nog niet gerenoveerd. Maar de airco doet het en dat is met inmiddels 27 graden dan weer wel lekker. Maar deze topdag kan wat ons betreft niet meer stuk.

One Comment

Pa en ma

oktober 17th, 2014