Dagboek 27 en 28 mei van Marathon via Thunder Bay naar Kenora 850 km

We hebben een heerlijke avond op deze camping bij Marathon. Er komt ook nog een huurcamper met Nederlanders en vragen ons hoe het hier werkt. Nou, dit is een onbemande camping zegt Patrick en je moet vooraan een formulier invullen en 25 $ in een envelopje doen. Hier worden mensen nog vertrouwd. De Nederlander twijfelt en vraagt of dit gecontroleerd wordt. Ja, zegt Patrick op de bluf. Ze draaien nog wat rond, legen wel hun vuilwatertank bij de ingang ( ! ) en gaan dan net buiten het hek ergens overnachten.! De volgende morgen vervolgen we onze reis weer. Niet vissen aan dit mooie meertje want de onverwachte uitstap van 5 dagen naar Chicago heeft toch wel wat tijdsdruk gebracht. We hebben nog een flink stuk te gaan tot Whitehorse. Maakt niet uit, zo hoog in de MAN geniet je ook tijdens het rijden van al het moois onderweg. Wel stoppen we in Terrace Bay bij een waterval en die is heel mooi. Gelukkig is de lucht nu wel helder en hier ligt zelfs nog wat sneeuw. Ook hier komen we weer andere Nederlanders tegen met zo’n zelfde camper en wat blijkt? Ze hebben met een groep van 25 koppels campers geboekt (gratis ) die ze voor de verhuurmaatschappij van Toronto naar Vancouver moeten brengen. Die van gisteren waren dus dubbel uit op een koopje! Dit gebied ligt in de winter natuurlijk vol met sneeuw en we zien overal reclameborden voor husky tochten en sneeuwscooters. Zelfs als je de snelweg op rijdt staat er behalve een bord verboden voor fietsers en brommers ook een bord verboden voor sneeuwscooters. Vlak voor Thunderbay is weer een KOA camping end aar gaan we naar toe. Altijd dik in orde die campings en deze zitten in heel Canada en Amerika. Ze liggen altijd vlak aan de snelweg wat zowel een voor- als een nadeel is. Het is er heerlijk rustig zo midden in de week en we zitten zog tot 9 uur buiten met een bloemkoolprakje! Dat smaakt toch ook op z’n tijd. Slapen als roosjes en woensdag weer op pad. ( Ik moest wel op m’n telefoon kijken wat voor dag het was want we hebben totaal geen besef van tijd en dag )Wij rijden nog steeds langs de meren en het is onvoorstelbaar zo groot en indrukwekkend als deze zijn. Er komt geen eind aan dat water. Ook als we dan richting Winnipeg rijden lijkt het water op te houden maar niks is minder waar. Weliswaar veel kleinere meertjes maar nog altijd prachtig om te zien. Op dit stuk weg wordt het steeds rustiger en inmiddels is het ook een 2- baan weg geworden. Maar nog altijd breed genoeg, heerlijk om te rijden. In Ontario mag je overal maar 90 terwijl bijvoorbeeld Nova Scotia nog 110 was. Je zou denken dat je juist hier wat harder zou kunnen rijden met zo weinig verkeer. Wat je wel veel ziet zij n vrachtwagens vol met boomstammen. Dit is echt gebied waar nog veel gekapt wordt. De bomen zijn echter bij lange na niet zo dik als wat je in Afrika ziet. Dat groeit hier gewoon niet. Natuurlijk rijden hier veruit de meeste Amerikaanse vrachtwagens maar je ziet ook behoorlijk veel Volvo’s rijden. MAN nog niet gezien en gaan we waarschijnlijk niet zien ook. Vandaar waarschijnlijk zo vaak de vraag of het een oud legervoertuig is of een vuilniswagen, haha. Vandaag passeren we weer een tijdszone en hebben nu 7 uur verschil met thuis. Dan maar een uurtje langer doorrijden want het is 29 graden. Hoe kun je het zo treffen in mei in Canada? We vinden een prachtige camping aan een meertje in Kenora, Anicinabe Park. Echt een super camping! Heeft ook wel dezelfde prijzen als een KOA, altijd zo rond de 40 – 50 $ per nacht. We zijn inmiddels de 4000 km gepasseerd en zijn over de helft van de eerste etappe. Morgen bijtijds naar Winnipeg waar inmiddels vanochtend om 11 uur al een pakje is afgeleverd ( gistermiddag pas opgestuurd !!)met wat onderdelen voor ons tv/muziek/internet systeem en een tankdop die we inmiddels verspeeld zijn. Natuurlijk is de schroefdraad hier in Noord Amerika weer anders dan in Europa. Harry en Arjen, wederom bedankt voor de super snelle actie!!

Klik hier voor de kaartweergaveKlik hier om terug te gaan

Comments are closed.