Van Tyumen naar Omsk 620 km

Als we de gordijnen van dit onderkomen open doen is daar de langverwachte sneeuw gevallen.. Eindelijk zijn we echt in Siberië! Stand kachel aan en die nieuwe veger gebruiken. Er wordt ook ijzel verwacht vandaag en dat is natuurlijk minder. We vertrekken al om 8 uur omdat we vandaag een lange etappe hebben en met dit weer zal dat niet echt snel gaan. Het duurt inderdaad heel lang voor we de stad achter ons kunnen laten en hier en daar zijn al wat kleine aanrijdingen geweest. Net buiten de stad is er een ernstig ongeluk gebeurd waarbij een Lada volledig geplet is door een vrachtwagen. Even verderop een auto zelfs helemaal uitgebrand. Het is dan inmiddels gaan ijzelen en het is echt spekglad. We rijden denk ik zo’n 50 km per uur met drie auto’s achter elkaar ( de cameraman met z’n gele mini, Luuk en Jesse rijden vandaag met ons mee ) als Patrick opeens in z’n ooghoek een rode auto met stikkers van de Singapore challenge in de sloot ziet liggen. Snel aan de kant en uitstappen. We zien dat het de raptor van Arnold en Patricia is. Het moet net zijn gebeurd want ze zijn ons net bij het tankstation nog voorbij gereden. Ze staan allebei wel al op de weg en zijn door het raam naar buiten gekropen. Gelukkig mankeren ze allebei niks maar hun auto ziet er dramatisch uit. Vlak achter ons zit de auto van Hetty en daarachter Jan Willem dus na een half uurtje besluiten wij door te rijden. Arnold heeft dan nog goede hoop dat z’n auto te maken is maar wij hebben dan al onze twijfels. Jeetje, dit is schrikken zeg. Nog zachter vervolgen we onze weg en als we dan een tijdje de gele mini niet meer zien draaien we maar weer om. Bang dat Luuk en jesse ook iets is gebeurd. Gelukkig zijn ze alleen maar gaan tanken zonder ons iets te laten weten maar we besluiten nu echt goed bij elkaar te blijven. Dan zien we Onno en Ingrid met hun Mercedes G langs de kant staan met pech. Eerst storing in elektronica, dan zet Onno de auto stil en wil die niet meer starten. Met deze kou is het geen pretje om aan je auto te sleutelen maar Jan Jaap van de Z3 krijgt de G toch weer aan de praat. Het is dan nog 250 km tot Omsk. We besluiten achter Onno te blijven voor het geval hij weer uitvalt en we misschien moeten slepen. Niet te hopen met deze afstand nog te gaan maar gelukkig blijft hij rijden. Het is om 4 uur al weer donker en donker is hier ook echt donker. Nergens verlichting langs de weg, nog niet een reflectorpaaltje. Zeker nu onze auto’s allemaal zo onvoorstelbaar smerig zijn van de laatste paar dagen zie je steeds minder door je ramen en maken bij een stop weer nog maar eens de verlichting schoon. We komen met weer een uur tijdsverschil er bij om kwart voor 9 in het hotel aan. Precies 12 uur gestuurd en iedereen die er al is van de groep schrikt van de foto’s die wij van de auto van de van Dobbens hebben gemaakt. Iedereen heeft een zware dag achter de rug, ook vanwege de vele aanrijdingen die we daarna nog hebben gezien. Als dan het eten ook nog tot half 11 op zich laat wachten zijn we allemaal wel klaar met deze dag. Blij dat iedereen het er goed heeft afgebracht vandaag maar natuurlijk ontzettend balen als we horen dat Arnold en Patricia inderdaad zijn terug gesleept naar Tyumen en ze terug naar huis zullen moeten. We wilden allemaal graag sneeuw maar niet met deze afloop.