Dagboek 8 september van Zagreb naar Belgrado

Prima ‘camping  ‘dit. Lekker rustig geweest vannacht en we gaan om 8 uur de weg al weer op. Vandaag hebben we 400 km te doen naar Belgrado maar we willen ook proberen om even de grens over te gaan naar Bosnië Herzegovina. De rijksweg is leeg op het eerste stuk dus we schieten lekker op. Op de kaart zien we dat we heel dicht bij gebieden zijn waar de oorlog hevig is geweest. Vukovar, Srebrenica enz. Gisteren nog volop in de heuvels, vandaag is het hier zo plat als thuis en volop graan zover je kunt kijken. Het zou even goed Polen kunnen zijn in dit gedeelte. We nemen de afslag naar Tuzla want dat is de kortste weg naar Bosnië. Bij de grens worden we toch naar de vrachtwagens gewezen en ze staan op een gegeven moment met 3 douaniers in de camper. Dit was Kroatië uit en hetzelfde feest Bosnië in. Erg onvriendelijk hier, zoals vroeger bij de meeste grenzen in Europa wat ik me herinner. Maar goed, we willen een vlaggetje kunnen zetten in dit land. Eenmaal de grens over is dit nog best wel een achtergebleven oost Europees land. We zien een restaurantje waar we de auto op het zicht kunnen parkeren en gaan daar naar binnen. Nou, daar is niks mis mee en we hebben een prima lunch hier met koffie na voor 8 euro! Kijk dat zijn nog eens prijsjes. Maar…ik zou toch niemand aanraden om hier z’n volgende vakantiebestemming van te maken. Dan weer terug richting grens, hetzelfde verhaal natuurlijk. En dan een half uur later ook Servië weer in. We gaan op zoek naar een camping die ons is opgegeven door een kennis van Patrick hier in Belgrado. Daar gaan we straks ook mee de stad in. De camping heet Kamp Dunav en is ook de enige camping in de buurt. Het lijkt nog even fout te gaan op het laatst als we onder een brug moeten van 3.90 m. En we zijn 3.91 m. Heel voorzichtig er onder door, veren laten zakken en we horen niks op het dak… De camping ligt een beetje aan het einde van de wereld maar we worden hier super vriendelijk ontvangen en hebben een mooie plaats hier. En zelfs internet. Want dat is hier soms lastiger dan in Afrika. En mijn meegebrachte mifi van wereldwijd wifi werkt voor geen meter. Dat is dus iets eenmaligs. Maar goed, we worden opgehaald en ze laten ons Belgrado zien. Sommige stukken zijn oud en lelijk maar andere oud en heel mooi en heel goed verbouwd. We drinken iets aan de rivier in een super hippe club en onze voorstelling van Belgrado was toch heel anders. Dan naar een heel leuk visrestaurant waar we geweldig hebben gegeten. Lokale levende muziek, wederom een bomvolle zaak en een hele leuke sfeer.