Dagboek 6 en 7 oktober Wadi Halfa naar Aswan met ferry

Het is bewolkt als we wakker worden dus dat is heerlijk. Waardevolle spullen overpakken in handtassen om straks mee aan boord te nemen want we moeten straks natuurlijk wel de sleutels afgeven. Om half 10 naar de haven waar we Magdi weer ontmoeten. Hij gaat met het carnet en de paspoorten aan de gang om alles gestempeld te krijgen. Wij wachten in een soort lounge en iedereen is heel vriendelijk wederom. Zo’n slechte ervaring als we de eerste dag in Khartoum hebben zo aardig zijn ze hier. Wel krijgen we dan te horen dat de boot met de auto toch pas morgen vertrekt. Nou ja, 1 dag extra in Aswan is geen ramp. Veel mensen komen een praatje maken zo goed en zo kwaad als dat gaat in Engels, maar zo ontzettend aardig. Inmiddels zitten er ongeveer 300 man in de wachtruimte en kunnen we om 4 uur richting de boot. Magdi doet werkelijk een super job voor ons! ( voor wie Magdi nodig heeft : 00249905568968 )Wij mogen zo’n beetje als eerste het gebouw uit maar dan bij de ingang van de boot ontstaat er een chaos die niet te beschrijven is. Iedereen staat in een rij te wachten en dan wordt er besloten dat eerst de vrouwen aan boord mogen. Daar zijn een paar Egyptenaren het duidelijk niet mee eens en het wordt schreeuwen en doen, niet meer normaal. Onder ‘vrouwen eerst ‘hoor ik niet, ik wordt terug gestuurd, alleen lokale vrouwen mogen aan boord. Eindelijk mogen we wel naar binnen en worden onze paspoort in een kartonnen doos gegooid. Dan naar onze first class hut. Nou, we hebben nog nooit zoiets gezien, wat een ouwe vieze zooi. Gelukkig hebben we kussenslopen en de binnenzak van onze slaapzakken meegenomen om in te slapen. Ik peins er nog niet over om hier m’n kleren uit te doen.Ik ga maar niet uitleggen hoe de 2e en 3e class er uit zien. Maar….wel een airco en op dit moment doet die het zelfs. Nu nog 1 probleem. Magdi zou op de boot komen om de sleutel van de auto op te komen halen. Dat duurt vrij lang op een zeker moment zien wij helemaal geen passagiers meer op de kade staan. ( ja… wij hebben zelfs een raam in de hut ) Wij zijn ietwat gevoelig geworden voor spanning dus die stijgt al weer. Patrick weer bellen en gelukkig komt hij dan. Nou, maar deze 18 uur door zien te komen, we waren tenslotte aan alle kanten gewaarschuwd dat dit niet de meest geweldige cruise ging worden. Als we dan pas om kwart voor 8 afvaren begrijpen waarom Magdi niet zo’n haast had om die sleutels op te halen. Die wist dat het nog wel even ging duren voordat alle koelkasten, televisies en dozen aan boord zouden zijn. We maken geen gebruik van de bon om een maaltijd te gaan halen, want we zijn het restaurant gaan bekijken en nemen lekker ons eigen crackertje met smeerkaas in onze kast van 2 x 2 . De boot is wel lekker rustig dus ik ben gelukkig niet zeeziek. Om 2 uur de volgende middag komen we aan in Aswan en we zijn allebei ontzettend blij dat dit bijna voorbij is. We voelen ons echt smerig. Er komen douaniers aan boord en er is iemand wederom door Magdi geregeld die zorgt dat we aan boord al een visum en stempel in ons paspoort hebben. Het duurt dan nog een uur voor we van boord zijn en dan staan Kamal, onze hulp aan Egyptische kant, al op ons te wachten. Er is een mannetje voor onze bagage en met Kamal voorop die hier blijkbaar iedereen kent gaan we langs alle rijen wachtende mensen bij douane, scans en nog meer controles en staan we binnen 10 minuten buiten. Patrick vraagt wat het beste hotel in de stad is en dat blijkt het Old Cataract hotel te zijn. Daar zet hij ons af en we spreken met hem af voor dinsdagochtend. Dan zou de toy binnen moeten zijn. We worden hier super vriendelijk ontvangen en genieten van een ijskoud biertje op het terras ( Sudan geen bier, geen wijn, helemaal niks ) en heerlijk eten. Het is helemaal niet druk in het hotel en dan krijgen we ook nog een upgrade naar een giga suite. Nou, we zijn best wel in mooie hotels geweest over de wereld maar deze kamer komt toch wel in de top 5. Een douche heeft nog zelden zo goed gevoeld!

Leave a Reply