Dagboek 4 april van Malawi richting Iringa Tanzania

Heerlijk geslapen , pas om half 8 wakker. De temperatuur is zo heerlijk en dan met een windje door de tent is het goed vol te houden hoor. We gaan ontbijten in de lodge, die door een nederlands echtpaar, Eddie en Carmen, wordt gerund. Vriendelijke mensen, zijn sinds 5 jaar hier en doen het erg goed . De locatie is dan ook werkelijk super hier zo aan het meer .Er komen hier veel van die overlandtrucks langs voor een nachtje, ook van veel Nederlandse reisorganisaties. Patrick wil de kaart laden van Tanzania op de navi maar dit lukt helaas niet. Vlak voor vertrek naar Afrika is er een virus gekomen op zijn laptop en het leek allemaal in orde te zijn maar helaas. Dat wordt dan op de ouderwetse manier door Tanzania en Kenia; op de kaart. Onderweg is er weer van alles te zien, tot 2 keer toe een vrachtwagen die op z’n kant is gegaan en veel mensen zoals altijd langs de doorgaande weg. Na 120 kilometer zijn we bij de grens met Tanzania. Wat een prachtig land is Malawi! We hadden er eigenlijk niet zo veel van verwacht omdat het geen wilde dieren heeft maar het heeft echt ons hart gestolen. De mensen zijn nergens zo vriendelijk als hier terwijl ze zo arm zijn. Maar goed, er wacht ons weer een nieuw land met allerlei moois. De grens gaat heel snel. Natuurlijk met het gebruikelijke gepluk aan je van mannetjes die geld willen wisselen enzo. Meteen al in Tanzania kun je zien dat dit land veel minder arm is. Huizen zien er beter uit, er zijn veel meer winkeltjes en ook de mensen op straat zijn veel mooier gekleed. Ook hier groeit van alles, we zitten meteen tussen de bananenbomen en overal stalletjes met mango, banaan en advocado. Er worden volop bananen geplukt nu want we komen heel veel vrachtwagens overvol tegen en natuurlijk vrouwen met gigantische trossen op hun hoofd. Ook hier is het weer fris en we rijden zelfs op 2300 meter hoogte. De wegen zijn heel goed hier, maar we schieten niet echt op door de bergen vanwege alle vrachtwagens. We nemen de A104 richting Iringa, de Tanzam Highway genaamd. Nou ja, Highway?? Natuurlijk worden we in een dorpje weer geflitst omdat we 60 rijden ipv 50. Iedereen rijdt zo hard maar buitenlands kenteken moet betalen natuurlijk. De politie is wel vriendelijk verder en ik mag zelfs met hem op de foto, maar ik mag niet z’n uniform aanraken. Nou ja! Nog geen half uur later is het weer raak. Ze zetten hier af en toe zonder aanleiding een bord van 50 km langs de weg, meestal nog half verstopt achter een struik en gaan dan staan met een laser. Dat levert lekker wat op hier. Aangezien we geen navi hebben is het ook lastig om een camping of lodge te vinden. Volgens de Bradt gids is hier niks in de buurt. We zoeken naar iets wat op de gewone landkaart staat maar ook niet te vinden. Inmiddels is het donker en regent het als een gek. Wild kamperen is dus ook geen optie. We besluiten dan maar door te rijden richting Iringa. Volgens de gids is daar wel iets. We hebben dan 470 kilometer gedaan. Rond 8 uur zien we iets wat op een hotelletje lijkt langs de weg; het platinum hotel. Klinkt veelbelovend, maar we krijgen een flashback van het hotel op een kruispunt in Mozambique. Maar ja, geen keus dus we nemen de kamer. Er is wel een tv in de bar en er wordt nog voetbal uitgezonden ook en ze verkopen bier, dus Patrick vindt het allemaal best.. Halve slaappil er in en proberen maar. Een lawaai de hele nacht, niet normaal. Muziek, roepende mensen, van alles. Maar ja, dit hoort ook bij een reis door Afrika

Leave a Reply