Dagboek 25 juni

We zijn al vroeg wakker, 5 uur om precies te zijn. Maar ja, niet gek als je om half 10 in bed ligt. We besluiten op te staan en te zien hoe de zon hier op komt. Echt prachtig mooi! We porren het vuurtje nog maar eens op en genieten met een kopje koffie van al dit moois, onder andere weer van de ‘huishyena’ die mee wil ontbijten. We rijden om kwart over 6 weg in de hoop nog wat wild tegen te komen. Helaas weer geen katten of honden, maar alles bij elkaar is Mana pools toch wel 1 van de mooiste parken die we hebben gezien. Niet aan te raden als je voor het eerst op safari gaat, maar als je gaat voor weinig toerisme en veel wild onder primitieve omstandigheden is dit een absolute must. We willen zeker ooit hier heen terug! Alleen nu weer over dat wasbord terug, pfff, er valt zelfs een schroef waar de daktent mee vast zit aan de auto uit en gelukkig valt die door het open dak op mijn hoofd. Morgen flink wat na te kijken aan de auto of er nog meer is los getrild. Dan naar de grens met Zambia en dat is ook wel weer een belevenis. Het is er heel druk, vooral met vrachtverkeer, maar wij kunnen bij een andere plaats het papierwerk doen. Als we daar stoppen staan er meteen 5 man om ons heen om te vragen of ze mogen helpen met de papieren. Eerst denken we, vanwege de vorige grensovergangen, dat dit onzin is, maar we kiezen toch een mannetje. Nou, maar goed ook, want het is hier een soort doolhof van loketjes waar je naar toe moet. Je moet voor van alles betalen; visum 50 dollar p.p. wegenbelasting, verplichte wa verzekering, ondanks dat we die al hebben, een belastingen voor vervuiling van de lucht enz enz. Er staan overal rijen maar als je bereidt bent wat dollars bij te betalen kom je voor in de rij. En niemand die daar tegen protesteert. Sommige mensen zitten daar echt al lang, maar hebben geen keus. Alles bij elkaar zijn we 200 dollar verder, maar wel de grens over na 2 uurtjes. Natuurlijk moeten we door met ons programma, maar we zijn allebei heel enthousiast over dit land en hadden graag nog wat meer tijd hier doorgebracht. Meteen na de grens vragen we ons af waarom je hier wegenbelasting moet betalen, want het begint hier meteen met een zandpad. Niks geen teer of wat dan ook. Je ziet dat dit al heel ander Afrika is! Nog meer mensen langs de kant van de weg met van alles op hun hoofd en de hutjes worden ook wat minder van kwaliteit. We slaan gelijk na de grens rechtsaf richting Gwabi River Lodge. Dit is de plaats waar we egenlijk vorige trip al onze auto zouden parkeren. Ik heb intussen een paar keer geprobeerd contact met ze te krijgen maar zonder succes. Vandaar dat we nu toch alvast maar hier naar toe rijden. Het is maar een uurtje rijden en als we aankomen blijkt dat er sinds 2 maanden een nieuwe eigenaar in zit. Vandaar problemen met de mail. Gelukkig is het geen enkel probleem om de auto hier achter te laten en we worden ontzettend vriendelijk ontvangen. Ze gaan de auto hier onder een afdak zetten en iedere week even starten en zo. Het is hier zeker niet luxe, maar wel ontzettend gemoedelijk en gezellig en de lodge heeft een prachtige ligging aan de Kafue rivier, een aftakking van de Zambezi. Hier heb je een prachtig zicht op de zonsondergang. We komen opnieuw Nederlanders tegen die ook rondreizen in Afrika. Zij hebben hun huis verkocht en baan opgezegd en zijn met de boot vanaf Antwerpen vertrokken samen met hun auto. Erg stoer om alle schepen achter je te verbranden en aan zo’n avontuur te beginnen. Ze zijn ook in Kaapstad begonnen en nu 2 maanden onderweg. De warme douche voor het eten is echt zalig na 2 dagen koud of geen douche en dan waardeer je dat weer eens te meer.