Dagboek 23 juni vervolg Zimbabwe

We vertrekken bijtijds uit dit gat. Dit is zo’n typisch verhaal van ; “kijk goed om je heen, want hier komen we nooit meer “ . We hebben vandaag zo’n 350 kilometer te doen over een redelijk goede weg. Onderweg komen we veel vrachtwagens tegen, bijna allemaal met katoen. Enorme gevaartes met enorme ladingen. Ook zien we langs de kant weer veel vrouwen die riet aan het snijden zijn. Onvoorstelbaar hoe vrolijk en vriendelijk ze zijn. Staan de hele dag met hun kont in de lucht gras te snijden en als er een auto voorbij komt lachen en zwaaien. Hier verandert het landschap ook enigszins. Wat meer akkerbouw maar lang zoveel niet als wat we verwacht hadden. Veel grote silo’s, maar weinig bewerkt land. Vooral nog steeds heel veel bushland en weinig bevolking. We stoppen onderweg in een dorpje om te tanken en wat inkopen te doen, maar bij het tankstation geen diesel en in de winkel voornamelijk lege planken. Op een schap liggen de mini-zakjes chips 1 voor 1 op een rijtje, zodat het toch nog wat lijkt. Bizar hoor. Ze hebben verder alleen fanta en cola, niet eens drinkwater te koop. Nog 50 kilometer verder een ander dorpje en daar is veel meer keus. We praten even met de eigenaresse, een Zuid Afrikaanse. De prijzen zijn hier zo hoog en we vragen ons af hoe de lokale bevolking dit kan betalen. 1 US$ voor 2 uitjes en 2 $ voor een blikje bier! Alles moet uit Zuid Afrika komen, vertelt ze en er is 45 procent invoerrechten. Het enige wat de mensen hier kopen is brood en zeep. Een verdwaalde blanke koopt dan de wat luxere dingen.En ook verkoopt ze veel aan hulporganisaties die het dan vervolgens weer uitdelen aan de lokale bevolking. Afijn, wij hebben wat we nodig hebben voor de komende 2 nachten en melden ons rond de middag bij de poort van Mana Pools. Het gaat hier over een stuk wasbord van 50 kilometer en het is echt vreselijk terrein. De Toy trilt helemaal uit elkaar, zo voelt het. Uiteindelijk toch bij Main camp waar we kunnen kiezen uit kampeerplaatsten. Ook hier weer heel duur; we willen aan de rivier staan, kost 100 US$ per nacht + entreegeld voor het park. Maar…..dan krijg je ook wat.Een kampeerplaats zonder stroom en een koude douche. Maar wel fijn, geen lawaai van een generator. Gek, dat je als je hier bent bepaalde dingen helemaal niet meer belangrijk vindt. We hebben de achterste plaats op de camping en hebben een ongelofelijk uitzicht over de Zambezi rivier. Onderweg zijn we al weer een heleboel dieren tegen gekomen, dus dat wordt wat de komende 2 dagen. We genieten van het mooie plekje met een koud biertje en wachten tot het donker wordt. Nou, dan breekt het spektakel los hoor; eerst komen 1 voor 1 de nijlpaarden uit het water om te gaan grazen voor de nacht. Dan stapt er weer een olifant door het kamp en tenslotte zien we een aantal hyena’s de wacht houden rondom onze auto. Nu zagen we die afgelopen week ook al, maar toen zat er wel een hekje tussen…Nu sta ik in mijn macaroni te roeren met dat stel vlak achter me. Gelukkig hebben we wel een lekker vuurtje en dat voelt toch altijd al wat veiliger. De geluiden deze avond en nacht zijn onbeschrijfelijk. Hoewel eerst een beetje eng vind ik het een hele bijzondere plaats hier en had ik dit voor geen goud willen missen!

Leave a Reply