Dagboek 22 juni

Half 7 staan ze met iets wat op koffie moet lijken aan de deur. We douchen snel en gaan dan lekker ons eigen potje koffie maken, smaakt veel beter! Om 7 uur gaan we met Eddy op pad met een open Landcruiser. Het is onder nul, de ramen bevriezen steeds. Ben ik blij dat ik thermo ondergoed aan heb. We gaan omhoog naar de muurschilderingen. Prachtig pad daar naar toe, we zien heel veel hoog geel gras/riet wat op veel plaatsten al gesneden is. Prachtig goudgeel van kleur zo met de lage zon. We zien ook een Sabel antilope, die we nog nooit eerder hebben gezien, helaas geen foto, te ver weg. We moeten het laatste stuk klimmen naar de grot en het is echt de moeite waard. Onderweg vertelt Eddy over het landreformplan. Dit houdt in dat het land van de blanke boeren aan de lokale bevolking werd gegeven. Heel veel blanken probeerden hun land te beschermen door ipv landbouw om te schakelen naar een mini safaripark en daar wild te houden zodat ze niet onder deze regel zouden vallen. Tegenwoordig wordt er iedere 5 jaar bekeken of iemand iets nuttigs doet met het toegewezen land. Zo niet, dan wordt het weer afgenomen en aan iemand anders gegeven. Toch iets ander als bij ons de ruilverkaveling… Dan gaan we naar World’s Vieuw, de plaats waar Cecil John Rhodes, de stichter van Rhodesie en oprichter van De Beers diamantmijnen groep begraven ligt. Volgens hem was dit de mooiste plaats op aarde en in zin testament stond dat hij hier begraven wilde worden. Hij is maar 49 geworden en in Muizenberg, Zuid Afrika aan een hartstilstand overleden. Zijn lichaam is met de trein naar Bulawayo gebracht en daarna hier begraven. Nou ik snap dat hij dit de mooiste plaats vond. Het uitzicht is adembenemend. Ook zijn rechterhand en nog iemand die dicht bij hem stond liggen hier begraven. De mensen hier hebben natuurlijk gemengde gevoelens over Rhodes. Sinds 1980 heet Rhodesie Zimbabwe wat house of Stone betekent. We praten met de ranger over de situatie hier in Zimbabwe en over Mugabe. Hij zegt dat zoiets als in Libië en Egypte hier nooit zou kunnen gebeuren. Mugabe is onze vader zegt hij en hij heeft misschien fouten gemaakt maar niemand zal hem ooit afvallen. Al maakt je vader fouten, het blijft je vader, zegt hij. Nou ja, wij zijn blij dat we dit hebben gezien en vanaf nu zullen we bij de boeken van Wilbur Smith een beeld hebben. We weten nu wat Matabelenland is. We komen teug in de lodge rond half 12 en een ontbijtje gaat er nu wel in. Ongevraagd is onze auto al weer gewassen door iemand van de lodge. We gaan dan richting Harare, want de tijd begint al een beetje te dringen. Een prima weg hier naar toe en wat goed uitziende dorpjes onderweg. We stoppen noodgedwongen om 5 uur in Kadoma en er is 1 hotel en geen camping. Nou, niet veel keus dus. Er is plaats en we bekijken de kamer. Voor 175 dollar een kamer, die er echt niet uitziet. Heel hummelig, maar ja geen keus. Ook dit is Afrika natuurlijk. Morgen naar Manapools.

Leave a Reply