Dagboek 16 juni

Het wordt een lekkere nacht op Audicamp, lekker koel en na half 12 ook lekker stil. Naast ons staan eens tuk of 20 Amerikaanse meiden van een jaar of 14 die allemaal in kleine tentjes slapen. En die hebben natuurlijk constant de slappe lach. En ook de tijd van hun leven denk ik. De volgende ochtend zien we ze vertrekken in een busje met aanhanger en Patrick heeft bijna medelijden met de chauffeur. Hopelijk heeft hij oordoppen! Wij gaan richting South gate en net buiten Maun zien we iemand aan de kant van de weg staan met een lekke band. Die probeert hij op te pompen met een fietspomp! We besluiten maar even te stoppen en hem te helpen met de compressor. Toen was hij binnen 5 minuten weer op pad. Hij blij, kon hij in ieder geval tot de stad komen ..Na een uurtje komen we weer op de plaats waar we vorige keer moesten stoppen. De motorkap gaat nog even open voor de zekerheid, maar na nog een uurtje op het zandpad krijgt Patrick weer vertrouwen in de Toy. Hij bromt weer lekker. Bij Southgate komen we Moremi National Park binnen en we krijgen wat uitleg over de route. Ik had al op de kaart gezien dat we met een omweg naar ons kampje kunnen gaan. Nu is het nl. maar 45 kilometer. Via de omweg is het 70 en lijkt niet echt ver voor vandaag. Maar, dat verandert als we eenmaal door de poort zijn, Het zand wordt losser en we komen hier en daar wat water tegen. Zo moeten we in totaal over 4 bruggen waarvan de 2e in ieder geval niet begaanbaar is en we via een bypass moeten. Bij de eerste brug wil Patrick natuurlijk even opnieuw rijden voor een foto en kiest meteen het pad naast de brug. Door heel veel water dus. Door heel veel meer water als wat het op ’t eerste gezicht lijkt. Ik sta klaar met camera en zie de Toy steeds dieper gaan. Oh nee hè ,het zal toch hier al niet verkeerd gaan?? Gelukkig blijft hij rijden, maar het water loopt wel over de motorkap. Patrick wil nog een keer omdat ik van het diepste punt geen foto heb. Maar ik heb hem kunnen overtuigen dit toch niet nog es te doen. Wil nog even verder graag. We komen heel lang niet een auto tegen en kunnen niet geloven dat we nu al zo in de Bush zitten. Geweldig! We komen een mannetjes olifant tegen, heel gaaf en na de 2e brug zien we zelfs een Cheeta die lekker aan een Impala bezig is. Wel heel speciaal om dit met je eigen auto tegen te komen en net zo lang te blijven staan als je wil. Verderop nog een groep Olifanten met 2 kleintjes. Wat een geweldige eerste dag is dit al. Het ultieme Afrikagevoel is er al helemaal! We doen uiteindelijk over die 70 kilometer tot half 4 ’s middags en zijn volgens de navi bijna bij Xakanaxa Camp. De navi wijst ons over een weg die wel erg veel lijkt op een steeds breder wordende rivier. We rijden een stukje maar besluiten dan toch in z’n achteruit te gaan. Terug naar de luchthaven waar we net langs zijn gekomen. Daar is een Landrover van ons kamp en we kunnen achter hem aan rijden. Later blijkt dat we absoluut niet over het ander pad hadden kunnen gaan, veel te diep. De manager van het kamp vertelt ons dat er een paar weken geleden hier nog een splinternieuwe Mercedes is verdronken!! Bij het kamp aangekomen gaat de groep net op een gamedrive. We besluiten niet mee te gaan, want onze dag kan al lang niet meer stuk. We drinken een biertje aan de rivier en gaan dan lekker voor een douche. ’s Avonds is er een gezellig diner met een klein groepje en hebben een hele leuke avond .