Dagboek 8 december

We waren enorm onder de indruk van de ochtendrit en van zo dichtbij de Cheetah’s te zien. We stonden zo ongeveer op 10 meter afstand met een groepje van 7 mensen. Die Africat foundation doet echt goed werk. Ze vangen dus zowel Cheetah als Luipaard op, die ofwel wees zijn ofwel als huisdier zijn gehouden of gewond zijn gevonden. Africat haalt deze dieren overal op en brengt ze eerst naar hun opvanghuis. Als ze alleen gewond zijn proberen ze ze zo snel mogelijk weer op te lappen en gelijk weer in het wild uit te zetten. Anderen moeten, omdat ze te jong zijn, eerst leren jagen in dit beschermde gebied. Er zijn er ook, o.a. diegene die wij hebben gezien, die alleen nog maar op dit beschermde stuk kunnen blijven omdat ze te veel vertrouwen in de mensen hebben en dus in het wild binnen hele korte tijd dood zouden zijn. Gelukkig is de laatste 15 jaar gemiddeld 85% van de opgevangen dieren terug in het wild. En dat geeft een héél goed gevoel! Terug in de lodge genieten we nog even na met een ontbijtje. Dit is één van de best georganiseerde en mooiste lodges die we ooit hebben gezien. Dus als iemand plannen heeft om ‘katten’te gaan bekijken?? Okonjima is the place to be! Dan rijden we op ‘t gemakje het terrein af ( wat dus nog wel een uurtje rijden is ) en we komen nog van allerlei moois tegen . Dan richting Windhoek want we zitten toch een beetje met die luifel in ons maag. Zonder kan hier echt niet. Zowel voor als het regent maar zeker ook om schaduw te kunnen hebben. En in Windhoek hebben we toch de meeste kans om iets te kunnen bestellen voor als we straks terug komen. Jan weer gebeld en die weet een adresje. Het is niet te geloven , maar wat we zoeken is op voorraad en na een uur staan we weer buiten met luifel vast gesjord aan het dakrek. Handig toch wat van die spanbandjes achterin. We gaan op zoek naar camping Arebush, ook wel bekend bij de HAT-jes. We spreken voor ‘s avonds af te gaan eten bij Joe’s Beer House,ook bekend bij de Hatjes….Erg leuk sfeertje en Jan & Selma natuurlijk mee.